به گزارش یزد آوا به نقل از یزد رسا، قرار بود دوم خرداد سال جاری، به یاد دوم خرداد 76 یک عضو شورای اصلاح طلبان یزد و از نزدیکان حزب مشارکت کنسرتی در یزد برگزار کند. هر چند قبل از ماجرا وی اصرار داشت انتخاب این تاریخ به خاطر این بوده که خواننده کنسرت وقت نداشته اما وقتی دید سنبه پر زور است بالأخره کنسرت را به دو سه روز بعد موکول کرد.

اما برگزاری این کنسرت و حواشی آن نکات عبرت‌آموز بسیاری داشت:

نخست آنکه؛ به تعویق انداختن کنسرت نشان داد از همان ابتدا هم می‌شد تاریخ دیگری برای برگزاری کنسرت در نظر گرفت و این همه اصرار مردم انقلابی به سیاسی بودن آن بی دلیل نبود. بی شک می توان نسبت به مجوز به کنسرت و موسسه فرهنگی برگزار کننده آن هم همین ظن را داشت.

در ثانی؛ کسانی که همیشه دم از تبعیت از ولایت فقیه می زدند خیلی خوب با زمین گذاشتن حرف نماینده ایشان در استان چهره خود را نشان دادند. با علنی شدن مخالفت آیت الله ناصری، علما و ائمه جمعه یزد با برگزاری مراسمات ضد فرهنگی و مشکوک در استان، نسبت مسئولان استان با تبعیت از اسلام و ولایت نیز برای همگان مشخص شد.

ثالثاً؛ عده ای ساده انگارانه می گویند: مگر مشکل شهر ما کنسرت است که علما به آن معترض اند؟ صرف نظر از اینکه در چنین مراسماتی همه چیز به یک دورهمی یک ساعته پر سر و صدا ختم نمی شود باید از این افراد پرسید، اگر علمای دین نسبت به اقدامات ضد دینی اطرافشان سکوت کنند، به اسلام و دیانت خیانت نکرده اند؟ اگر علما نسبت به وضعیت اقتصادی اعتراض کنند همین افراد نمی گویند اقتصاد چه ربطی به دین دارد؟! اصلاً آزادی بیان چه شد؟!

رابعاً؛ عده ای هم که سابقه پایبندی به قانونشان در فتنه های 78 و 88 مشخص است اینجا و آنجا برای لغو کنسرت قانونی اشک تمساح می ریزند، بی آنکه بگویند طبق مصوبه شوراي مشترك كميسيون هاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي، برای اخذ مجوز موسسات فرهنگی فرد باید «صلاحيت علمي و تخصصي يا تجارب كافي متناسب با موضوع» داشته باشد. حال اگر عده ای اصرار بر قانون دارند بیایند مشخص کنند فردی که در رشته مهندسی تحصیل کرده و عمر خود را صرف تبلیغات انتخاباتی کرده چطور موفق به دریافت مجوز موسسه فرهنگی شده و نقش انتصابات فله ای در این فرآیند چه بوده است.  

خامساً؛ ادعای قدیمی «افسرده بودن جامعه» نیز نمی تواند توجیه کننده منفعت طلبی دلالان فرهنگی باشد. روز گذشته مردم همگام با سایر هموطنانمان تمام شهر را آذین بستند و با شیرینی و شربت از رهگذران استقبال کردند. اگر مسئولین فرهنگی واقعاً به دنبال شادکامی مردم هستند از جشن های شعبانیه الگو بگیرند. ورود همه مردم در این جشن ها آزاد است، از آن ها پولی دریافت نمی شود و همه هم شاد و خندانند.

واقعاً برگزاری کنسرت برای 500 نفر آن هم با بلیط هفتاد هزار تومانی می تواند مردم افسرده یزد را خرسند کند؟ واقعاً شادی مردم مهم است یا اخذ پول بلیط؟ مردمی که 45 هزار تومان یارانه خود را با منت از دولت دریافت می کنند می توانند 70 هزار تومان پول بلیط بدهند؟ اگر به دنبال خوشحالی مردم هستیم بهتر نیست فکری به حال معیشت و اشتغال آن ها بکنیم؟ برگزاری جشن غیر شرعی علاج افسردگی مردم است؟

سادساً؛ باز هم برخی مثل هر حادثه دیگری، این اتفاق را دستاویز حمله به نهادهای نظامی (که همواره سدی در برابر منفعت طلبی دشمنان قسم خورده این نظام و انقلاب بوده اند) کرده و به آنها تاخته اند بی آنکه بگویند کدام یک از مسئولین امنیتی و یا نظامی در خصوص برگزاری یا عدم برگزاری کنسرت ها در استان موضع گرفته اند. بی آنکه پاسخی روشن به دغدغه های علما بدهند. بی آنکه بگویند اگر همین نظامی ها فرسنگ ها دور تر از مرزهای کشور در حال مبارزه با تروریست ها نبودند، آقایان نمی توانستند در دولت تدبیر و ریاست دوستانشان در ارشاد خانوادگی مجوز بگیرند و علیه فرزندان جان بر کف این مرز و بوم قلم بزنند.

سابعاً؛ اصرار برای برگزاری چنین مراسمی علی رغم مخالفت صریح علما نظیر آیت الله ناصری و همچنین هشدار بی سابقه آیت الله وافی نشان داد دست هایی در استان به دنبال تقابل با علما و بر هم زدن آرامش استان هستند.

انتهای پیام/