دیشب دیدار ایران و آمریکا در حالی برگزار گردید که قبل از شروع بازی ایران مقابل آمریکا بازیکنان و کادر فنی تیم ملی والیبال ایران مراسم ادای احترام به رشادت های ۱۷۵ شهید غواص دریادل و خط شکن  را به جا آوردند. در گوشه ای از سالن ۱۲ هزار نفری برای گرامیداشت یاد شهدای غواص جایگاهی با عدد ۱۷۵ درست کرد.

بازیکنان و کادر فنی تیم ملی والیبال ایران قبل از آغاز مسابقه با اهدای شاخ گلی به تندیس غواصان شهید احترام خود را به ۱۷۵ مرد اسطوره ایران ابراز کردند تا نشان دهند همچون شهدای غیور غواص، تا آخرین نفس در مقابل حریفان سرسخت خود می ایستند تا برای ایران در عرصه های جهانی افتخار آفرینی کرده و هیچ امتیازی را به امریکایی ها ندهند و مقتدرانه مدافع عنوان قهرمانی را از پیش روی خود بردارند.

البته آنچه موجب توان مضاعف ملی پوشان والیبال ایران در برابر حریف امریکایی خود گردید تجدید پیمانشان با ۱۷۵ شهید غواص، قبل از بازی و همچنین در آخرین تمرین پیش از بازی بوده است.

ملی پوشان والیبالیست در آخرین تمرین پیش از بازی با امریکا، با ارسال پیام های جداگانه به ۱۷۵ شهید غواص اعلام کردند که تا آخرین گام با شهدا هستند چرا که اهل استقامتند و با استقامت و جنگندگی خود توانستند اولین شکست امریکا در این دوره از بازیها را رقم بزنند.
گفتنی است والیبالیست روز قبل از بازی به پویش مردمی "پیامی آورده اند" پیوستند . پویش که با آدرس سایت www.۱۷۵shahid.ir و اینستاگرام ۱۷۵ghavas اقشار مختلف پیام شهدا رو برای امروز تبیین میکند.

در ادامه به دل نوشته های ملی پوشان والیبال در خصوص ۱۷۵ شهید غواص می پردازیم.

فرهاد قائمی نوشت:
دستان شما عزیزان بسته شد تا دستان ما بسته نشود

سید محمد موسوی نوشت:
دست تو را بستند تا زمین گیرت کنند، اما تو زمین را با نام خود گرفتی

حمزه زرینی نوشت:
ان شاء الله شرمنده تان نشویم

شهرام محمودی نوشت:
با دستان بسته به معراج رفتن هنر است.

عبدالرضا علیزاده نوشت:
اگر بخواهی خودت را جای آنها حس کنی، مردانگی می خواد که ما ...

میلاد عبادی پور نوشت:
قهرمان آن کسی است که با دستان بسته برای مردم زمینش افتخار می آفریند.

محمدجواد معنوی‌نژاد نوشت:
تو که با دستان بسته برای ملت ایران افتخار آفریدی؛ همیشه جاویدی در قلب ملت.

مهدی مهدوی نوشت:
امیدمان به نگاه شما عزیزان و تلاشمان برای زنده نگه داشتن راه شماست.

امیر غفور نوشت:
غواص ها دیدند ما داریم غرق می شویم، خودشان را رساندند.

سامان فائزی نوشت:
همیشه مدیون شما هستیم. هر چه هست و داریم از شماست. دعایتان پشت ما

عادل غلامی نوشت:
در اعماق زمین حتی در عمق دریا هم می شود پرواز کرد.

مجتبی میرزاجانپور نوشت:
قهرمان تویی که خودت را فدای امروز من کردی، بدون آنکه من را ببینی.