به گزارش یزد آوا؛ «معلولیت، محدودیت نیست» این جمله‌ای است که کمتر کسی پیدا می‌شود که با آن آشنا نباشد یا نشنیده باشد. جمله‌ای با نگاه مثبت که به‌ظاهر آسان شیرین و امیدوارکننده به نظر می‌رسد اما که اگر از دید یک معلول به آن نگاه شود شاید سخت بتوان آن را پذیرفت. هرکسی که ذره‌ای از انسانیت بهره‌ای برده باشد بايد درك كند كه معلولین نيز بايد زندگی‌اي مانند دیگر انسان‌ها داشته باشند. درک اين مهم، مسئولیت همه انسان‌های را در قبال معلولان سنگین می‌کند.

«مهدیه خاکباز» بانوی ورزشکار یزدی است که در سال 1365 در یزد به دنیا آمد. وی براثر سانحه تصادف دچار ضایعه نخاعی شد؛ اما این حادثه هرگز باعث نشد تا او امید خود را از دست دهد بلکه تمام تلاش خود را به کار بست تا فرد موفقی شود. وی بعد از سانحه تصادف درس خود را ادامه داده و موفق به کسب مدرک کارشناسی حسابداری شد. خود رانندگی می‌کند و همین رانندگی را عامل مهمی در انجام اموراتش به‌صورت مستقل می‌داند. این بانوی ورزشکار در حال حاضر عضو تیم ملی بسکتبال با ویلچر بانوان ایران است.

وی در گفتگو با خبرنگار یزدبانو در خصوص فعالیت‌های فعلی خود درزمینهٔ بسکتبال اذعان کرد: خوشبختانه روند خوبی را در این زمینه طی می‌کنم؛ آبان ماه امسال برای مسابقات به چین رفتیم. تیم بسکتبال با ویلچر بانوان کشورمان که برای دومین بار در یک رویداد برون‌مرزی شرکت می‌کرد، در این مسابقات به مقام چهارم دست‌یافت. در حال حاضر هم در اردو هستیم تا اسفندماه برای کسب سهمیه مسابقات جاکارتا تلاش کنیم.

خاکباز در مورد انگیزه خود برای روی آوردن به رشته بسکتبال خاطرنشان کرد: قبل از آنکه دچار ضایعه نخاعی شوم هم بسکتبال بازی می‌کردم و این رشته ورزشی را همیشه دوست داشتم.

بانوی ورزشکار یزدی با ابراز لذت بردن از زندگی با تمام سختی‌ها، پستی‌ها و بلندی‌هایش تصریح کرد: خانواده عزیز و دوست‌داشتنی‌ام، مخصوصاً مادر عزیزتر از جانم در زندگی و تحقق اهدافم نقش مهمی داشتند و به‌واسطه حمایت‌های ایشان بود که توانستم در برابر سختی‌ها محکم و استوار باشم.

وی در پاسخ به این سؤال که انسان زمانی دچار خستگی می‌شود و این لحظه هر انسانی واکنش خاصی دارد شما در این مواقع چگونه رفتار می‌کنید، اظهار کرد: دوست دارم موقع خستگی‌ام فقط تنها باشم و بخوابم؛ چراکه وقتی خیلی خسته‌ام حوصله هم‌صحبتی با کسی را ندارم.

خاکباز با اشاره به اینکه با توکل به خداوند تمام تلاشم را می‌کنم تا برای آینده‌ام آرامش خاصی داشته باشم، گفت: بزرگ‌ترین آرزویم مادر شدن است؛ دوست دارم فرزندی از خود داشته باشم و حس مادر بودن را تجربه کنم؛ فکر کنم این آرزو را به گور می‌برم.

این بانوی یزدی در پاسخ به اینکه عمده‌ترین مانع بر سر زندگی شما تا هم‌اکنون چه چیزهایی بوده آیا توانستید بر آن‌ها چیره شوید و آن موانع را از سر راه خود بردارید، گفت: بیشترین موانع بر سر راهم را در سطح جامعه دیدم نه در کارهای شخصی‌ام اما گاهی اوقات که مشکلی بر سر راه زندگی‌ام بوده است را با صبر و توکل به خدا حل کرده‌ام.

وی ادامه داد: باید آن‌قدر در سطح جامعه و کشور همه‌چیز ازجمله معابر برای معلولان مناسب‌سازی شده باشد که احساس معلولیت نکنیم و بتوانیم مثل دوران سلامتی تمام کارهای خود را انجام دهیم؛ این مهم‌ترین مطالبات یک فرد دارای معلولیت در کشور ما هست.

خاکباز با گلایه از اینکه امکاناتی به معلولان اختصاص داده نمی‌شود، گفت: حتی از طرف ارگان‌هایی که تحت نظر آن‌ها هستیم تلاش آن‌چنانی برای مستقل شدن معلولان تعلق داده نمی‌شود؛ مناسب‌سازی شهر هم که تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

وی در مورد خواسته خود از مسئولان گفت: به نمایندگی از جامعه معلولان از مسئولان می‌خواهم برای اشتغال ما که از آدم‌های سالم و بعضاً به فرض سالم چیزی کم نداریم، اقدامی انجام دهند؛ حداقل حقوق ۳ درصدی معلولین را اجرا کنند.

انتهای پیام/ش