به گزارش یزدرسا، حقیر در این دو دهه ایی که در حوزۀ میراث فعالیت داشتم به چند نکته پی بردم و تا این موانع حل نشود مشکل همچنان پابرجا خواهد ماند.

1ـ تفکر مدیریت شهری ما تفکر گردشگری نیست شاید اولویت میراث فرهنگی در رده های هشتم تا دهم باشد. برای مثال موزۀ فرهنگ نزدیک به 15 سال و موزۀ مردم شناسی بیش از بیست سال است که دارای مکان مستقل نیست و بعید می دانم که در حوزۀ مدیریت کلام برای آن تصمیم حمایتی گرفته شود. قطعا عمرعلی سپهری محقق اردکان شناسي  و حقیر نیست که این دو موزه دارای مکان مستقل باشند.

2ـ متأسفانه در برنامۀ کلان کشوری شهر اردکان به عنوان یک شهر صنعتی و معدن خیز معرفی شده است. بنابراین انرژی مدیران محلی بیشتر به این مقوله معطوف می شود و تنها اوقات فراغت مدیران به حوزۀ میراث پرداخته می شود.

3ـ زیرساخت های گردشگری اردکان اصلاً مناسب نیست یا به تعریفی دیگر زیرساختی نداریم که بتوانیم برای آن مانور بدهیم حتی در بافت قدیم ما از نبود یک سرویس بهداشتی مناسب رنج می بریم.هتل و غیره بماند...

4ـ بها ندادن به اشخاصی که در حوزۀ گردشگری توانایی دارند و در این حوزۀ تجربۀ کافی به دست آورده اند .

5ـ عدم پژوهش های مردم شناسی، باستان شناسی و صنایع دستی خود یکی از مسائلی است که اصلاً بدان توجه نمی شود. برای مثال در دو سال گذشته و شاید بیشتر هیچ کتابی در حوزۀ اردکان شناسی به چاپ نرسیده است. تقویت پایگاه پژوهشی و چاپ کتاب های پژوهشی در سطح ملی کمک شایانی به میراث این مرز و بوم خواهد کرد.

6ـ نگرش صرف مذهبی در حوزۀ گردشگری سبب شده موانعی در این خصوص به وجود بیاید. برای مثال تا چند سال پیش چک چک فاقد جادۀ آسفالته بود و سرانجام با هزینۀ ملی آسفالت شد. داستان پیر هریشت هم همین گونه است حتی در این دو زیارتگاه زرتشتیان تابلویی به نام اردکان وجود ندارد بنابراین چک چک یزدو میبد  خوانده می شود.

7ـ تاکنون مسئولان شهرستان برنامه ای در خصوص جلب نظر آژانس های داخلی نداشتند و حتی ما می توانیم با پادرمیانی آژانس های داخلی را راغب کنیم که اردکان را درمسیر گردشگری قرار دهند.اما اراده ای نیست.

8ـ عدم جشنواره های منطقه ای مثل جشنوارۀ پسته، حلوا ارده، انار، رناس و فرش؛ حداقل اردکان در این حوزه ها توانایی آن دارد که جشنواره هایی برگزار کنند تا پای گردشگران داخلی را به این شهر باز کند. در این خصوص برنامه نداریم اما مهندس مقیمی نشان داده اند در این حوزه علاقه دارند و شاید در آینده اتفاقات خوبی صورت گیرد. 

9ـ عدم استفادۀ گردشگری مناسبت ها، برای مثال سالانه 20000 نفر زرتشتی یا به قولی 10000 نفر زرتشتی در مدت پنج روز خردادماه به چک چک می آیند اما نمی توانیم حتی 100 نفر آنان را به شهر بیاوریم. همین داستان برای پارس بانو، پیرهریشت، روستای توت و آیین هایی که در شریف آباد برگزار می شود انجام دهیم. سخن آخر اینکه نماینده، فرماندار، شورا و شهرداری در رأس هرم مدیریتی شهر قرار دارند. این عزیزان می توانند با تشویق ها، برنامه ریزی، حمایت ها صنعت گردشگری را رونق بخشند و شهری که با کمبود آب مینالد صنعتی جایگزین گردد که کم آب خواه باشد.

نادر پيري اردکاني