به گزارش یزدبانو، «خطاهای راهبردی و اشتباهاتی کرده‌ایم که کشور از مسیر توسعه دور شده است» این جمله را محمدرضا عارف دریکی از نشست‌های انتخاباتی‌اش بر زبان آورده است. البته رئیس شورای منحله سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان تنها کسی نیست که این روزها به طرز کاملاً اتفاقی و عجیب زبان به اعتراف گشوده و از خساراتی که اصلاح‌طلبان و دولت مطلوبشان در هشت سال گذشته به کشور زده‌اند، اظهار پشیمانی می‌کند.

صادق خرازی، مصطفی کواکبیان، حسین کمالی؛ ابراهیم اصغر زاده؛ ابطحی، مرعشی و یا حتی جوادی حصار عضو تندرو حزب اعتماد ملی و نیز بسیاری از اصلاح‌طلبان درشت و کوچک سیاهه‌ای از افرادی را تشکیل می دهند که پشت حسن روحانی رئیس‌جمهور منتخبشان را خالی کرده‌اند.

البته بیشتر اصلاح‌طلبانی که حالا نمی‌خواهند شام آخر را با روحانی بخورند، دچار تحول فکری و انگیزشی نشده‌اند! آن‌ها با زیرکی و با شم سیاسی خاص به دنبال آن هستند که از زیر بار مسئولیت و نتایج به‌دست‌آمده از سیاست‌های ویران گر و اشراف گرایانه دولت شانه خالی کرده و با طمع ماندن در قدرت نمایشی جذاب و تکراری را به پا کنند. اما در این میان سخنان محمدرضا عارف با دیگر اصلاح‌طلبان کمی متفاوت است؛ او می‌گوید: اگر اشتباه کرده‌ام، شهامت جبران آن را نیز دارم!

احتمالاً اعترافات عارف سیاست‌مدار طردشده از سوی اصلاح‌طلبان رادیکال، صادقانه‌ترین سخنانی است که تابه‌حال از زبان او شنیده‌ایم. مدتی است که حساب محمدرضا عارف از بسیاری از هم‌کیشانش جداشده است. رئیس سابق فراکسیون امید در مجلس خوب می‌داند که شانس زیادی در انتخابات ندارد، اما مناظره‌های انتخاباتی و فضای پیش‌آمده از آن فرصت مناسبی است تا این سیاست‌مدار قدیمی جنم خودش را نشان داده و یک روایت بی‌طرفانه و بدون روتوش از رویکرد اصلاح‌طلبان میانه رو و منصف را نشان دهد.

آزمون اعتراف اصلاحات

دولت روحانی ترکیبی از مدیران سه دولت قبلی (موسوی؛ هاشمی و خاتمی) است که مجموعاً نزدیک به ۳۲ سال مسئولیت اداره امور کشور را در دست داشته‌اند، پس قاعده اخلاقی آن است که اصلاح طلبان به‌جای آن‌که با گرفتن ژست گروه مخالف از پاسخگویی طفره بروند، در مرحله اول نتایج عملکرد خود در قوه مجریه و مقننه را پذیرفته و به‌صورت کاملاً شفاف کارنامه خود را برای قضاوت بروی میز بگذارند.

واقعیت آن است که اصلاح‌طلبان نمی‌تواند با گرفتن طلاق عاطفی از دولت روحانی وارد انتخابات شوند! طبق نظرسنجی‌ها، محبوبیت روحانی به زیر ۶ درصد رسیده و طبیعتا آن ها نمی‌خواهند در آتش این سقوط و از دست دادن مقبولیت اجتماعی بی‌سابقه بسوزند.

 ازاین‌رو صادق خرازی در آخرین مصاحبه خود با زیرکی هرچه‌تمام‌تر و ذکر یک روایت عجیب و غریب  می‌گوید: جهانگیری بعد از ماجرای بنزین (آبان ۹۸) خانه‌نشین شد و می‌خواست استعفا بدهد؛ عده‌ای از وزرا به دنبال او رفتند و ایشان به سرکار بازگشت! اشاره دبیر کل ندای ایرانیان آن است که اصلاح طلبان در دولت با رئیس جمهور دچار تنش های اساسی بوده اند!

البته  می توان به اصلاح‌طلبان پیشنهاد داد با همین آقای اسحاق جهانگیری به‌عنوان یک نامزد شش‌دانگ اصلاح‌طلب وارد انتخابات شوند و عیار خودشان را با او(ضربه گیر سابق) آزمایش کنند! بنا بر اطلاع «مشرق» برخی از سران اصلاح‌طلب باوجود اعلام آمادگی جهانگیری برای شرکت در انتخابات، حضور او را «دیوانگی» خوانده‌اند! ناصر قوامی روایت بی‌پرده‌ای از این ماجرا ارائه داده و می‌گوید: او به‌عنوان معاون روحانی و شریک ناکارآمدی‌های دولت با چه رویی می‌خواهد کاندیدا شود؟

واقعیت آن است که اسحاق جهانگیری به‌عنوان نماد اصلاحات در کابینه تدبیر و امید مسئول بسیاری از تصمیمات کلیدی در دولت بوده و نمونه بارز آن «دلار جهانگیری» است که در طی سه ماه تمام سرمایه‌های ارزی کشور را بر باد داده و کار به‌جایی رسید که بانک مرکزی در آستانه ورشکستگی قرار گرفت. بعدها مشخص شد نتایج آن دلار بازی به جیب چند مفسد اقتصادی نزدیک به خاتمی رفته است!

