به گزارش یزد آوا، خداوند در سوره طه آیه 14 می فرماید:

اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

«إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِکْرِی»

خدای یکتا من هستم هیچ خدایی جز من نیست پس مرا بپرست و تا مرا یاد کنی نماز بگزار

***

در تفسیر مجمع البیان ذیل آیه آمده است:

پس از فرمان گوش سپردن به وحى الهى، فرود پیام و وحى خدا در مورد توحیدگرایى و یکتاپرستى و اخلاص آغاز گردید و ندا طنین افکند که:
اِنَّنى اَنَا الَّلهُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنَا
منم، من، خداى یکتا، خدایى جز من در خور ستایش و پرستش نیست.
فَاعْبُدْنى‏
بنابراین تنها مرا پرستش نما و هیچ کس را در عبادت و بندگى شریک و همتاى من مساز.
وَ اَقِمِ الصَّلوةَ لِذِکْرى.
و نماز را به پادار تا هماره با ستایش و سپاس به یاد من باشى؛ چرا که نماز یاد خداست.
به باور پاره‏اى منظور این است که: نماز را به پادار تا من هم تو را با ستایش و حق‏شناسى یاد کنم.
امّا به باور بیشتر مفسران، منظور این است که هر وقت به یاد آورى که نمازى بر عهده توست، بى‏ درنگ آن را به جاى آور.
یادآورى مى‏ گردد که این بیان از حضرت باقر علیه السلام نیز روایت شده است.
از پیامبر گرامى صلى الله علیه وآله آورده‏اند که فرمود:
من نسى صلوة فلیصلّها اذا ذکرها... و قرأ اقم الصّلوة لذکرى.(248)
هر کس نمازى را فراموش کرد و در وقت مقرّرش به جا نیاورد، هرگاه به خاطر آورد باید بى‏ درنگ آن را بخواند که کفاره ‏اى جز خواندن آن براى او نیست؛ و آنگاه به تلاوت آیه مورد بحث پرداخت.

منبع: تسنیم