یزد آوا به نقل از عصر فرهنگ؛ دو سال و اندی از وعده روحانی برای حل صد روزه مشکلات می گذرد. بعد از این ناکامی دولتی ها دائماً حل مشکلاتی نظیر بیکاری، آلودگی هوا و آب خوردن مردم را به حصول توافق حواله می کردند.  

البته در این میان تلاش های دست و پا شکسته ای برای خروج از رکود انجام شد. ایده‌‌ پرداخت وام ۲۵میلیونی خودرو و وام ده‌میلیونی خرید کالای ایرانی با کارت اعتباری را می توان در همین راستا توصیف کرد. البته بسیاری از صاحب نظران معتقدند هدف دولت از ارائه این بسته رکود تنها نجات خودروسازان بوده است چرا که وام ده میلیونی خرید کالا در عمل نیز محقق نشد.

ماجرا از آنجا شروع شد که مردم به صورت خودجوش با راه اندازی کمپین «نه به خرید خودروی صفر» از خرید اتومبیل از شرکت های داخلی سر باز زدند. قیمت بالا، کیفیت پائین، عدم پاسخگوئی مناسب و پشتیبانی ناکافی از عواملی بود که مردم نسبت به آن اعتراض داشتند. این کمپین آنقدر جدی شد که در اقدامی بی سابقه مهدی جمالی مدیرعامل گروه خودروسازی سایپا از مشتریان بابت کیفیت پایین محصولات این شرکت عذرخواهی کرد.

عذرخواهی جمالی نیز نتوانست مردم معترض را آرام کند و خودروسازان همچنان در سراشیبی سقوط قرار داشتند تا این که وام خودرو به همراه وام خرید کالا در قالب بسته خروج از رکود از راه رسید. وام خودرو، خودروسازان را نجات داد ولی آیا وام خرید کالا نیز مشکلی را حل کرد؟

حمیدرضا غزنوی، سخنگوی اتحادیه تولیدکنندگان لوازم خانگی معتقد است این وام تنها سه ماه مردم و کاسبان را معطل کرده است. وی می گوید: « دریغ از یک نفر که برای این طرح به فروشگاه‌ها مراجعه کرده باشد، دلیل این عدم استقبال نیز تنها شرایط نامناسبی است که بانک برای این طرح گذاشته، در حقیقت بانک با چنین شرایطی سعی داشته مسئولیت را از روی شانه خود بردارد تا پس از این بتواند مدعی باشد که ما طرح را آغاز کردیم اما مورد استقبال مردم قرار نگرفت!»

هر چند بسته خروج از رکود دولت با برد خودروسازان به پایان رسید اما فرجام برجام باعث ایجاد انتظار در مردم شد. مردم که دو سال از صدا و سیما، مقامات دولتی و تریبون ها وعده حل مشکلات در پسابرجام را شنیده بودند اکنون منتظر به ثمر نشستن وعده ها هستند.

دولت اما بی توجه به وعده های خود و انتظارات مردم در حال خرج کردن پول های آزاد شده به بدترین وجه ممکن است. بهتر است پول های آزاد شده به جای اینکه صرف خرید های غیرضروری شود -حتی اگر آن را آبنات در برابر در غلطان ندانیم- صرف اشتغالزایی و توسعه زیر ساخت های داخلی شود. براستی چه تعداد از مردم کشور نیازمند سفر به ژاپن و استرالیا هستند که باید برای آن ها هواپیما خریداری شود؟ توضیح اینکه هواپیماهای خریداری شده تنها قابلیت استفاده در فرودگاه بین المللی امام خمینی(ره) را دارند!

براستی چه تعداد از مردم ایران قدرت خرید محصولات پژو آن هم با قیمت تقریبی 45 میلیون تومان را دارند؟ ظاهراً دولت به جای اینکه به فکر توده مردم باشد در تاب و تب راضی نگه داشتن قشری خاص است.

حتی دولتی ها برای اینکه همه شیرینی برجام را بچشند خرید تراکتور از جمهوری چک و خرید برنج از تایلند را در دستور کار دارند. شاید بعد از تمامی این هزینه ها نوبت به یارانه بیگاران، بیکاران، بازنشستگان و افراد بی سرپرست در داخل کشور هم برسد.

البته خوشبختانه در این وانفسای بیکاری و تورم رئیس جمهور فرانسه به فکر جوانان ایرانی است و به دکتر روحانی وعده ایجاد اشتغال به آنان را داده است. امیدواریم قول های رئیس جمهور فرانسه مثل وعده صد روزه رئیس جمهور ما نباشد!

میلاد رحمانی