حتی بایدن هم اصلاح‌طلبان را نمی‌بیند!

جان برنان رئیس مرکز سازمان اطلاعات آمریکا در دوران اوباما در همایش اسپین گفته بود: «تصور می‌کنم که این (توافق هسته‌ای) کار درستی بود که انجام شد، چراکه جلوی پیگیری برنامه تسلیحات هسته‌ای آن‌ها را گرفت. این کار رئیس‌جمهور روحانی را هم که از دید مابین عناصر فعال در ایران فردی بسیار میانه‌روتر به شمار می‌آید، تقویت کرد. او باید دستاوردهای بیشتری داشته باشد تا حمایت بیشتری جلب کند، به این دلیل که در حکومت ایران بین تندروها و میانه‌روها رقابت وجود دارد!»

 در آن زمان اصلاح‌طلبان ننگ حمایت سازمان امنیتی آمریکا را به جان خریدند تا بتوانند به تعبیر خودشان با غربی‌ها کار کنند. دولت مورد تأیید اصلاح‌طلبان گمان می‌کرد با یک توافق می‌تواند در چند روز درها را به‌سوی ایران بازکرده و چرخ اقتصاد را بچرخاند. نتیجه آن وادادگی در برابر غربی‌ها حالا چون مشتی محکم به‌صورت اصلاح‌طلبان خورده و آن‌ها را به گوشه‌ای پرتاب کرده است! رئیس‌جمهور جدید آمریکا حتی حاضر نیست به بهانه بازگشت مجدد رفورمیست ها به قدرت حتی یک امتیاز کوچک نیز به آن‌ها بدهد و آنتنی بلینکن وزیر خارجه بایدن اعلام کرده است که بیشتر از برجام را می‌خواهد! اصلاح‌طلبان در صبح خروج ترامپ از برجام در تیترهای بزرگ در روزنامه‌های خود نوشته بودند که «مزاحم از توافق خارج شد و حالا با اروپایی‌ها کار می‌کنیم» چند ماه بعد معلوم شد که همه آن دل‌بستگی‌ها به اتحادیه اروپا فقط تراکنش‌های پوچ اینستکس بوده و اروپا بیشتر از چندتخته پتو و کمک‌های اولیه به آن‌ها نمی‌دهد.

 البته همین روزنامه‌ها بعد از روی کار آمدن دموکرات‌ها در انتخابات از شروع یک رابطه رؤیایی با آمریکایی‌ها نوشته بودند. حالا این گروه سیاسی در شب انتخابات متوجه شده‌اند که حتی بایدن نیز آن‌ها را نمی‌بیند و به روی اسب بازنده تعدادی غرب‌گرای بدون پشتوانه اجتماعی شرط‌بندی نمی‌کند!

 قابل‌توجه آنکه نه‌تنها اصلاح‌طلبان از قمار بزرگ خود بروی زندگی ۸۵ میلیون ایرانی (برجام) عذرخواهی نکردند، بلکه  وزیر امور خارجه (دیپلمات اصلاحات) با ژست طلبکارانه فریاد می‌زند: چه در برجام می‌نوشتم که مانع خروج آمریکا می‌شد؟ پاسخ به او یک کلمه است، به آمریکایی‌ها اعتماد نمی‌کرده و امضاء جان کری را تضمین نمی‌دانستید!

شام آخر با آقای رئیس‌جمهور

اعتراف اصلاح‌طلبان نسبت به ناکارآمدی دولت و عبور از روحانی یا هر عنوان دیگر، نه می‌تواند خسارات وارد به کشور را جبران کند و نه احتمالاً فضای سیاسی قابل‌توجهی برای آن‌ها فراهم می‌کند، تا به‌واسطه آن مقدمات یک مانور سیاسی فراهم شود.

 اخیراً یکی از حامیان روحانی در یک برنامه تلویزیونی گفته است: غلط کردم که از این دولت حمایت کرده‌ام! حتی این دست اقدامات انتحاری نیز باعث نمی‌شود که رویکرد مردم در رها کردن کشور به قضا و قدر الهی تغییر کند. اصلاح‌طلبان حالا در موقعیت آچمز قرار دارند. این وضعیت باعث می‌شود جبهه اصلاحات در روزهای منتهی به انتخابات روزبه‌روز رادیکال‌تر شده و احتمالاً دست به اقدامات سخت‌تری بزنند. نامه‌نگاری‌های اخیر لیدر اصلاحات به تأسی از نامه‌های بی سلام هاشمی رفسنجانی قدم اول در پروژه تند کردن فضای انتخابات است.