فائزه جعفری از پرستاران بیمارستان شهید صدوقی یزد همزمان با روز پرستار و میلاد حضرت زینب(س) در گفتگو با خبرنگار یزد آوا، گفت: تقریبا 4 سال است که پرستار هستم دو سال از طرح خود را پرستار بخش داخلی آنکلوژی بودم و بعد از آن در اورژانس بیمارستان شهید صدوقی مشغول شدم و همسرم «محمد صادق لامع» نیز با 4 سال سابقه کار، ابتدا در بخش پیوند بیمارستان شهید صدوقی فعالیت داشت و اکنون در بخش کرونا مشغول به کار است.

وی با اشاره به سختی‌های شغل پرستاری ادامه داد: گاهی اوقات پرستاری شرایطی را به وجود می‌آورد که ممکن است موجب نارضایتی خود، خانواده و یا اطرافیان باشد، با این حال هر شغلی خوبی‌ها و سختی‌هایی در کنار هم دارد و شغل پرستاری نیز شغل خوبی است و تجربه‌های تلخ و شیرین زیادی را برای فرد به همراه دارد.

این پرستار جوان افزود: با شیوع کرونا استرس و سختی کار پرستاری نیز بیشتر شد، از عید نوروز تاکنون همه مرخصی‌هایمان لغو شد، دلتنگ پدر و مادرمان هستیم و نتوانستیم خانواده‌های خود را با خیال راحت ببینیم و معمولا با فاصله زیاد و با داشتن ماسک با خانواده خود دیدار داشتیم و سختی پرستاری مخصوصا برای خانم‌ها که در محیط کار پرستار، در خانه همسر و در آینده مادر هم می‌شوند بسیار زیاد است.

جعفری با اشاره به وضعیت بیماری کرونا در استان یزد گفت: خوشبختانه در حال حاضر با اعمال محدودیت‌ها و رعایت پروتکل‌ها از سوی مردم، بیماری در استان کنترل شده و وضعیت بهتری دارد، تا ماه گذشته بسیار وضعیت بحرانی بود دیگر پیر و جوان معنی نداشت و در حالی که در اسفندماه و فروردین ماه افراد مسن و دارای بیماری‌های زمینه‌ای وضعیت وخیمی پیدا می‌کردند اما بعد از آن و مخصوصا در ماه‌های گذشته جوان‌ها هم درگیر این بیماری ‌شدند و شاهد از دست رفتن بسیاری از بیماران بودیم.

وی در خصوص خاطرات تلخ و شیرینی شغل پرستاری ادامه داد: پرستار شدن خاطرات تلخ زیادی را برای انسان رقم می‌زند اینکه شاهد فوت بیماران و هموطنان خود باشیم تلخ‌ترین خاطره برای ماست که یک نمونه آن مرد 38 ساله‌ای بود که بدون هیچ بیماری خاص و زمینه‌ای دچار ایست قلبی شده بود و تلاش کادر درمان و یک ساعت و نیم احیاء نتیجه بخش نبود و به زندگی برنگشت.

این پرستار افزود: تنها خاطره شیرینی که دارم نیز در اوایل شیوع کرونا بود خانم بارداری را با آمبولانس آورده بودند که قبل از انتقال به بخش زایمان، نوزاد توسط نیروهای اورژانس به دنیا آمد و پس از آن مادر و فرزند سالم به بخش زایمان بیمارستان منتقل شدند.

جعفری در خصوص عملی نشدن وعده‌های مسئولین در خصوص وضعیت و حقوق پرستاران گفت: خودم پرستار طرحی هستم که تمدید طرح شدم و الان هم با وجود اینکه تقریبا یک سال است که در ایام شیوع کرونا فعالیت دارم، در نوبت تغییر وضعیت به شرکتی شدن هستم، و از مسئولین درخواست دارم که به وعده و وعیدهای خود عمل کنند و تنها به شعار اکتفا نکنند.

وی ادامه داد: با وجود اینکه مسئولان وعده‌های زیادی در خصوص افزایش حقوق، استخدام، اختصاص امتیاز ویژه به پرستاران و ... دادند اما تقریبا هیچ کدام از این وعده‌ها عملی نشده است، پرستاران در مقابل کار و فعالیتی که دارند درآمد پایینی دارند و شیفت‌ها و خستگی‌های که این شغل دارد گاهی اوقات دیگر به فرد توان رسیدگی به زندگی شخصی و خانوادگی خود را نمی‌دهد.

