به گزارش یزد آوا به نقل از یزد رسا،  سفر نوروزی برخی مسئولان ارشد از جمله رئیس‌جمهور و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام به مناطقی تفریحی چون سواحل دریای خزر و جزیره کیش در سال‌های گذشته و سال جاری، در نگاه نخست اقدامی عادی و استفاده از حق متعارف برای بهره‌مندی از تفریحات سالم است. هر شهروند ایرانی می‌تواند در ایام نوروز به مناطق تفریحی و لوکس مسافرت کند و در چارچوب قوانین و موازین به استراحت و تفریح بپردازد. اما در نگاهی عمیق‌تر می‌توان انجام چنین سفرهایی ازجانب کارگزاران ارشد در حکومت اسلامی را غیرممدوح دانست؛ چه این که مسئولان در حکومت اسلامی باید افزون بر لوازم قانونی، به لوازم اخلاقی و عرفی شخصیت حقوقی خود نیز پای‌بند باشند و صد البته ساده‌زیستی و احتیاط فوق‌العاده در هزینه‌کرد بیت‌المال را می‌توان از این دسته برشمرد.

در جامعه‌ای که متاسفانه بسیاری از مردم آن به دلایل گوناگون وضع معیشتی درخوری ندارند و خانواده‌های فراوانی حتی برای تدارک سفر معمولی باید با مشکلات اقتصادی معتنابهی دست‌وپنجه نرم کنند، سفرهای تفریحی از سوی مسئولان ارشد که گاه با  خدم و حشم فراوان و هزینه‌کردهای چشمگیر انجام می‌شود، به سان نمکی است که بر زخم قشرهای ضعیف و حتی متوسط جامعه پاشیده می‌شود.

در مقابل، کف ‌نفس مسئولان و ساده‌زیستی غیرمتظاهرانه آنان چونان اکسیری است که تحمل دشواری‌ها را بر قشرهای گوناگون جامعه آسان می‌کند و به تقویت پیوند بین ملت و حکومت و به تبع، افزایش سرمایه اجتماعی دولت و نظام می‌انجامد.

چه شایسته است مسئولان برجسته در حکومت، با تأسی به سیره امام و رهبری در قناعت و ساده‌زیستی، از دست‌یازیدن به رویکردهای نامتجانس با آرمان‌ها و هنجارهای جامعه اسلامی پرهیز کنند. از یاد نبرده‌ایم که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران علیرغم جایگاه رهبری، در منزلی بسیار ساده‌ و محقر در جماران زندگی می‌کرد و سخنرانی‌های خویش را نیز در حسینیه‌ای بی‌پیرایه و با دیوارهایی قدیمی و بی‌رنگ ایراد می‌کرد.  طبیعی است که قشرهای محروم هم با مشاهده قناعت‌پیشگی ایشان در ابعاد گوناگون، تنگناهای اقتصادی را به گونه‌ای آسان‌تر بر خود هموار می‌کردند.
مقام معظم رهبری نیز چه در دوران ریاست جمهوری و چه پس از آن، نماد برجسته ساده‌زیستی و قناعت‌پیشگی در زندگی شخصی و حکومتی بوده و هستند. در دوران ریاست‌جمهوری، همسر ایشان به صورت ناشناس به پزشکی مراجعه می‌کند و وقتی می‌شنود که: «برای درمان فرزندتان باید روزی یک لیوان لعاب برنج به او بدهید»، می‌گوید: «ما چنین امکاناتی را نداریم!» پزشک که ایشان را نمی‌شناخته، می‌گوید: «مگر امکان دارد درخانه‌ای برنج نباشد؟» و پاسخ می‌شنود: «آقای ما اجازه نمی‌دهد که در خانه، غیر از برنج کوپنی استفاده کنیم و آن هم کفاف خوراک ما را بیش از یک بار در هفته نمی‌دهد!»

این رویکرد رهبری کجا و رویکرد آن مسئول ارشد کجا که در خاطرات «روز تاسوعا»ی خود می‌نویسد: «ﺑﺎ ﻫﻠﯽ ﮐﻮﭘﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﺪ ﻟﺘﯿﺎن ﺁﻣﺪﯾﻢ. ﻫﻮﺍﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﻋﺼﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﭽﻪ ها ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺳﮑﯽ رﻭﯼ ﺁﺏ ﯾﺎﺩﺑﮕﯿﺮﻡ. ﮐﻤﯽ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻗﺎﯾﻖ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻡ؛ ﺑﺪﻧﻢ ﺁﻣﺎﺩگی ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﮔﺮﭼﻪ ﺁﺳﺎﻥ ﺍست.»

نویسنده: محمود دهقان