به گزارش یزد آوا، روزنامه «حمایت» در یادداشتی به قلم «محمدصالح جوکار» نوشت:

1. پس از حصول توافق هسته‌ای ایران با گروه 1+5 در 23 تیرماه سال گذشته، طرف مقابل بر اساس توافقات صورت گرفته موظف شد تحریم‌های ظالمانه و یک‌جانبه را لغو و موانع مالی و بانکی کشور را مرتفع کند اما با گذشت حدود 11 ماه از تاریخ اجرای برجام از سوی ایران، نه‌تنها طرف غربی به تعهداتش به نحو مقتضی عمل‌نکرده، بلکه شاهدیم که تعهدات داوطلبانه ایران، به اهرمی برای فشار بر جمهوری اسلامی تبدیل‌شده است. ازاین‌رو، رهبر حکیم انقلاب در دیدار اخیر خود با بسیجیان، نسبت به تبدیل‌شدن برجام به حربه زورگویی غرب علیه ایران هشدار داده و فرمودند: «این توافق هسته‌ای که اسمش را گذاشته‌اند برجام، نباید تبدیل بشود به یک وسیله‌ای برای فشار هرچند وقت یک‌باری از سوی دشمن به ملّت ایران و به کشور ما؛ یعنی نباید اجازه بدهیم که این را وسیله‌ فشار کنند.»
2. شواهد فراوان و درعین‌حال تأمل‌برانگیزی وجود دارد که ثابت می‌کند غرب از حسن نیت کشورمان در برجام سوءاستفاده کرده و از آن به‌عنوان مستمسکی در جهت اغراض نامشروع خود بهره‌برداری می‌کند. در این میان، آمریکا نقش میان‌داری را برعهده‌گرفته، به‌گونه‌ای که پس از تصویب برجام به دنبال منافع متفاوتی بوده و هست و در این راه، راهبردهای گوناگونی را پیگیری می‌کند که باید با توجه به این راهبردها، رفتار کاخ سفید را مورد تحلیل قرار داد. متأسفانه برخی ساده اندیشان بر این باور بوده و هستند که بعد از برجام، فشارهای آمریکا و هم‌پیمانانش کمتر از گذشته می‌شود درحالی‌که رفتار و عملکرد آنان، عکس این موضوع را ثابت می‌کند. در حال حاضر برجام برای آمریکا، حکم سندی منفعت‌طلبانه را پیداکرده که با تفسیرهای غلط از آن، سعی می‌کند کشورهای دیگر را نیز باسیاست‌ها و فشارهای خود علیه ایران همراه کند. کاخ سفید درصدد است که با ایجاد فضای فشار، ایران را به‌زعم خود دچار سردرگمی کرده، از آب گل‌آلود ماهی بگیرد و به‌زعم خود «رفتار» انقلاب اسلامی را در عرصه‌های مختلف از حقوق بشر گرفته تا آزمایش‌های موشک بالستیک تغییر دهد.
3. آمریکایی‌ها وقتی حسن نیت ایران که برگرفته از تعالیم اسلامی در مورد پایبندی به وعده‌هایش بود را مشاهده کردند، به‌جای عمل به آنچه تعهد کرده بودند، با دورویی و تزویر، میان متن و روح برجام تفاوت قائل شدند. باراک اوباما در اوایل سال جاری به ایران توصیه کرده بود در راستای عمل به روح توافق نیز باید گام بردارد تا بتواند به جامعه جهانی ملحق شود که مشخصاً منظور وی از «روح توافق»، تغییر رفتار ایران به شکل موردپسند آمریکاست. این سخن بارها و بارها از زبان مقامات آمریکایی تکرار شد و هم‌زمان تحریم‌ها و فشارهای گوناگونی را به بهانه برنامه موشکی ایران، حمایت از جبهه مقاومت و حقوق بشر بر کشورمان تحمیل کردند.
4. «جان کری»، وزیر امور خارجه آمریکا یک ماه پیش در دانشگاه شیکاگو به‌صراحت از افزایش تحریم‌ها در پسابرجام سخن گفت و پیش از آن نیز رفع تحریم‌های بانکی را منوط به تغییر رفتار منطقه‌ای ایران کرده بود. محدودیت‌های ضد ایرانی ویزای آمریکا، تحریم نهادهای نظامی و برخی شرکت‌های هواپیمایی داخلی که با امضای اوباما به قانون تبدیل شد، ممنوعیت فروش هواپیمای تجاری به ایران و تهدید مستقیم و غیرمستقیم بانک‌های بزرگ دنیا به عادی‌سازی مراودات مالی، ازجمله این کارشکنی‌هاست که دولتمردان آمریکایی پس از برجام در دستور کار قرار دارند.
