یزدبانو:شخصي خدمت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم رسيد و اسلام را پذيرفت . سپس سئوال كرد: اگر من گناه بزرگي مرتكب شده باشم توبه من پذيرفته مي شود؟ آن حضرت فرمودند: خداوند توّاب و رحيم است. عرض كرد: اي رسول گناه من بسيار عظيم و بزرگ است. حضرت فرمود: واي بر تو ! هر قدر گناه تو بزرگ باشد عفو خدا از آن بزرگتر است. عرض كرد: اكنون كه چنين مي گويي بدان من در جاهليت به سفر دوري رفته بودم در حالي كه همسرم باردار بود. پس از چهار سال بازگشتم همسرم به استقبال من آمد. نگاه كردم دختركي در خانه ديدم. پرسيدم دختر كيست؟ گفت دختر يكي از همسايگان است. من فكر كردم ساعتي بعد به خانه مي رود. اما با تعجب ديدم به خانه خود نرفت، غافل از اينكه او دختر من است و مادرش اين واقعيت را مكتوم و پنهان مي دارد تا مبادا به دست من كشته شود. سرانجام گفتم راستش را بگو اين دختر كيست؟ گفت به خاطر داري هنگامي كه به سفر رفتي باردار بودم. اين نتيجه همان حمل است و دختر تو مي باشد. آن شب را با كمال ناراحتي خوابيدم. گاهي به خواب مي رفتم و گاهي بيدار مي شدم، صبح نزديك شده بود از بستر برخاستم و كنار بستر دخترك رفتم در كنار مادرش به خواب رفته بود . او را از بستر بيرون كشيدم و بيدارش نمودم. گفتم همراه من به نخلستان بيا. او بدنبال من حركت مي كرد تا نزديك نخلستان رسيديم من شروع به كندن حفره اي كردم، او به من كمك مي كرد كه خاك را بيرون آورم. هنگامي كه گودال آماده شد من زير بغل او را گرفتم و در وسط حفره افكندم... در اين هنگام هر دو چشم پيامبر پر از اشك شد...سپس دست چپم را به كتف او گذاشتم كه بيرون نيايد و با دست راست خاك بر او مي افشاندم او پيوسته دست و پا مي زد و مظلومانه فرياد مي كشيد: پدر جان با من چه كردي؟ در اين هنگام مقداري خاك به روي موهاي صورت من ريخت او دستش را دراز كرد و خاك از صورتم پاك نمود ولي همچنان با قساوت خاك بر روي او مي ريختم تا آخرين ناله هايش در زير قشر عظيمي از خاك محو شد. در اين هنگام پيامبر در حالي كه بسيار ناراحت و پريشان بود و اشكها را از چشم مبارك خويش پاك مي كرد، فرمود: اگر نه اين بود كه رحمت خدا بر غضبش پيشي گرفته، لازم بود كه هر چه زودتر از تو انتقام بگيرد. سپس پيامبر از او پرسيد آيا مادر داري؟ او در پاسخ گفت كه ندارم . پيامبر فرمود خاله چطور ، داري؟ وي در پاسخ گفت آري دارم. حضرت به او گفت تا مي تواند به خاله اش خدمت كند تا خداوند توبه ي وي را بپذيرد و او را عفو كند. اين موضوع، جايگاه رفيع مادر را نشان مي دهد. چرا كه رضايت كسي كه حتي از نظر جايگاه نزديك به مادر است نيز مي تواند گناه به اين بزرگي كه نابخشودني به نظر مي رسد را مورد عفو قرار دهد.