اخیرا یکی از مدعیان اصلاح‌طلبی طی سخنانی، پیوند عمیق امام امت با موضوع ولایت فقیه و ضرورت تشکیل حکومت را زیر سؤال برده و کوشیده تا حکومتداری امام امت و گنجاندن ولایت فقیه در قانون اساسی را «اتفاقی» قلمداد کند.

بطلان ادعای فوق بسیار روشن است و مروری هرچند گذرا بر ابعاد نهضت امام خمینی(ره) از آغازین روزهای آن در خردادماه 1342 و تاکیدهای پاپی امام راحل بر اجرای احکام اسلامی و نقش مراجع و فقها ...، بی‌پایه بودن این ادعاها را نمایان می‌سازد. اما  از باب مشت نمونه خروار، گفت و گوی آن زعیم مجاهد با یکی از مراجع وقت تقلید در نجف در سال 1344 شمسی به خوبی انگیزه و آرمان های بلند امام امت را نمایان می سازد.  

آن گونه که در کتاب کوثر (ج 2، ص 125) آمده است، امام(ره) خطاب به آن مرجع تقلید می فرماید: «در زمان مرحوم بروجردی عدم اقدام ایشان را علیه دولت جابره حمل بر صحت می‌کردم و می‌گفتم: مطالب را به ایشان نمی‌رسانند. نسبت به جنابعالی هم این طور معتقدم که فجایع حکومت ایران را به سمع شما نمی‌رسانند والا شما هم ساکت نمی‌ماندید.»

 و هنگامی که پاسخ می‌شنود:«من از تمام قضایا کاملا واقف هستم» می‌‌فرماید: «گمان نمی کنم که از همه قضایا مطلع باشید. چه اگر مطلع بودید در قضایای اخیر ایران شما کوتاه نمی آمدید... باید متوجه بود و بیدار شد و ما بدین جهت قیام کردیم، و محمد رضا شاه پهلوی اصلا معتقد به اسلام نیست.»

امام امت در پاسخ به این سخن که « راه ایستادگی و مقاومت با آن ها آن طور که شما اقدام کردید درست نبود» تاکید می‌کند: «ما با همین قیام، تصمیمات خطرناک دولت را متوقف کردیم.»

هنگامی که آن مرجع بزرگ به امام(ره) می‌گوید:« بایستی احتمال اثر بدهیم، کشته دادن چه اثر دارد؟» پاسخ می‌شنود: «... باید جان‌بازی کرد، بگذارید تاریخ ثبت کند که وقتی دین مورد حمله واقع شد عده‌ای از علمای شیعه قیام کردند و دسته‌هایی از آن‌ها کشته شدند.»

بررسی اقدامات، پیام‌ها و سخنان انقلابی امام امت(ره) از آغازین جرقه‌های شکل‌گیری نهضت اسلامی تا تبعید به ترکیه و عراق ... و از زمان بازگشت به وطن و آن سخنرانی تاریخی در بهشت زهرا تا انتصاب نخست وزیر دولت موقت و موارد متعدد دیگر، تردیدی بر جای نمی‌گذارد که امام(ره)، دست کم پس از ناامیدشدن از نصیحت‌پذیری و اصلاح دیکتاتور پهلوی، به دنبال ساقط کردن حکومت طاغوت و روی کارآوردن نظام جدید حکومتی برپایه اهداف و آموزه‌های اسلامی بوده‌اند؛ حکومتی با دو بال مشروعیت دینی به واسطه حضور ولایت فقیه و مقبولیت مردمی در سایه ولایت‌پذیری گسترده‌ توده‌های گوناگون ملت.

و در این صورت ادعاهایی مبنی بر دوری گزینی امام راحل(ره) از تصدی حکومت و ... رنگ‌ می‌بازد؛ هرچند چنان ادعاهایی، واضح‌البطلان هستند و ردّ آنها نیازی به صغری و ‌کبری ندارد.

نویسنده : فائزه شورکی