یزدامروز؛ خبر از حادثه‌ای‌ تکان‌دهنده است و داغی سنگین؛ داغی به سنگینی جان‌باختن بیش از 25 هموطن و مجروح‌شدن عده‌ای دیگر‎؛ داغی به دردناکی یتیم‌شدن کودکان معصوم و ضجه‌های خانواده‌های عزیز از دست داده. شاید برای کسانی این‌گونه حوادث دلخراش و داغ‌های سنگین طبیعی شده باشد، اما واقعیت این است که درگذشت حتی یک نفر در حوادث این‌چنینی و داغدارشدن یک خانواده نیز سنگین است، چه رسد به داغدارشدن ده‌ها خانواده آن‌هم تنها در یک حادثه رانندگی!

به‌راستی چرا آمار حوادث رانندگی در کشور این‌گونه هولناک است؟ به گونه‌ای که آمار حوادث جاده‌ای منجر به مرگ به ازای هر یکصدهزار نفر در ایران حدود ۱۱ برابر سوئد، ۹ برابر بریتانیا، ۷ برابر آلمان و نزدیک به ۳ برابر ترکیه است!

بخش مهمی از این حوادث از خطای انسانی سرچشمه می‌گیرد؛ به تعبیری، خواب‌آلودگی و بی‌دقتی راننده و رعایت‌نکردن قوانین و اصول رانندگی سهم مؤثری در بروز حوادث ناگواری از سنخ واژگونی فوق‌الذکر دارد اما این همه ماجرا نیست. چه این‌که بخش مهم‌تری معلول عوامل دیگری است؛ عواملی همچون استاندارد نبودن جاده‌ها و برخی سوءمدیریت‌های به ظاهر کم‌اهمیت که به حوادثی تلخ از این نوع می‌انجامد.

مشکل این است که برخی مسئولان آن‌گونه که باید و شاید، آشنایی ملموسی با مشکلات مردم در این عرصه ندارند و از همین روست که اقدامی انقلابی و درخور به چشم نمی‌خورد و حال آن‌که چنان‌چه بودجه‌هایی مناسب برای به‌سازی و اصلاح مهندسی جاده‌ها اختصاص یابد، در فاصله زمانی معیّن آمار حوادث رانندگی به میزانی معتنابه کاهش خواهد یافت.

از سوی دیگر در حالی که سیستم حمل و نقل ریلی به‌مراتب سهل‌تر و ایمن‌تر از حمل و نقل جاده‌ای است، تمرکز ویژه بر گسترش ناوگان ریلی همراه با خدمات‌رسانی در این عرصه با قیمت‌های مناسب می‌تواند نقشی بی‌بدیل در کاهش آمار حوادث این‌چنینی داشته باشد. دولتمردان اگر بخواهند به معنای واقعی کلمه از آمار تصادفات بکاهد، باید با انگیزه‌ای ویژه و همتی دوچندان به آسیب‌شناسی و عملکردغیرشعاری بپردازند و در این مسیر، یکی از بهترین اقدامات در حوزه مسافرت‌های بین‌شهری، توجه فراگیر به توسعه حمل و نقل ریلی است. کاهش آمار سنگین حوادث رانندگی شدنی است، اگر مردم و مسئولان با تمام وجود بخواهند و آستین همت بالا زنند. کاهش آمار حوادث رانندگی شدنی است و ملت و دولت اگر اراده کنند، می‌توانند این مهم را جامه تحقق بپوشانند. آیا اراده‌ای قاطع و تصمیمی جهادی و انقلابی دراین باره از مسئولان و مردم دیده خواهد شد؟!

نویسنده: ‌فاطمه فائزی

پایان پیام/ف