به گزارش یزدبانو،بسیاری از ما سالهاست به گزارشهای شجاعانه و انتقادهای تند و تیز او چه در داخل ایران و چه در مأموریتهای بین المللی عادت کرده ایم. با این همه، نویسنده و خبرنگاری که سبک جدیدی را به اخبار تلویزیون آورده حالا می‌گوید نمی خواهد درباره خبر و تلویزیون مصاحبه کند. همین باعث شد این گفت و گو وارد حیطه ای شود که دغدغه اول این روزهای نجف زاده به عنوان سفیر طلایی کودکان و سالمندان است. او مدتهاست به تهیه مستندهایی برای کودکان و نوجوانان می‌پردازد. باشو غریبه کوچک،مدرسه کالو،کودکان سوخته و...از جمله مستندهای کارگردانی شده توسط این خبرنگار باتجربه هستند. چه شد که به فوتبالیست‌های تیم ملی را برای کمک به کودکان خیابانی پیشنهاد دادید؟ - بحث ما فقط کودکان خیابانی نبود.ببینید ما از نظر تبلیغاتی در رساندن صدای فرزندان کار و کودکان بی‌سرپرست‌ ‌ضعیفیم.باید از کی روش تشکر کرد که پیشنهاد داد پاداش برد قطر به کودکان بی‌سر‌پرست اختصاص پیدا کند؛ اما پیشنهاد ما این بودفوتبالیست‌ها هم پس از گرفتن حواله خودرو و مجوز ورود خودرو، نمادین هم که شده، این حرکت را ادامه دهند. به هرحال این جریان‌سازی‌ها اهمیت دارند. شما ببینید پس از در گذشت زنده یاد «عسل بدیعی» و اهدای اعضای ایشان، چقدر این حرکت خوب در جامعه ما قوت گرفت. اما در بین فوتبالیست‌ها برخی مانند علی کریمی هستند که کمک‌های خوبی می‌کنند. رئیس سازمان بهزیستی چندوقت پیش گفت شما و علی کریمی مفیدترین سفیران کودکان هستید. - علی کریمی همان قدر که در فوتبالش دوست داشتنی بازی می‌کند می‌تواند باز هم مشکلات بچه‌ها را دریبل بزند.درباره خودم اگر بخواهم صادقانه بگویم هیچ کار خاصی نکرده‌ام و شرمنده‌ام. اما پیش از مصاحبه وقتی کارهای شما را به عنوان سفیر طلایی کودکان جست‌وجو می‌کردم دیدم شما بانمایندگان جهانی یونیسف و رئیس سازمان بهداشت جهانی هم دیدار کرده‌اید. - نقش رسانه در رساندن صدای بی صدای کودکان و سالمندان بی نهایت موثر است.آنجا هم گفتیم از انتقال تجربیات موفق سایر کشورها در امور ساماندهی و بازپروری کودکان بی سرپرست یا بد‌سرپرست و خیابانی استقبال می‌کنیم.این روزها سعی می‌کنم راهکارهای رسانه ای غربی‌ها برای اینکه مردمشان به کودکان کار یا بی سرپرست توجه کنند را رصد کنم. اصلا ما آمار دقیقی درباره شمار کودکان کاریا بی سرپرست و بدسرپرست داریم؟ - متأسفانه این آمار هم یکی از مشکلات اساسی ما در این بخش است. همه ما این بچه‌ها را دیده‌ایم. وقتی خودروهای بهزیستی یا شهرداری می‌آیند، مثل جوجه‌های طلایی و ترسانی که از کارتن مقوایی دستفروش بیرون ریخته باشند، جیغ می‌کشند و وحشت زده فرار می‌کنند. اینها وقایع‌نگاری‌های چشمی و روزانه ماست؛ اما آمارهای دقیق می‌تواند برای برنامه‌ریزی‌های غیر احساسی یک پایه اساسی باشد، اما شوربختانه آمارهایمان هم خیلی سیاست زده است و همیشه از یک طرف بام افتاده ایم.یعنی یا اصرار داریم بگوییم همه چی آرومه یا اوضاع را سیاه تر از آنچه هست نشان بدهیم. شما هم به آمارهای دقیق دسترسی ندارید؟ - تا چه آماری بخواهید! مثلاً می‌دانیم ‌در مشهد به دلیل حضور سالانه 25 میلیون زائر، شاهد حضور بیشترین ‌کودکان بی سرپرست و خیابانی هستیم.چند وقت پیش با یکی از مسؤولان بهداشتی روسیه صحبت می‌کردم، گفت در روسیه دست‌کم یک میلیون کودک خیابانی زندگی می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهد کودکان خیابانی در هند به یازده میلیون نفر رسیده‌اند. از کابل تا خیابانهای نیویورک هم آنها را دیده‌ام. آنها جغرافیای کوچکی ندارند؛با این حال متأسفانه در کشورمان آمار‌ها خیلی وقت‌ها جنبه غیرعلمی دارند و ابزاری برای‌ «هاراگیری»‌های سیاسی‌اند و افراد بنا به سلیقه و نظر خود، ‌آنها را از بیست هزار تا دو میلیون نفر برآورد کرده‌اند. این بچه‌هایی که سر چهارراه‌ها می‌بینیم... - بسیاری از آنها ایرانی اند و بعضی هایشان هم اتباع غیر ایرانی و یا حاصل ازدواج یک ایرانی ـ افغانی هستند. مهمتر اینکه یک مرکز علمی، پژوهشی انجام داده بود که به گمانم با واقعیت می‌خواند.بیش از چهل درصد همین بچه هایی که پشت چراغ قرمزها می‌بینیم دارای اختلالات جنسی و بیست درصد آنها اغفال شده‌اند. راه چاره چیست؟ - کودکان خیابانی، در مفهوم جهانی تعریف‌های دقیقی دارند. برخی از آنها را «برای زندگی»، وابسته به خیابان می‌دانند و برخی دیگر را برای «ادامه زندگی» وابسته به خیابان می‌دانند که رفتارشناسی برخورد با هر کدام متفاوت است.نمی شود هردمبیلی و قازان قورتکی کار کرد. دوران کودکی برای همه ما مهمترین مقطع زندگی است و همه رفتارها، باورها، ارزشها، عقاید و ترسها در این دوران شکل می‌گیرد.فکر می‌کنم بهزیستی کارهای خوبی انجام داد.مثلا آموزش کار به کودکانی که منبع درآمد خانواده هایشان هستند.به هر حال آنها همیشه کارهای غیرتولیدی داشته‌اند و همین مؤثر است.امیدوارم دولت جدید در مهار شاخص‌های فلاکت موفق باشد تا به همان میزان به مدیریت و کاهش ‌کودکان بی‌سرپرست و خیابانی هم امیدوار باشیم. هر کسی می‌خواهد در جامعه فردا شاهد کاهش بزه و سرقت و اختلالهای روانی باشد، باید در این مسیر به دولت جدید کمک کند. این هم کار یک روز و دو روز نیست و باید چندین سال فرصت برای آن گذاشت... به عنوان یک خبرنگار ،یک تیتر به من پیشنهاد کنید! - تیتر بزن: دنیا جای جالبی نیست! دلیل «نازایی» کلاسهای درس ارتباطات درکشور را چه می‌دانید، چرا از دل مراکز دانشگاهی علوم ارتباطات و رسانه، افرادی مانند کامران نجف‌زاده کمتر متولد می‌شوند؟ - همین‌طوری هم بر ما بسی کمان ملامت کشیده اند...