چرا جامعه و حوزه علمیه باید سوگوار آیت‌الله مصباح یزدی باشد؟
به گزارش یزدرسا، حجت‌الاسلام غلامرضا پرهیزکار عضو هیئت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) نوشت:
امروز باید در سوگ آیت‌الله مصباح یزدی نشست به این دلیل که در دنیای جدید حس‌گرایی و هوس‌پرستی، بسیار نادرند افرادی همچون آیت‌الله مصباح، که به معنویات بها دهند و خالصانه برای خدا کار کنند و بسیاری از بزرگان دین و اخلاق ویژگی بارز او را اخلاصش بشمارند. اخلاص امثال آیت‌الله مصباح و سردار سلیمانی سرمایه‌های بزرگ معنوی و اجتماعی جامعه ما است. از این رو در دنیایی که همه چیز ما را مدام به دنیا و هوس فرامی‌خوانند، این شخصیت‌ها فرصت و الگویی برای افراد جویای معنویت به شمار می‌آیند.
اخلاص و نگاه توحیدی ایشان نه یک امر شخصی است بلکه سرمایه حوزه و جامعه و میراثی است که از بزرگانی چون علامه طباطبایی و آیت‌الله بهجت و دیگر علما سلف به ارث برای ما مانده است. درست مثل مکتب حاج قاسم که سرمایه 40 و چند ساله انقلاب و دفاع مقدس است.
به اخلاص آیت‌الله مصباح یزدی از منظر دیگری هم می‌توان نگریست. اخلاص او برایش سرمایه بود برای اهتمام به علم دینی و گسترش این ایده در حوزه و جامعه.
بی تردید نقش آیت‌الله مصباح یزدی در ترویج عمل تشکیلاتی برای گسترش علوم انسانی اسلامی ستودنی است اما ویژگی مهمتر ایشان در این مبحث، ترویج نگاه توحیدی به دانش و علم بود. بخشی از این نگاه در رویکرد مبناگرا به علوم انسانی اسلامی جلوه‌گر شد اما بخش مهم دیگری که مورد غفلت قرار گرفته و بیشتر به دامن مباحث اخلاقی انداخته شد، توجه و تاکید ایشان بر اخلاص در کار و حتی در تولید علوم انسانی اسلامی بود.
علم دینی بدون پیوند قلبی پژوهشگران با دین به انجام یا دستکم به سرانجام مطلوب نمی‌رسد. اخلاص و علم حضوری داشتن نسبت به خدا شرط تحصیل علم حصولی دینی است. این مساله از مغفولات نظری علوم انسانی اسلامی است که آیت‌الله مصباح در عمل از آن بهره می‌گرفت و در حوزه علوم انسانی اسلامی نیازمند تبیین نظری و کاربست عملی است.
چطور می‌شود که پیامبر خدا که می‌‌خواهد حامل قران و علم دینی باشد باید مهذب باشد و به معراج برود تا شانیت عالم دین و رسول خدا بودن را به شکل تام ان پیدا کند اما پژوهشگر علم دینی برای شناخت علم دینی بی‌نیاز از بهره داشتن از سطوح هرچند رقیق شده اخلاص و عمل توحیدی باشد.
انتهای پیام/