5. آخرین نمونه از استفاده ابزاری آمریکا از برجام که نقض آشکار توافق هسته‌ای به شمار می‌آید، تصویب «قانون تحریم‌های ایران» یا «آی اس ای» (داماتو)‌ است که بنا بود در اواخر سال 2016 لغو شود اما مجلس نمایندگان آمریکا با 419 رأی موافق، این قانون را که در سال 1996 برای تنبیه سرمایه‌گذاران در بخش انرژی ایران تصویب‌شده بود، به مدت ده سال دیگر تمدید کرد.
 قانون «آی اس ای»، تحریم‌هایی در حوزه‌‌های تجاری، انرژی، دفاعی و صنایع بانکی در ارتباط با برنامه هسته‌ای و همچنین آزمایش موشک‌های بالستیک ایران وضع می‌کند که بر اساس بند دوم شروط 9 گانه رهبر معظم انقلاب، نقض صریح برجام محسوب می‌شود: «در سراسر دوره‌ هشت‌ساله، وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (ازجمله بهانه‌های تکراری و خودساخته‌ تروریسم و حقوق بشر) توسط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد.» بر همین مبنا، چنانچه قانون داماتو به امضای رئیس‌جمهور آمریکا برسد و صورت قانونی پیدا کند، قطعاً نقض برجام تلقی شده و «جمهوری اسلامی حتماً در مقابل آن واکنش نشان خواهد داد.»
6. تصویب این قانون در حالی است که طرف مقابل به‌صراحت اعلام کرده ایران باید در موضوعات موردنظر آنان که ذکر آن‌ها گذشت، کوتاه آمده و شرایط غرب را بپذیرد و جالب‌تر آنکه حتی اتحادیه اروپا که خود را طرفدار برجام و حقوق ایران نشان می‌داد، در بیانیه‌ای که چندی قبل منتشر کرد، خواستار رعایت استانداردهای آنان در مباحث حقوق بشری، مسائل منطقه‌ای، تن دادن به خواسته‌های کارگروه اقدام مالی موسوم به «نهاد بین‌المللی مبارزه با پول‌شویی» (FATF) و عدم پشتیبانی از جبهه مقاومت شده است.
7. نکته مهم دیگر که ناظر به بحث «نفوذ» است، اینکه غرب به رهبری آمریکا بعد از برجام با تمام قدرت تلاش می‌کند ایران را وارد پروسه «خودکنترلی» کند؛ به این مفهوم که با تغییر محاسبات مسئولین، این ذهنیت را به مراکز تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی تزریق کند که برای حفظ برجام باید به‌گونه‌ای رفتار کنند که رفتار و اقدامات آن‌ها در هیچ حوزه‌ای در تعارض با منافع آمریکا نباشد. متأسفانه عده‌ای در داخل نیز، مغرضانه و یا از روی ناآگاهی با زمینه‌سازی، موضوع برجام‌های بعدی را مطرح کرده و خواسته یا ناخواسته در پازل دشمن بازی کردند.
همین سیگنال‌های اشتباه داخلی در کنار سیاست‌های سلطه‌طلبانه غرب و آمریکا، آنان را به این توهم دچار کرده است که با این‌گونه فشارها می‌توانند از ایران اسلامی امتیاز بگیرند اما باید بدانند نظام مقتدر جمهوری اسلامی نه‌تنها امتیازی به آن‌ها نمی‌دهد و استفاده ابزاری از برجام را برنخواهد تابید، بلکه در پیش‌گرفتن چنین رویه‌ای در آینده، قطعاً به نفع آمریکا و اروپا نخواهد بود. از سوی دیگر باید توجه داشت که کوتاه آمدن در مقابل آمریکایی‌ها، افزایش فشار آن‌ها را در پی خواهد داشت، بنابراین ضرورت دارد هم در میدان عمل بر اساس مصوبات قانونی مجلس شورای اسلامی و هم در عرصه دیپلماسی با ادبیات انقلابی، با زیاده‌خواهی حریف، قاطعانه مقابله شود و  از این طریق فشارهای غیرقانونی و غیرمشروع آنان را خنثی کرد.

انتهای پیام/س*