به گزارش یزد آوا به نقل از فارس، ماه رمضان است و هنوز تابستان نیامده گرمای هوا در شهرهای دارالعباده، عطش را بر صورت کویر نمایان ساخته است. اما در این میان مشکلاتی وجود دارد که تشنگی روزه داران را چندبرابر می کند.

برخی از مردم روزه‌دار مهریز باید برای انجام کارهای اداری و شخصی مسافت 30 کیلومتری را تا مرکز استان طی نمایند. اما آن‌طور که گزارش شده حمل‌ونقل بین‌شهری در مهریز چندان اوضاع خوبی ندارد، خط واحدهای مسیر مهریز- یزد به کوره آدم پزی تبدیل‌شده است و مهریزی‌ها از این اوضاع گله‌مندند. مسئولین هم وعده‌های توخالی می‌دهند.

باید گفت حمل‌ونقل عمومی در مهریز چندان ثباتی ندارد. پنج سال پیش مینی‌بوس‌های "ون" در ایستگاه میدان امام حسین(شهرداری) مهریز مستقر بود و مردم را حتی به روستاهای این شهرستان منتقل می‌کرد. تعدادی مینی‌بوس هم داخل شهر در گردش بودند و مسافران را جابجا می‌کردند. دانشگاه هم خط مجزا داشت. خطوط واحد مهریز نیازهای مردم این شهرستان را برطرف می‌کردند. اما کم‌کم تعدادی از مینی‌بوس‌ها جمع‌آوری شدند، به این بهانه که استقبالی از آن‌ها نمی‌شود. درحالی‌که جمعیت مهریز بیشتر شده و نیاز مردم هم به خط واحد بیشتر حس می‌شود.

دو سال پیش مسیر خط واحدهای مهریز - یزد نیز از هم جدا شد. یکی از بلوار امام علی(ع) به ایستگاه میدان توحید یا همان پارک چشمه می‌رفت و دیگری مثل سابق از محل میدان امام حسین(ع) یا همان شهرداری حرکت می‌کرد که البته پس از چند ماه حرکت در این مسیر، غیرفعال شد.

حالا از این موارد که بگذریم، آنچه این روزها موجب رنجش مردم مهریز شده، استفاده از خط واحدهایی است که در دمای بیش از ۴۰ درجه و گرمای طاقت فرسا، بدون کولر اقدام به ‌جابجایی مسافر می‌کنند.

آن‌طور که خبرنگار فارس گزارش کرده است، راننده‌ها در این گرمای شدید فقط یک کولر برای خود گذاشته‌اند و مردم روزه‌دار در این هوای گرم چاره‌ای غیر از تحمل ندارند.

مردم می‌گویند: پیگیری‌ها فایده ندارد و هیچ‌کس کاری برای آنها انجام نمی‌دهد. یکی از مسافران به نام محمد که ۵۰ سال دارد در این رابطه می‌گوید: من حدود 4 سال است با خط واحد رفت‌وآمد می‌کنم. تابستان‌هایش گرم است و همین شرایطی که می‌بینید. زمستان هم سرد و استخوان‌سوز.

خانمی با یک نوزاد کوچک و گریان سوار بر خط واحد است. او می گوید مسافر همیشگی خط واحد است و مثل بقیه از این موضوع گلایه دارد. از نوزادش می‌گوید که هر وقت سوار خط واحد می‌شود تا چند روز بدنش می‌سوزد و اذیت می‌شود.

به سراغ یکی از رانندگان رفتیم. سؤال کردیم که چرا مردم باید گرما را تحمل کنند. پاسخ داد: مردم در یک مسیر با ما همراه هستند، ولی ما دائم پشت فرمان هستیم. وی می‌گوید البته ما نیز از این وضع راضی نیستیم. با برآوردی که شده برای سرویس‌های موجود باید چند میلیون تومان هزینه کرد. در این میان نه راننده پول خرید کولر میلیونی دارد و نه شهرداری و نه سازمان حمل‌ونقل این هزینه‌ها را متقبل می‌شوند.

حالا دیگر باید به سراغ مدیرعامل شرکتی برویم که به مسافران مهریزی خدمات می‌دهد. با این مسئول صحبت کردیم؛ او می‌گوید ما 11 خط واحد داریم که مشغول خدمت‌رسانی به مردم هستند و هزینه خرید کولر برای هرکدام از این سرویس‌ها به 12 میلیون تومان می‌رسد. او هم از جای دیگری می‌نالد. به گفته وی شهرداری حتی یارانه روغن و سوخت را هم به شرکت نداده و با بدهی 13 میلیاردی نمی‌تواند به این خط واحدها رسیدگی کند.

به هر جهت هر کسی مشکلات را به گردن دیگری می‌اندازند و در این میان آنچه همچنان به قوت خود باقی است، گرمای شدید هوا و مسافران روزه‌داری است که همچنان در مینی‌بوس‌های بدون کولر برشته می‌شوند و فریادشان به‌جایی نمی‌رسد.

انتهای پیام/