به گزارش خبرنگار یزدامروز، محمدحسین رجبی دوانی در برنامه در آستان خورشید گفت: روز چهارم محرم گروه‌هایی از مردم نظامی کوفه را عبیدالله زیاد با ارعابی که ایجاد کرده بود زیر پرچم درآورد و به فرماندهی برخی از بزرگان و اشراف کوفه به سوی کربلا روانه کرد و این‌ها وارد کربلا شدند.

وی افزود: منتها حادثه‌ای که بین حضرت سیدالشهدا (ع) و عمر سعد اتفاق افتاده قاعدتا باید در روز چهارم محرم باشد و آن این است که امام حسین علیه‌السلام به عمر سعد پیام داد که بیا با هم دیداری داشته باشیم. حضرت سیدالشهدا با علی اکبر (ع) جلو آمد و عمر سعد (لعنه الله علیه) با پسرش حفص.

امام حسین عمر سعد را به شدت مورد عتاب قرار داد

این پژهشگر تاریخ اسلام اظهار داشت: امام حسین علیه‌السلام در این دیدار عمر سعد را با عتاب و حالت شدید و غلیظ مورد خطاب قرار می‌دهد: وای بر تو پسر سعد می‌دانی داری چی کار می‌کنی؟ این لشگر انبوه را رها کن و به من بپیوند. امام در این مرحله وظیفه هدایت و نجات را می‌خواهد اجرا و پیاده کند، امام می‌خواهد عمر سعد را از این بدبختی و فلاکتی که گرفتارش شده نجات دهد.

رجبی دوانی ادامه داد: عمر سعد هم سریع منظور امام را گرفت و گفت آقا اگر به شما بپیوندم خانه من را ویران می‌کنند، حضرت فرمود من خانه تو را آباد خواهم کرد، گفت اگر به شما بپیوندم اموال من را مصادره خواهند کرد، حضرت فرمود من از اموال خودم به قدری به تو می‌دهم که بی‌نیاز خواهی شد، گفت اگر بیام زن و یچه‌هایم بیچاره می‌شوند و مدام بهانه می‌آورد؛ در واقع کسی که نخواهد نجات پیدا کند با اینکه حق را می‌شناسد این بدبختی و شقاوت را پیدا می‌کند.

وی اضافه کرد: حضرت قریب به این مضمون فرمود: من خواستم تو را نجات دهم اما وقتی نمی‌خواهی می‌بینم که چندان از گندم عراق نخواهی خورد، این آدم شقی بی‌معرفت عنوان کرد: گندم گیرم نیامد از جوی عراق خواهم خورد! با این وجود امام حسین علیه‌السلام به این تک دیدار اکتفا نکرد و نوشته شده دو یا سه بار دیگر حضرت او را خواست و با او سخن گفت تا بتواند او را نجات دهد.

امام حسین به هیچ عنوان دنبال مذاکره نبود

این استاد دانشگاه تأکید کرد: نکته قابل اهمیت این است که امام حسین علیه‌السلام دنبال مذاکره کردن با اینها نبود بلکه دنبال هدایت بود. متأسفانه برخی از سیاسیون در کشور ما برای توجیه کارهای خودشان آمده‌اند از اهل بیت علیهم‌السلام خرج کنند و جفا کردند و دروغ به ساحت قدسی امام حسین (ع) بستند و گفتند امام حسین (ع) دنبال مذاکره بود و استنادشان به همین قضیه است.  

رجبی دوانی خاطرنشان کرد: اما این ادعا ظلمی است که به ساحت قدسی امام حسین (ع) روا شده است، هر گز امام حسین علیه‌السلام سخنش این نبود که من بیام با عمر سعد مذاکره کنم که به یک معامله‌ای برسم، چون منظور از مذاکره این است که طرفین به یک معامله‌ای برسند. عمر سعد که عددی نبود، امام برای ارباب عمر یعنی عبیدالله بن زیاد هم هیچ شأنی قائل نبود و حتی برای ارباب ابن‌زیاد یعنی یزید هم ارزشی قائل نبود.

وی تصریح کرد: حضرت نمی‌خواهد بیاید با این‌ها مذاکره‌ای کند که قضیه ختم به خیر شود و مثلا درگیری پیش نیاید، اصلا شأنی برای این‌ها قائل نیست. این‌ها دشمن فاسق فاسد ظالمی هستند که بر مقدرات مسلمین مسلط شده‌اند و امام وظیفه دارد با آن‌ها مقابله و مبارزه کند و با کسی که باید مبارزه کرد، مذاکره کردن معنا ندارد.

پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه حضرت دنبال هدایت عمر سعد بود، عنوان کرد: به هر صورت عمر سعد یک خویشاوندی با حضرت داشت، از قبیله مادر پیامبر (ص) از تیره بنی‌زهره است، پدر او عموزاده حضرت آمنه مادر پیامبر (ص) است؛ امام حسین دلش می‌سوزد و می‌خواهد او را نجات دهد؛ اگر فرمانده منقلب شود و به امام بپیوندد بسیاری از لشکرش هم نجات پیدا می‌کنند، لذا امام نه برای اینکه با آن‌ها تعاملی کند بلکه برای نجات اقدام کرد که این‌ها لیاقتش را نداشتند.  

انتهای پیام/