به گزارش یزد آوا به نقل از خبرگزاری راه دانا؛ یکشنبه، هفته جاری دی ماه سال 93 همایش اقتصاد ایران برگزار شد. این همایش در زمانی برنامه ریزی و برگزار گردید که راهبردهای دولت یازدهم برای حل مشکلات اقتصادی کشور اثربخش نبوده و مذاکرات هسته ای به نتیجه نرسید. پس همه منتظر آن بودند که دولت پس از معطلی حدودا دوساله در همایش مذکور از برنامه ها و سیاست های اقتصادی خود در راستای اقتصاد درونزا سخن بگوید و با اساتید و کارشناسان اقتصادی کشور برای پیشبرد و تقویت این مهم هم اندیشی کنند.

در همین زمینه چند نکته قابل تأمل :

ـ نخست آنکه علی رغم اینکه رئیس جمهور در سخنان خود بار دیگر بر مشورت و هم اندیشی همه ظرفیت های کشور برای حل مسائل علی الخصوص مسائل اقتصادی تأکید کرد و گفت:

«بزرگ‌ترین مشکلی که ما از روز اول با آن مواجه بودیم، عدم استفاده و بهره‌برداری از نظرات کارشناسان بوده و این مهمتریم معضل در بخش اقتصاد بوده و از دانشمندان و دانشگاهیان و صاحب‌نظران سوال نکردیم و از تجربه و دانش آنها به خوبی استفاده نکرده‌ایم.

دولت یازدهم در شرایطی روی کار آمد که اولین تصمیمش بر آن شد که هر قدمی که در بخش اتقصاد برمی‌دارد با صاحب‌نظران مشورت کند و نظرات آنها را بخواهد؛ البته ما در یک جمع اقتصادی تصمیماتی می‌گیریم که گاهی برخی اقتصاددانان از سراسر کشور نامه می‌نویسند یا به من ایمیل می زنند که من از آنها استفاده می‌کنم، لزوما هم ممکن است از آن نظرات در تصمیمات خود استفاده نکنیم، اما مفید است. به هرحال تضارب آراء همیشه مفید است».

اما حضور  بسیار کمرنگ اساتید اقتصاد کشور علی الخصوص اقتصاددان برجسته کشور و جای خالی اساتید منتقد سیاست های اقتصادی دولت را در سالن همایش شاهد بودیم و وقتی از عدم حضور ایشان سوال کردیم با پاسخ عجیب اینکه از ما برای حضور در مراسم دعوتی به عمل نیامده بود، مواجه شدیم.

علاوه بر این نکته دیگری که نقض کننده صریح سخنان رئیس جمهور است این است که مدیریت پنل های تخصصی همه بدست وزیران مربوطه آن بخش بود. و این به این معنی است که عملا قرار نبوده است حرف جدیدی در کارگروه ها مطرح شود و صرفا وظایف پنل ها تکرار تفکرات اقتصادی تیم اقتصادی دولت  گرفتن رای موافقت از حاضرین بوده است.

ـ نکته دیگری که حائز اهمیت است این است که رئیس جمهور از سیاسی بودن اقتصاد ایران گفتند و تصریح کرد:

«اقتصاد ما هم به سیاست خارجی و هم به سیاست داخلی یارانه می‌دهد و خوب است که یک بار هم شده برعکس عمل کنیم و از سیاست داخلی و خارجی به اقتصاد یارانه بدهیم تا ببینیم زندگی و معیشت مردم و اشتغال جوانان چه خواهد شد».

در حالی رئیس جمهور از سیاست خارجی در اقتصاد سخن می گوید و طی این مسیر را پیشنهاد میدهد که اقتصاد کشور حدود دو سال است درگیر و معطل مذاکرات بوده است تا با اعتماد سازی برای غرب و تعطیلی نسبی تأسیسات هسته ای، تحریم ها برداشته شود و اقتصاد کشور رونق بگیرد. این در صورتی است نه تنها در این مدت تحریم ها کاهش نداشته بلکه مقامات آمریکایی ـ غربی  هماره از ادمه روند و افزایش فشار ها سخن گفته وتحریم های جدید علیه ایران وضع می کنند، سیاست های خصمانه دیگری چون کاهش قیمت نفت و ضربه زدن چندباره بر پیکره اقتصاد ایران را پیاده سازی می کنند.

با این شرایط منطقی آن است که سیاست ها یه سمتی متمایل گردد که سیاست مخصوصا سیاست خارجی از اقتصاد رخت بربندد و تمام توجهات معطوف به ظرفیت های درونی و  پیاده سازی سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی باشد. نه اینکه تازه بدنبال از یارانه سیاست به اقتصاد باشیم.

نگرانی از این بابت است که این سخنان رئیس جمهور این مفهوم را بدنبال داشته باشد که با وجود این خسارت ها و هزینه ها دولت هنوز هم در پی مذاکرات و سیاست خارجی برای بهبود شرایط اقتصادی کشور باشد.

ـ نکته دیگر آنکه رئیس جمهور خواهان برگزاری قانون همه پرسی از مردم در عرصه های مختلف بوده و گفت:

»یکی از اصول قانون اساسی که از روز اول تاکنون اجرا نشده و من به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی خیلی دلم می‌خواهد شرایطی فراهم شود تا یک بار هم که شده به این اصل قانون اساسی عمل شود. قانون اساسی به ما می‌گوید در مسائل مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به جای اینکه قانون در مجلس تصویب شود، ماده قانونی یا برنامه مستقیم به آراء عمومی مردم و همه پرسی گذاشته شود».

این پیشنهاد رئیس جمهور این سوال را مطرح می کند که ایشان دقیقا منظورشان همه پرسی و نظر سنجی از مردم  درباره کدام اقدام اقتصادی دولت یازدهم بوده است؟

آیا روحانی حاضر است اقدام دولت یازدهم در اعطای سبد کالایی به رفراندوم گذاشته شود؟ یا بسته خروج از رکود که جز ایجاد یک فضای تبلیغاتی فایده دیگری نداشت؟ آیا موافق است راجع به وضعیت سیاست های دولت در اشتغال زایی از مردم سوال شود؟ در مورد کاهش قیمت ها در بازار چطور؟

سخن از به رفراندوم گذاشتن در همایش اقتصاد ایران فقط یک هدف داشت و آن هم چیزی نبود جز دنبال کردن اهداف سیاسی برای ادامه مذاکرات و این یعنی دقیقا دوباره از اقتصاد به سیاست یارانه دادن!

ـ نکته دیگری که در سخنان رئیس جمهور جای تأمل داشت این بود که ایشان مطرح کرد:

«فلان نوع غنی‌سازی که در حال حاضر به آن نیاز نداریم برای مدتی آن نوع غنی‌سازی متوقف می‌شود و آیا این کار به معنای زیر سوال رفتن آرمان‌ها و اصول ما است؟ آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست، آرمان به مغز و قلب و اراده ما وصل است».

حتما رئیس جمهور می‌دانند که آرمان های ملت ایران در گرو چرخیدن سانتریفوژها نیست بلکه آرمان ملت در گرو عزت و استقلالی است که با چرخیدن سانتیفوژها، با همه کارشکنی‌ها و توطئه‌های دشمنان به دست جوانان کشور بدست آمده بود. البته حتما این را هم میدانند که آرمان ها و تدبیرها این نبود که امروز هم سانتریفوژی نچرخد و هم چرخ زندگی مردم لنگ بزند.