به گزارش یزدبانو به نقل از ایسنا - منطقه یزد، دکتر "حمید سپهر" گفت: اکثر بچه‎‎هایی که تحت تاثیر طلاق هستند، بعد از طلاق والدین در یک خانواده تک والد یعنی نامادری یا ناپدری خواهند بود، تعدادی هم به پدر بزرگ و مادر بزرگ و در نهایت درصدی هم به مراکز شبه خانواده بهزیستی سپرده می‎‎شوند.

وی با تاکید بر این که طلاق در ذات خود نمی‎‎تواند آسیب جدی به فرزندان وارد کند، گفت: زمانی که یک طلاق رخ می‎‎دهد قطعاً نشان می‎‎دهد که آن زن و شوهر نمی‎‎توانند با هم به سازگاری برسند و طلاق بهترین به عنوان راه حل برای این زندگی متشنج پیش‎‎بینی شده است، اما فرزندان نباید مورد غفلت، تبعیض  یا سایر رخدادهای ناخوشایند قرار گیرند بلکه باید در محیطی سالم، بدون آزار و اذیت تربیت شوند همان طور که فرزندان طلاقی هم هستند که از یک زندگی با ثبات و سالمی برخوردار شدند.

سپهر که سال‎‎ها در خصوص کودکان بی‎سرپرست و بدسرپرست کار تحقیقاتی و اجرایی کرده است، با تاکید بر اهمیت پیشگیری گفت: در بحث طلاق همیشه به آموزش‎‎های پیشگیری از طلاق پرداخته شده، در حالی که آموزش‌‌های بعد از طلاق، زندگی در جامعه و فرزندپروری بعد از طلاق نیز دارای اهمیت ویژه‎‎ای است و تاکنون به ویژه در خصوص حقوق کودکان و فرزندان طلاق آموزش، تحقیق و بحثی صورت نگرفته یا بسیار کمرنگ و بی‎‎نتیجه بوده است.

استادیار گروه علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه یزد تاکید کرد: در صورتی که روی مباحث فرزندپروری در جامعه کار شود، به طور یقین جامعه سالم‎‎تری خواهیم داشت.

وی با بیان این که شاید حضور یک کودک در خانواده متشنج و رو به طلاق، بسیار آسیب‎‎زا تر از بعداز طلاق باشد، گفت: موقع طلاق و بعد از آن والدین به فرزندان توجهی ندارند، قبل از طلاق هم به علت این که فرزند شاهد دعوای والدین است و حتی مورد خشونت والدین قرار می‎گیرد، دچار مشکلات تحصیلی و رفتاری می‎‎شود که در این صورت، دادگاه خانواده می‌‌تواند برای پیشگیری از مسائلی که ممکن است بعد از آن برای فرزندان طلاق ایجاد شود، مصلحت فرزند را بر فرمول‎‎هایی که هم اکنون در دادگاه ها رواج دارد، ارجح بداند.

وی در ادامه با بیان این که بسیاری از مشکلات فرزندان طلاق به علت رای نادرست دادگاه‎ها در تشخیص حضانت فرزند است، اظهار کرد: برای مشخص شدن حضانت فرزند، دادگاه‎‎ها مصلحت کودک را فدای فرمول‎‎های سنی و جنسی کودک می‎‎کنند و بر این اساس سرپرستی فرزند را به مادر یا اغلب به پدر واگزار می‎‎کنند، در حالی که شاید مصلحت کودک در این است که با مادر زندگی کند و از زندگی با ثبات‎‎تر و ایمن‎‎تری برخوردار شود تا این که با پدری پر مشغله و بی‎‎احساس بزرگ شود.

استادیار دانشگاه یزد تصریح کرد: بهتر است دادگاه‎‎ها نظر مددکاران اجتماعی را برای صدور رای حضانت فرزندان جویا شوند و بدون در نظر گرفتن مصلحت کودک، آینده‎‎ی او با یک رای اشتباه دادگاه خراب نشود.

وی افزود: وقتی به تعداد فرزندان پذیرش شده از سوی مراکز شبه خانواده بهزیستی توجه می‎‎کنیم، مشاهده می‎‎شود که درصد کمی از این بچه‎ها یتیم هستند، در حالی که مابقی به علت بدسرپرستی و پدر و مادر مجرم یا معتاد به مراکز انتقال داده شده‌‌اند یا فرزندان طلاق هستند.

وی گفت: طلاق لزوماً نباید موجب مشکلات برای فرزندان طلاق شود لذا طلاق را عامل مشکلات آنها دانستن، یک نوع فرار از مسئولیت است و این در حالی است که حتی سیستمی برای حمایت از حقوق کودکان نداریم و حتی دادگاه هم مصلحت کودک را در نظر ندارد و حساسیت‎‎ها در برابر حقوق کودک در ایران دچار ضعف است.

سپهر گفت: برخورداری از آموزش، تحرک، تفریح و بازی، ارتباط مناسب با دیگران و والدین از حقوق کودکان است و این در حالی است که در کشور ما علی‎‎رغم این که حساسیت‎‎ها برای حقوق کودکان ضعیف است، تنبیه‎‎های بدنی به ویژه در مدارس را نیز شاهد هستیم و این برخلاف فقه شیعه است.

انتهای پیام/ص