به گزارش یزد آوا به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا، افزایش ازدواج‌های سفید در جامعه کم کم به سمتی پیش می رود که باعث نگرانی شدید خانواده ها شده است؛ منظور از ازدواج سفید ازدواج‌هایی است که طرفین در هیچ محضری نسبت و نوع رابطه خود را با یکدیگر به صورت رسمی ثبت و تعریف نکرده‌اند و زن و شوهر محسوب نمی‌شوند، ولی عملاً در یک خانه با یکدیگر زندگی می‌کنند.

همزیستی بدون ثبت یا همان «ازدواج سفید» اکنون در جوامع غربی به یک پدیده عادی بدل شده است. حتی در آمریکا که از نظر روابط زن و مرد محافظه کارتر است و پیش از 1970 این مساله غیرقانونی بود، ولی اکنون به یک پدیده نسبتا عادی بدل شده است.

به نظر می‌رسد از جمله عواملی که می‌تواند جوان‌ها را به سمت این دست از ازدواج‌ها بکشاند مشکلات مالی، محک زدن رابطه، آشنایی بیشتر و نداشتن اعتقاد به ازدواج می‌توانند دلایل زندگی مشترک بدون ازدواج باشند.

همچنین هزینه بالای اجاره یا خرید مسکن و نبود تناسب دخل و خرج که در این دوره و زمانه بسیار برجسته‌است، می‌تواند دلایل دیگری باشد که موجب می‌شود کسی حاضر به امضای عقدنامه نباشد و زندگی بدون ازدواج یا ازدواج از نوع سفیدش را ترجیح بدهند.

اما برای نخستین بار، در سال 1391 مرتضی طلایی، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران از شکل گیری خانه هایی در«شمال شهر تهران » خبر داد که در آنها دختران و پسران بدون ازدواج رسمی با یکدیگر زندگی می کنند. به اعتقاد او، برخورد قهری با این موضوع، راه به جایی نخواهد برد.

ازدواج سفید این واژه در ابتدا برای مردم و مسئولین نامانوس و نا آشنا بود،ولی با گذشت زمان کم کم مردم و مسئولین با این واژه نه تنها آشناشده ، بلکه آن را در برخی از لایه های اجتماعی مشاهده کردند.درصد بالای دانشجویان غیر بومی در استان های مختلف کشورمامن و محفلی خوبی برای وقوع این ماجرا است.

وجود تعداد زیاد دانشجویان ، مسکن استیجاری ارزان در اکثر استان ها، عدم نظارت برخانه های مجردی و دانشجویی ، منفعت طلبی مالکان و بنگاه داران ازجمله زمینه های مساعد این پدیده در سطح کشور می باشد.

روند خاموش این امر در سطح کشور و عدم داشتن طرح های پیشگیری و مراقبتی توسط نهادهای امنیتی و انتظامی می تواند آینده ای پر خطر ناشی از پدیده ازدواج سفید و هم خانگی های دختران و پسران را برای ما به تصویر بکشد.

به هر حال باید گفت که زوج های جوان زیادی توانایی تهیه یک سرپناه برای آغاز زندگی خود را ندارند و تعدادی از دختران و پسران به راحتی به این منازل دست یافته و در آنها زندگی می کنند.

اگر شناسنامه ای از وضعیت منازل مسکونی در کشور تهیه شود شاید بسیاری از خانه‌های خالی پر شده وهمچنین جلوی این پدیده شوم و پر خطر که خانواده نسل آینده را تهدید می کند گرفته شود.