به گزارش یزد رسا، شب گذشته اتوبوسی که یزد را به مقصد ایرانشهر ترک کرده بود، در رفسنجان واژگون ‌شد و در اثر این حادثه تا کنون شش نفر از هموطنانمان جان باخته و 16 نفر مصدوم شده اند.

دو ماه قبل هم واژگونی اتوبوس زائران اربعین حسینی در محور اقلید 30 نفر از مردم یزد را به کام مرگ کشاند و خانواده های بسیاری را داغدار کرد. مسئولین اما تنها به لغو دائم پروانه شرکت مسافربری «همسفر یزد» اکتفا کردند. گویا مقصر تمام این فجایع رانندگان هستند.

این در حالی است که تنها درصدی از تقصیرات متوجه خطای انسانی است و بخش اعظمی از این فجایع ناشی از عدم ایمنی وسائل نقلیه، غیراستاندارد بودن جاده ها، کمبود امکانات و عدم آموزش کافی رانندگان و نیروهای امدادی است.

بر اساس گفته معاون جمعیت هلال احمر کشور تنها در سال گذشته بیش از 16 هزار نفر از جمعیت کشور بر اثر حوادث جاده ای جان باخته اند و 10  تا 15 برابر بیشتر از این تعداد، مجروحِ ناشی از تصادفات جاده ای داریم.

براستی اگر رانندگان مقصر حادثه اند، چرا تلفات جاده ای در کشور ما تا این حد با سایر کشورها متفاوت است؟ چرا ایران باید یک درصد جمعیت جهان و یک و نیم درصد میزان فوتی حوادث جاده ای را دارا باشد؟

البته در کشور ما متاسفانه حتی مسافرت ریلی به عنوان ایمن ترین شیوه حمل و نقل نیز با مخاطراتی روبرو است. 4 آذرماه بود که دو واگن قطار تبریز - مشهد در ایستگاه سمنان برخورد کرده و در نتیجه آن 45 تن کشته شدند.

با وجود بروز مشکلات عدیده در این حوزه متاسفانه دولتمردانی که ادعای تدبیر دارند 18 میلیارد دلار از سرمایه های کشور را صرف خرید غیرضروری هواپیمای ایرباس کرده اند. مطمئناً هیچ کس مخالف خرید هواپیمای جدید نیست (به خصوص که در این بخش نیز تلفات قابل توجهی داشته ایم) اما آیا واقعاً این کار بر اساس اولویت ها انجام شد؟ اگر دولت بنا بر مصلحت مردم قصد ارائه خدمات داشت، علی القاعده می بایست در جهت بهسازی جاده ها و بالا بردن ایمنی خودروهای تولید داخل که مردم بسیار بیشتری (نسبت به مسافران هواپیما) با آن درگیرند، گامی بر می داشت.

اما گویا هدف از واردات هواپیما توجیه ناکامی های سیاسی در برجام و رفع تحریم ها و همچنین جلب رضایت معدود نجومی بگیرانی بود که همانطور که برای کارکردن به شیشلیک و کباب برگ نیاز دارند، برای مسافرت هوایی هم هوای ایرباس نو دارند.

گویا مسئولان رسول اکرم (ص) را فراموش کرده اند که می فرمایند: «لا أخاف علی أمتی الفقر ولکن أخاف علیهم سوء التدبیر» از فقر امتم بیمناک نیستم بلکه نگران بی تدبیری وسوء مدیریت هستم.

کافی بود مسئولان تنها به همین یک مورد از نصایح پیامبر اسلام جامه عمل می پوشاندند تا با تدبیر و رعایت مصالح و اولویت ها به جای به پرواز درآمدن تبلیغاتی یک هواپیما، سایه سلامت و امنیت بر سر عموم مردم ایران اسلامی سایه بیافکند.

رسول محتشم