سابقه آشنایی شما با شهید الله دادی به چه زمانی باز می‌گردد؟
بنده از دی ماه 1385 که ایشان به عنوان فرمانده تیپ الغدیر معرفی شدند در خدمت ایشان بودم. از همان اوایل بنده شیفته اخلاق و روحیات ایشان شدم و در نتیجه از بعد از انتصاب ایشان به عنوان فرماندهی تیپ الغدیر تا زمان شهادتشان با شهید در ارتباط بودم.

چطور از شهادت فرمانده سابق خود مطلع شدید؟
از زمانی که سردار الله دادی به لبنان رفتند بارها خواب شهادت ایشان را دیده بودم. وقتی با خود شهید در این رابطه صحبت می‌کردم با یک لبخند از جواب دادن به من طفره می‌رفت. وقتی در اخبار شنیدم که اسرائیل به حزب‌الله لبنان حمله کرده است به من الهام شد که هدف سردار الله دادی بوده است. چون می‌دانستم که ایشان در سوریه حضور دارد و مأموریت یافته راه پشتیبانی و ارتباطی بین تروریست‌های داعش و رژیم کودک کش اسرائیل را قطع کند.
بعد از آن با تماس با دوستان از شهادت ایشان اطمینان پیدا کردم.
البته سردار همیشه انتظار شهادت را می‌کشید. سال 1390 بعد از اتمام مأموریتشان در تیپ الغدیر، طی جلسه‌ای از سردار سلامی جانشین فرمانده سپاه خواستند برای شهادتشان در مأموریت جدید دعا کند.
سردار سلامی دستی بر شانه سردار الله دادی گذاشت و گفت: زندگی شما پایانی جز شهادت ندارد.

چطور شد که سردار الله دادی در سپاه قدس مشغول به فعالیت شد؟
در زمان فرماندهی ایشان در سپاه یزد و در زمان اجرای یکی از رزمایش‌ها،  از سرلشکر سلیمانی فرمانده سپاه قدس برای شرکت در رزمایش دعوت کردیم. سرلشکر سلیمانی در همان سفر به همرزم قدیمی خود گفت: «آماده شو که با من بیایی!»

ضمناً به علت آشنایی دیرینه فرمانده سپاه قدس با خانواده این شهید بزرگوار، شب همان روز سرلشکر سلیمانی نظر همسر شهید را هم در این مورد جویا شد. همسر شهید الله دادی با استواری و شجاعت مثال‌زدنی جواب داد: «از آن زمان که حاج علی و شما را شناختم، من و سردار نیروی بسیجی و تحت امر شما بوده‌ایم و اکنون هم هر جا که نظام و انقلاب به ما نیاز داشته باشد،حضور خواهیم یافت.»

بعد از این سردار به همراه همسر گرامی خود به لبنان سفر کرد. خود ایشان می گفتند هر روز که از خانه بیرون می روم برای آخرین بار نگاهی به خانواده خود می کنم. حتی وقتی به خانه بر می گشت، همسر ایشان به خاطر سلامتی وی سجده شکر به جا می آوردند.

شاید ساده به نظر برسد ولی کافی است بدانیم، این شهید فردی است که 32 سال در نظام خدمت کرده و دوران بازنشستگی و استراحت خود را دور از فرزندان در جبهه دیگری در کشوری غریب سپری می کند.

آخرین بار چه زمانی با این شهید سرافراز دیدار داشتید؟
آخرین دیدارم سه ماه قبل بود که سردار و خانواده ایشان را به محل کارم در ستاد بازسازی عتبات دعوت کردم تا روپوشی که برای قبور امامین عسگریین تهیه شده بود را ببینند.

همان جا از ایشان پرسیدم که آیا مسیر عتبات مقدسه باز می شود؟ سردار پاسخ داد: قطعا با اقدامات رزمندگان این اتفاق محقق می شود، شما آماده بازسازی بقیع باشد.

به یاد دارم که از خستگی های کار خود پیش ایشان گلایه کردم. ایشان گفت: در کار برای خدا خستگی معنا ندارد. خدا بندگانی را که دوست دارد اولا مظلوم می کند و بعد با شهادت نزد خود می خواند.