محمد صادق لامع همسر وی نیز در گفتگو با خبرنگار یزد آوا، با بیان اینکه شیفت‌های در گردش شغل پرستاری مخصوصا شیفت‌های شب ریتم زندگی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و به هم می‌ریزد، گفت: با شیوع کرونا مخصوصا در شیفت شب 10 تا 12 ساعت ماسک مداوم بر روی صورتمان است و اوایل هم کاورهایی پلاستیکی را باید به تن می‌کردیم که در واقع انگار پلاستیک دور خودمان پیچیده بودیم و حرارت بدن خارج نمی‌شد و گرمای شدیدی را تحمل می‌کردیم.

وی با بیان اینکه شغل پرستاری به نوبه خود سختی‌های زیادی دارد، ادامه داد: با وجود اینکه به حرفه پرستاری علاقه دارم و کمک کردن به بیماران و نجات جان آنها لذت بخش است اما متاسفانه رضایتی که باید را از این شغل ندارم، چرا که رضایت وقتی حاصل می‌شود که بتوانم زندگی خود را با این شغل تامین کنم، اما با وجود اینکه همسرم نیز پرستار است یک زندگی بسیار معمولی دارم.

این پرستار جوان تصریح کرد: بنده به عنوان یک نیروی شرکتی در بیمارستان مشغول به کار هستم که از بسیاری از مزایا محروم هستم و با توجه به اینکه سالانه با ما قرار داد می‌بندند امنیت شغلی نیز ندارم درست است تاکنون این اتفاق که قرارداد تمدید نشود رخ نداده است اما این نگرانی همیشه وجود دارد و از طرفی برخی تسهیلاتی که به پرستاران رسمی داده می‌شود نیروهای شرکتی به دلیل نوع قرارداد نمی‌توانند از آن استفاده کنند.

لامع گفت: شیوع کرونا و تقریبا در 10 ماه گذشته فشار کاری و استرس زیادی را به پرستاران تحمیل کرده است و همیشه این دلهره در دل آنان وجود دارد که این بیماری را به پدر و مادر، خانواده و اطرافیان خود منتقل کنند و در واقع هیچ کس دوست ندارد که موجب ابتلای دیگران به این بیماری و خدایی نکرده از دست دادن عزیزان باشد.

وی با بیان اینکه خودم نیز به بیماری کرونا مبتلا شدم و توانستم آن را پشت سر بگذارم، ادامه داد: متاسفانه بیمارانی که دچار اضطراب، ترس و نگرانی هستند و روحیه خود را زود از دست می‌دهند از نظر روحی روانی وضعیت بدتری پیدا می‌کنند و از نظر بالینی نیز بستگی به درگیری ریه با ویروس کووید 19 و درمانی که می‌گیرند می‌توانند بهبود پیدا کنند.

این پرستار یزدی عنوان کرد: پرستار شاهد تلخ‌ترین اتفاقات است و خاطرات تلخی را همراه با خود دارد، هنوز نگاه آن پیرمرد 65 ساله در اوایل شیوع کرونا را فراموش نمی‌کنم، بالای سرش حاضر شدم، لحظات آخر عمرش را سپری می‌کرد و با فشار دادن دستم و نگاه ملتمسانه از من درخواست کمک داشت اما متاسفانه با تمام اقداماتی که برای نجات او انجام گرفت جان خود را از دست داد و این صحنه که فردی با تمام وجود از تو درخواست کمک داشته باشد اما کاری از دستت برنیاید واقعا سخت است و از ذهنم پاک نمی‌شود.

لامع با تاکید بر اینکه همچنان باید به رعایت اصول و پروتکل‌های بهداشتی پایبند بود، گفت: اینکه شیوع کرونا و لزوم رعایت پروتکل‌ها و ماندن در خانه پروسه‌ای طولانی شده و برای مردم سخت است قابل درک است اما همچنان باید رعایت اصول بهداشتی، ماسک زدن، شستشوی دست‌ها، فاصله‌گذاری اجتماعی و .... را مورد توجه قرار دادو همچنین به مردم توصیه دارم سعی کنند شرایطی را برای پوشش خود و همچنین دمای خانه در نظر بگیرند که دچار سرماخوردگی نشوند چرا که علائم آنفلونزا، سرماخودگی و کرونا به هم شبیه هستند و ممکن است اشتباه در تشخیص عواقب بدی را به دنبال داشته باشد.

انتهای پیام/