یزد رسا؛ قاشق که یک بار در بخش پژوهش فیلم در سینما تجربی موفق به کسب جایزه هم شده‌است؛ روایت یک ‌فرهنگ غلط یا تنبیه بدنی در کردستان است. در کردستان یک تنبیه خاصی رواج دارد که بر کودکان اعمال می‌شود. این مستند به خوبی از روابط سخت میان دختران و پسران کرد پرده برمی‌دارد که باعث شده است تا آنها در شرایط سختی قرار گیرند. بسیاری از کودکان کرد که حالا بزرگتر شده‌اند بعد از آن‌که بدنشان با قاشق سوزانده‌شده است یک نفرتی در آنها به وجود آمده است که می‌تواند اثرات بدی در جامعه کرد ایران در آینده داشته باشد. این مستند با تصویر کشیدن کودکان بسیاری به وضوح به این اشاره دارد که تنبیه با قاشق و سوزاندن کودکان تا کاری را دیگر تکرار نکنند بسیار شایع است و تعداد محدودی اشاره دارند که تا کنون با این شیوه تنبیه نشده اند.

حتی کودک کرد شرم دارد تا به مادرش جای سوزانده شدن دستش را نشان دهد، اما این مسئله در میان خانواده‌های کرد امری عادی جلوه می‌کند. خشونت علیه کودکان کرد روایت اصلی این مستند است، حال سوال اینجاست که قاشق برای سوزاندن است یا غذا خوردن؟!

در بخشی از مستند در حالیکه دو کودک یکی که با قاشق سوزانده شده و دیگری که سوزانده نشده است در حال دیدن کارتن و تام و جری هستند، وقتی تام آهن داغی را به پشت انسان درون کارتن می‌زند کودکی سوزانده شده تماشای کارتن را رها می کند چون به نظر می‌رسد طعم تلخ این سوزانده شدن را چشیده است!

این مستند با به روایت کشیدن این عامل به خوبی نفرت دختر و پسر از یکدیگر را به نمایش می‌گذارد. زیرا عامل بسیاری از این سوزانده شدن‌ها ایجاد مزاحمت  برای جنس مخالف است. 

به هر حال قاشق یکی از تنها فیلم‌های روز اول است که با اشاره‌ای مستقیم به یک معضل اجتماعی در یکی از اقوام ایرانی سعی در دغدغه‌مندی جامعه خود دارد. این ساخته جلال ویسی از سنندج به نظر می‌رسد که یک مسئله درونی نیز برای او بوده که دست به فیلمبرداری چنین اثر اجتماعی کرده‌است.

عصرفرهنگ/