تا روز شهادت ایشان معنی این جمله را نمی فهمیدم. ولی به محض انتشار خبر شهادت سردار الله دادی پسر شهید تماس گرفت و از من تقاضای عکس پدر خود را کرد. از سپاه کرمان هم همینطور، تماس گرفتند و از من تقاضای عکس از شهید کردند. فهمیدم خدا خیلی این بنده را دوست می داشت، چرا که با این سابقه حتی خانواده شهید هم یک عکس از وی ندارد. قطعاً مظلوم خدمت کرد و مزدش شهادت بود.

نکته جالب و قابل تامل این که در تماس با فرزند ایشان شهادت این سرداربزرگ سپاه اسلام را تسلیت گفتم. فرزند سردار به من گفت: باید شهادت چنین شخصیتی را تبریک بگوئید، حیف بود پدرم شهید نشود. خوشحالم که ایشان توسط شقی ترین افراد جهان به شهادت رسید.

از شخصیت شهید و خصوصیات اخلاقی ایشان بگوئید.
همیشه با وضو بود و به ما هم توصیه می کرد طهارت جسم را رعایت کنید تا خدا به شما طهارت اندیشه و روح بدهد.
سردار الله دادی حساسیت خاصی نسبت به فرمایشات مقام معظم رهبری داشت. به ما توصیه می کرد در مرحله اول سخنرانی حضرت آقا را گوش دهید و در مرحله بعد نکات مهم را یادداشت کنید، مرحله سوم به کار بندید.

ایشان در طی پنج سالی که در یزد حضور داشت، تمام دوشنبه ها و پنج شنبه ها را در گرمای طاقت فرسای یزد روزه می گرفت.  بارها علت این کار را سوال می کردیم. می پرسیدیم مگر چقدر روزه قضا دارید؟ ایشان پاسخ می داد نذر دارم ولی همیشه در مورد علت نذر سکوت می کرد.

  نهایتا از طریق همسرشان متوجه شدیم که ایشان برای رسیدن به بزرگترین حاجت خود، یعنی شهادت روزه می گیرند.

از فعالیت این سردار سپاه اسلام در سپاه استان یزد بگوئید.
به واسطه مدیریت جهادی ایشان اقدامات زیر بنایی بسیاری در سپاه استان یزد انجام شد. وی در مدت 5 سال حضور خود در یزد 50 پروژه سنگین که زیرساخت های اداری و نظامی سپاه یزد را شامل می شد، به سرانجام رسانید. ولی حاضر نمی شد هیچ کجا در حد یک لوح یادبود از ایشان اسمی برده شود.

برای مثال یک روز برای کوهنوردی با ایشان به شیرکوه رفته بودیم.
صبح زود به پناهگاهی که نزدیکی قله بود رسیدیم و مشاهده کردیم که آقایان و خانم ها با وضع نامناسبی به صورت مشترک ااز این پناهگاه استفاده می کنند. چون وضعیت خوشایندی نبود تصمیم گرفت پناهگاهی مجزا بسازد. چرا که معتقد بود امر به معروف و نهی از منکر فقط به صورت عملی تاثیر دارد. 

به هر ترتیب، علی رغم تمامی سختی ها و مشکلات انتقال مصالح و ساخت پناهگاه در ارتفاع شیرکوه کار به سرانجام رسید. مسئولان سازمان ورزش استان می خواستند در یک لوحی کنار پناهگاه از سردار و سپاه استان تقدیر کنند ولی ایشان ممانعت کرد. یعنی بدون اینکه جایی ثبت شود، دو پناهگاه مجزا برای خواهران و برادران، در نزدیکی قله شیرکوه ساخته شد.

سپاه و مقاومت چطور شهادت و خلا چنین شخصیتی را جبران می کند؟
اکنون در آستانه عملیات کربلای 5 هستیم. تیپ الغدیردر این عملیات حدود 12 فرمانده ارشد خود را از دست داد ولی همچنان به کار خود ادامه داد. به تعبیر امام راحل در طول هشت سال دفاع مقدس هر اسلحه ای از دست رزمنده ای می افتاد رزمنده ای  دیگر آن را بر می داشت. مسلما نبودایشان ضربه بزرگی است ولی ما بحمدالله شاهد رویش های بسیاری در محور مقاومت بوده‌ایم .

خون این عزیزان همانطور که شهید همیشه می گفت سبب تقویت «محور مقاومت» در منطقه خواهد بود. انشاالله.