صبح مهریز؛ انتخابات دوازدهم دوره ریاست جمهوری به پایان رسید و دست کم در ابعاد بین‌المللی این رخداد سیاسی مهم برگ زرین دیگری بر کارنامه سراسر افتخار نظام جمهوری اسلامی ایران افزوده شد . درصد بالای میزان مشارکت مردم عیار بالای دموکراسی و مردم سالاری دینی را به نمایش جهانیان گذاشت . با گذشت قریب چهل سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی شاهد بودیم که از هر نوع سلیقه و گرایش سیاسی  همه آمدند تا جمهوری اسلامی مقتدرتر از همیشه پابرجا و استوار باقی بماند .

اما در درون کشور سؤالی که باید به آن پاسخ داد این است که آیا این حضور باشکوه به معنای  اعلام رضایت اقشار مختلف مردم با مشکلات فراوانی است که در عرصه‌های مختلف به ویژه اقتصادی و معیشتی با آن مواجه هستند ؟  به عبارت دیگر آیا به تعبیر مقام معظم رهبری همچنان می‌توان گفت که « مردم گله‌مندند » ؟

در دوران تبلیغات انتخابات هر یک از نامزدها به بیان مشکلات جامعه و برنامه‌های خود پرداختند و حتی از این فراتر بر روی نقاط ضعف یکدیگر نیز به حق یا ناحق انگشت نهادند و تا حدی که برای موازین اخلاقی و شرعی ارزش قائل بودند عملکرد فردی و اجتماعی آشکار یا پنهان طرف‌های رقیب را به نقد کشیده و تصویر روشنی از وضعیت خود را در معرض قضاوت همگان قرار دادند . از حیف و میل بیت‌المال گرفته تا تناقض در گفتار و رفتار، از رفاه و امکانات عادلانه  اجتماعی و از فقر و تبعیض و بی‌عدالتی و روحیه اشرافی گری و دلبستگی به زخارف دنیا ، از سایه جنگ بر کشور تا مذاکره و لبخند با دشمن، از فرهنگ تعالی‌بخش و انسان‌ساز اسلام و از فرهنگ منحط وارداتی ، از اقتصاد پویا و خوداتکا و از اقتصاد وابسته و مصرفی , تنها بخشی از مواردی است که در این ایام به آن‌ها پرداخته شد .

اینک بعد از پیروزی یکی از نامزدها با همه اطلاعاتی که مردم از وی در طول فرصت تبلیغات کسب کرده بودند آیا همچنان می‌توانند گله‌مند باشند ؟ و آیا اگر همچنان از مشکلات گله دارند( که دارند) راه حل چیست و چاره کدام است ؟

بهترین پاسخ برای این سؤال در فرازی از بیانات حکیمانه مقام معظم رهبری قابل دسترسی است، آنجا که به مفهوم آیه شریفه : «انّ اللَّه لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بانفسهم.» اشاره و می‌فرمایند :

« بارها و بارها عرض کردیم که «اللّهم غیّرسوء حالنا بحسن حالک». از خدای متعال خواستیم که بدحالیِ ما را به برکت و لطف خودش، به حالی نیکو تغییر دهد. اگر این بشود، به فضل الهی، همه‌ی مشکلات حل خواهد شد. بخصوص هر یک از ما که بار مسؤولیتی را در سطح کشور بر دوش گرفته‌ایم چه مسؤولیت‌های کوچک و چه مسؤولیت‌های بزرگ به همان اندازه، بیشتر به این تغییر حالت احتیاج داریم و بیشتر باید از سوءحالِ خودمان بنالیم. بنده خودم را عرض می‌کنم که بیش از شما به این معنا ابتلا و به این تغییر احتیاج دارم. این، در یک کشور و در یک ملت، کلید حرکت و تحوّل است. «انّ اللَّه لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بانفسهم.» آنچه که در انفس آن‌هاست، در خودهای آن‌هاست، در جان‌های آن‌هاست، باید تحوّل پیدا کند تا امور زندگی متحوّل شود.»[1]

ایشان در جای دیگری می‌فرمایند :

« مطلبی که من می‌خواهم به شما عرض کنم، حول و حوش یک آیه‌ی قرآن است. آیه‌ی معروفی است: «انّ اللَّه لایغیّر ما بقوم حتّی یغیّروا ما بأنفسهم». تغییرات به دست شماست. کلید تحولات اجتماعی و تحولات عظیم در دست شماست؛ مضمون آیه این است. یک جای دیگر در یک دایره‌ی محدودتر می‌فرماید: «ذلک بأنّ اللَّه لم یک مغیّرا نعمة أنعمها علی قوم حتّی یغیّروا ما بأنفسهم». این آیه، پسرفت را می‌گوید. خدای متعال پسرفت را نصیب هیچ کشوری نمی‌کند، مگر خودشان به دست خودشان بکنند. تغییرِ موجبِ پسرفت را خودِ ملت‌ها به وجود می‌آورند. و شبیه این مضمون در آیات متعدد دیگری هم هست که مرجعش به همین است.»[2]

بنابراین تنها راه برای نجات از مشکلاتی که در زمینه‌های گوناگون با آن مواجه هستیم، رسیدن به این باور و اعتقاد است که سعادت و شقاوت انسان به دست خود او رقم می‌خورد. زیرا این سنت الهی است و سنت پروردگار قطعی و تخلف‌ناپذیر است . و شکی نیست که یکی از مقاطعی که سوء حال یا حسن حال انسان‌ها محک می‌خورد زمان برگزاری انتخابات است که فرد در برابر انواع و اقسام اطلاعات و وعده‌های رنگارنگ از سوی نامزدهای مختلف قرار می‌گیرد و باید از بین آنچه به مدد بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین روش‌های روان‌شناسانه رنگ و لعاب حق یا باطل به خود گرفته گوهر ناب حقیقت را تشخیص داده و انتخاب نماید . کیفیت این انتخاب است که اگر بر اساس حسن حال انجام پذیرد راهی خواهد بود به سوی سعادت و اگر بر اساس سوء حال انجام شود شقاوت و تباهی را نصیب جامعه خواهد ساخت .

[1]۱۳۷۲/۰۱/۰۴   بیانات مقام معظم رهبری در دیدار کارگزاران نظام