یزدامروز، می گویند در سال 1789 میلادی زنان فقیرِ پاریس، به سوی کاخ سلطنتی «ورسای» حرکت کردند تا لوئی شانزدهم را مجبور کنند که حکومتی معتدل تر را بر سرِ کار آورد . «ملکه ماری آنتوانت» وقتی شنید که زنان در بیرون قصر اجتماع کرده اند و نان برای خوردن ندارند، گفت: «خُب بروند بیسکویت بخورند.»
بگذریم؛ بعد از مشخص شدن وزرای میلیاردی کابینه روحانی، می شد حدس زد تصمیم گیری ها و برنامه ریزی های دولت تا چه حد به نفع طبقه مرفه و بدون در نظر گرفتن اکثریت اقشار آسیب پذیر اتخاذ خواهد شد. گذر زمان نیز این ذهنیت را تائید کرد.
رسوایی فیش های نجومی و مدیرانی که بدون شیشلیک توانایی خدمت نداشتند! تبدیل به آزمونی بزرگ برای دولت راستگویان شد. دولت اما بعد از مدتی تناقض گویی در مورد تعداد نجومی بگیران همه آن ها را ذخایر نظام معرفی کرد و از کوچکترین برخوردی با آنان سر باز زد. این در حالی است که مسئولین بارها از پرداخت یارانه 45 هزار تومانی ابراز نارضایتی و عجزکرده و آن را عذاب الیم دولتی ها دانسته اند!
 بدیهی است مدیرانی که تنها در یک ماه بیش از 5000 برابر یارانه مردم عادی حقوق دریافت کنند، هرگز حال مردم عادی که بعضاً با همین یارانه امرار معاش می کنند را درک نخواهند کرد.
طرح تحول سلامت که قرار بود افراد فاقد بیمه را تحت پوشش قرار دهد با مدیریت یک میلیاردر دیگر در کسوت وزیر در اندک زمانی تبدیل به طرح تحول حساب بانکی پزشکان شد و کار به جایی رسید که مسعود پزشکیان، عضو لیست امید و نائب رئیس مجلس هم اذعان داشت:«این طرح فاصله طبقاتی میان پزشکان و همچنین اقشار مرفه و آسیب پذیر را بیش از پیش کرد»
وزیر مسکن و شهرسازی دیگر وزیر مرفه دولت یازدهم هم با مزخرف خواندن طرح مسکن مهر؛ طرحی که بسیاری از مردم را خانه دار کرده است، رسماً خیال خود را از تعهد برای خانه دار کردن مردم راحت کرد.  
بعدتر ها که با باز شدن در باغ برجام به روی دولت روحانی فضای استفاده از گشایش های پسابرجامی فراهم شد، آخوندی وعده خرید حدود ۱۱۸ فروند ایرباس، با ATR برای دریافت ۲۰ فروند و با بوئینگ برای خرید ۱۰۸ فروند هواپیما را داد! انگار مشکل اصلی مردم ایران در حمل و نقل استاده از هواپیماست! به راستی چند درصد از مردم برای مسافرت از هواپیما استفاده می کنند؟ آیا بهتر نبود هزینه های خرید این هواپیما برای اصلاح جاده های خطرناک و کُشنده صرف می شد؟ این ولخرجی ها برای ترغیب طرف غربی به اجرای توافق شکننده انجام شد یا هدف رفاه حال مدیران شیشلیک خوری بود که نمی دانستند حقوق بادآورده خود را کجا هزینه کنند؟
جاده های غیر استاندارد کشور سالانه هزاران کشته و مصدوم روی دست مردم ایران می گذارند اما از آنجا که مدیران خود مبتلا به این مشکل نیستند، حل آن را هم در اولویت نمی بینند.
سقوط اتوبوس زائران حسینی اعزامی از یزد در دره ای در محور اقلید- یاسوج 28 نفر از مردم حسینیه ایران را به کام مرگ کشاند. قبل از آن هم جاده بافق به یزد بارها شاهد صحنه های دردناک و بی تفاوتی مسئولین بود. بی تفاوتی که نهایتاً مردم را به بستن این جاده مجبور کرد.
با این وجود گویا تا زمانی که بهسازی جاده ها، توسعه حمل و نقل ریلی و افزایش ایمنی وسایل نقلیه نتواند باعث ایجاد پُز رسانه ای یا منفعت و آورده ای برای مدیران دولت تدبیر شود، وضعیت جاده ها و حمل نقل مسافران طبقه متوسط و ضعیف جامعه به همین منوال خواهد بود.
مردمی هم که می ترسند اتوبوس آن ها را به ته دره برساند، یا قطارهایشان از ریل خارج شود و یا آتش بگیرد خُب با هواپیما مسافرت کنند.

علی تشکری