یزد آوا؛ به بهانه تشییع پیکرهای مطهر 270 لاله زهرائی تازه تفحص شده خصوصا 175 شهید غواص عملیات کربلای4

من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و مابدلوا تبدیلا

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست     آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
هرگه که دل به عشق دهی خوش دمی بود     در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست

مدتی بود در شهر و دیارمان راه و رسم عاشقی در پیچ و خم تقویم زندگی روزمره مان داشت گم می شد و عده ای بر طبل توخالی تعامل باجهان محکم می کوبند و عده ای تمام هست و نیست مردم و بود و نبودشان را متوقف بر بیانیه ها و توافقات نیم بند کرده اند و عده ای به بهانه آنچه او را مذاکره می خوانند با خلاقان حماسه های ماندگار در تاریخ جلو دوربین ها با عتاب و تندی سخن می گفتند و چون به خلوت با خالقان جنایت و کشتار و تروv می رفتند نُقل مجلس شان گل می کرد، برای جنایتکاران آل سعود پیام تبریک و با هتاکان به رسول خدا(صلی الله علیه و آله) دیدار می کردند و انگار نه انگار که اینان سرداران دیپلماسی کشوری هستند ادعای مبارزه با ظلم و جور و استکبار را دارد و چشم تمام عالم به نحوه برخورد و تعامل او با این کفتاران روزگار است و انگار فراموش کرده اند که پیر جماران روح خدا آرزویش شهادت در راه خدا و مبارزه با استکبار بود.

مدتی بود همه مان کلید سعادت و خوشبختی را گم کرده بودیم و به بهانه هایی دنبال بدل آن بودیم غافل از آنکه خدای کریم فرمود:«هرکس مرا یاری کند اورا یاری خواهم کرد».

اما شما ای شهدای عزیز و مظلوم به خاک افتاده، با آمدنتان راههای تاریک و گاه پرتگاه های عمیق زندگی را در جلویمان روشن کردید، با آمدنتان روحیه ایثار و مقاومت  و استکبار ستیزی، اعتماد به وعده الهی حتی در شرایطی که دستهامان را می بندند به جامعه بخشیدید.

به ما فهماندید که خفاشان خون آشامی که امروز بر سر یک میز با آنها نشسته ایم، همانهایی هستند که روزی تمام اطلاعات رزمندگان سلحشور را به صدامیان از خدا بی خیر دادند تا جنایتی را خلق کنند که قلب هر بیننده و گوش هر شنونده عاقل را به درد آورد.

به ما فهماندید که دنیا، دل خوش از این استکبار ستیزی ماست، چشم دوخته اند به نوع جنگیدن ما با استعمار و استکبار، روزی باید لباس رزم برتن می کردی و اسلحه بردوش با قامتی راست جلو او می ایستادی و امروز که به تو میدان نرمش قهرمانانه نشان داده اند با منطق و عقل انقلابی بجنگ و از جنگ با استکبار خسته مشو.

شهدا به ما یاد دادند که این جنگ، با جنگ زمان آنها فرق دارد، علاوه بر اتحاد و همدلی و همزبانی در قول عمل، اتکال به قدرت خدا و نگاه به توان خودی را می طلبد.

به ما یاد دادند که به عمل کار برآید به سخنرانی نیست.

امام شهدا به ما آموخت در جنگ اقتصادی دست به زانو هایمان بگیریم و بلند شویم یعنی همان اقتصاد مقاومتی که خلف صالحش فرمودند و در دالانهای ذهن اشخاصی کم کم به فراموشی سپرده می شود.

راستی صحیفه امام خوبی ها را این روزها ورق زدی آنجا که می فرماید: «این شایسته یک مملکت اسلامی نیست، یک جمهوری اسلامی نیست که اقتصادش پیوسته به غیر باشد، در گندمش، در جوش، در برنجش (شاید آب نیز منظور امام باشد)».

وباز در ادامه می فرمودند:«شما در حال جنگید، و این جنگ جنگ اقتصادی است، یک محاربه ای که مابین اسلام و کفر است»

ودر ادامه با لحنی عجیب می فرمودند:« این نه این است که موعظه است، که موعظه کنم که مردم خوب است این کار را بکنند، یک تکلیفی است الآن به عهده ما، یعنی نجات دادن یک کشور اسلامی از زیر بار ظلم و از زیر بار استعمار». (صحیفه امام ره ج11 ص425)

و سلام بر آنهایی که با قامتی راست ایستادند تا ما در مقابل زورگویان و زیاده خواهان قد خم نکنیم و دستمان برای هرچه که خودمان داریم پیش دیگران دراز نشود.

و سلام بر لاله های به خاک افتاده ای که آسمان شب زده دلهایمان را روشن کردند و با آمدنشان نور امید در جانهایمان تابیدند تا در مقابل کفر جهانی به سرکردگی شیطان بزرگ آمریکا، تدبیری درست و انقلابی داشته باشیم.

والسلام علی من اتبع الهدی

یوسف کریمی