صبح مهریز؛ رهبر معظم انقلاب در دیدار چند روز قبل با دانشجویان با تأکید بر خوداتکایی فرهنگی و نقش سازنده دانشجویان در حوزه فرهنگ، از تعبیر «آتش به اختیار» استفاده کردند. واژه‌ای که بیش از هر چیز بر  لزوم دغدغده‌مندی در مسائل فرهنگی تاکید دارد. با این وجود، برخی‌ها به تفاسیری خاص از این گفته رهبر انقلاب مبادرت کردند.

البته در این بین عده‌ای بدون در نظر گفتن همه بیانات رهبر انقلاب و بی‌توجه به شرایطی که بیانات در آن بیان شده بود، صرفا با جدا کردن یک جمله از بیانات، به اشتباه افتادند و نتوانستند منظور اصلی بیان را دریابیند.

اما در این بین، به نظر می‌رسد افرادی نه از روی اشتباه که اتفاقا به طور هدفمند به دنبال به حاشیه بردن اصل بیان و تاکید رهبر انقلاب هستند. کسانی که به خوبی می‌دانند فعالیت‌های مردمی و خودجوش فرهنگی فواید جدی برای کشور دارد و اگر جریان دانشجویی و انقلابی به طور فعال وارد عرصه فرهنگی شوند، دیگر جایی برای حاشیه‌آفرینی‌های آن‌ها نخواهد بود؛ حال عصبانی شده‌اند که چرا سخن از آتش به اختیار گفته شده است.

آتش به اختیار یعنی اینکه همه‌ی کسانی که واقعا دغدغه فرهنگی دارند وارد عرصه شوند و به جای اینکه مدام از این دستگاه و یا آن سازمان انتظار اقدام داشته باشند، خودشان دست به کار شوند. آتش به اختیار یعنی اینکه دغدغه‌مندان معطل نهادهای فرهنگی رسمی کشور نشوند بلکه خود دست به اقدام بزنند. وجه اصلی آتش به اختیار جنبه ایجابی و سازنده بودن آن است.

مخاطب رهبر انقلاب همه‌ی کسانی هستند که به معنای واقعی دغدغه فرهنگی دارند و برای کشور دلسوز هستند. در واقع هر کسی که احساس می‌کند کشور از نظر فرهنگی نیاز به کار دارد، باید خود را مخاطب سخنان رهبری بداند و وارد عرصه شود. این تعبیر رهبر معظم انقلاب در واقع به مثابه شکستن انحصار دستگاه‌های رسمی فرهنگی کشور است. 

یزدرسا