به گزارش یزد رسا، آنها که زمانی در میانه میدان بوده اند، امروز گوشه نشین قلبی شده اند که نفس شان را اسیر کرده است. صدای خس خس نفس های شان، در گوش مان می پیچد و روزی را به یادمان می آورد که سلاح هایی شیمیایی عرصه زندگی را بر آنها تنگ کرد.

تجویدی رضایی، جانباز شیمیایی 50 درصدی در گفتگو با برنا به مناسبت روز مبارزه با سلاح شیمیایی و میکروبی می گوید: اگر مسئولان و مدیران کشور امروزه ایستادند و کار می کنند، به جهت جراحات و صدمات جانبازهاست. جانبازان بدون هیچ مکانیزم و سلاحی در برابر دشمن با جان و دل و از خود گذشتگی ایستادند و از کشور دفاع کردند.

این جانباز شیمیایی با اشاره به فاجعه ای که در عملیات رخ داد ادامه می دهد: همیشه اولین چیزی که از آن لحظه به ذهنم می آید، لحظه انفجار، لحظه دود آلوده شدن و آغشته شدن به این مواد است.

وی در ادامه با اشاره به اینکه تعداد جانبازان کشور و به خصوص جانبازان شیمیایی کم نیست و این افراد با وضعیت حادی که دارند به زندگی خود ادامه می دهند عنوان می کند: همه جانبازان به یک نوع از صدمه ای که هنوز سال هاست درد را بر دوش خود می کشند، نسبت به جنگ دیدگاه خاصی دارند؛ دیدگاه هایی که منحصر به فرد است و باید پای صحبت های آنها نشست.

تجویدی رضایی با اعتراض به مشخص کردن درصد جانبازان می گوید: درصدی که برای جانبازها با آیتم های خاص در نظر می گیرند، در قبال درد این جانبازها خیلی کم است.

وی با اشاره به آگاه بودن مردم قدرشناس از زحمات جانبازان و خانواده های شهدا اشاره می کند: مردم قدرشناس ایران بیشتر از چیزی که به زبان می آورند قدردان این زحمات هستند و همیشه قدردان جانبازان و خانواده های شهدا بودند.

این جانباز شیمیایی در پایان با پیامی به جوانان کشور می گوید: جوانان ایران حتماً از سرگذشت پر درد و سوز جانبازان و شهدا سرمشق بگیرند و کتاب هایی که از زندگی این افراد نوشته شده است را مورد مطالعه قرار دهند. ضمن اینکه ما می توانیم با سرمشق گرفتن زندگی این افراد راه خود را پیدا کنیم.