اردکان در زمينه تئاتر جای پيشرفت دارد/ مسئولین سنگ تمام گذاشتند
به گزارش یزدرسا به نقل از اردکان گويا، چندی پیش تئاتری مذهبی به نام یاسین در تالار فرهنگ به روی صحنه رفت که مورد استقبال مردم هنردوست اردکان واقع شد و همین دلیلی شد تا با کارگردان این تئاتر سید محسن موسوی مصاحبه‌ای داشته باشیم.
خودتان را معرفی کنید؟
بنده سید محسن موسوی ۲۲ ساله اهل مبارکه اصفهان هستم که در رشته عمران دانشگاه سراسری اردکان تحصیل می‌کنم.
بازیگری و کارگردانی تئاتر را از کجا شروع کردید؟
آشنایی‌ام با تئاتر از طریق پدرم سید رسول موسوی بود. او در دهه هفتاد و اوایل هشتاد کارگردان و نویسنده تئاتر بود
بازیگری را به‌صورت جدی از هشت‌سالگی و در تئاتری به نام کلاس دانشمندان به نویسندگی و کارگردانی سید رسول موسوی شروع کردم اما قبل از آن نیز در دو تئاتر بازی کردم که یکی در شش‌سالگی و دیگری در نوزادی بود که توسط پدرم به روی صحنه رفتم.
نزدیک به سه سال است که کارگردانی می‌کنم. اولین تئاترم «جای دیگر» بود که به اجرای نیمه‌خصوصی درآمد و بعدازآن «نیلوفر آبی» و «ارث پدری» و «بانو» که در تابستان ۹۵ رتبه دوم جشنواره مدرسه عشق را کسب کرد و آخرین کارم تئاتر یاسین بود.
در مورد تئاتر یاسین بیشتر توضیح بدهید؟
در اردیبهشت‌ماه با یکی از دوستان در مورداجرای این نمایش مذهبی صحبت کردم که با تائید وی جرقه‌ی کار زده شد. از آخر ماه رمضان تحقیقات میدانی و تئوری نمایشنامه را شروع کردم و بعد از تمام شدن نمایشنامه که حدود یک ماه طول کشید آن را به اداره ارشاد اردکان فرستادم ولی ازآنجاکه خودم در اصفهان بودم، مدت زیادی طول کشید تا تائید شود ولی بالاخره بعد از دریافت تائیدیه نمایشنامه، از مهرماه شروع به تمرین کردیم که تا آذرماه طول کشید و در دی‌ماه هم به اجرا درآمد. ابتدا برای اجرای خصوصی و شرکت در جشنواره‌ها قدم برداشتیم اما به خاطر تشویق عده زیادی با چهار اجرای عمومی و سه اجرای خصوصی به روی صحنه رفتیم.
در مورد نمایشنامه تئاتر یاسین بیشتر توضیح بدهید، دلیل انتخاب این موضوع از عاشورا چه بود؟
می‌خواستم موضوعی را انتخاب کنم که خاص و از حواشی عاشورا باشد چراکه پرداختن به اصل عاشورا کار دشواری است. دلیل انتخاب قسمت راهب و خولی از داستان عاشورا نوحه‌ای بود که در روز سوم عاشورا می‌خواندند.
برای جذابیت و تأثیرگذاری بیشتر نمایشنامه هم چند برگشت به حادثه اصلی عاشورا و چند صحنه گلچین از آن را هم اجرا کردیم؛ اما متأسفانه نتوانستیم در محرم و صفر اجرا کنیم.
استقبال مردم را چگونه دیدید؟
اجرای عمومی یک ریسک بود، چراکه معمولاً استقبال از تئاتر کمدی بیشتر است و ما توقع استقبال زیاد از این اجرا نداشتیم ولی خدا را شکر استقبال خوب بود. البته نه به این معنی که ما خوب بودیم بلکه کلیه عوامل دست‌به‌دست هم دادندکه همه‌چیز خوب پیش برود.
چند بازیگر داشتید و چند نفرشان اهل اردکان بودند؟
حدود بیست نفر بازیگر داشتیم که دو نفر اهل اردکان دو نفر یزد و بقیه دانشجوهای دانشگاه سراسری اردکان بودند.
چه توصیه‌ای برای علاقه‌مندان به این عرصه دارید؟
اردکان واقعاً زمینه‌ای مناسب برای این‌گونه فعالیت‌ها است. در این سه سالی که اینجا کارکردیم همه‌جانبه حمایت شدیم اما اگر در اصفهان بودیم مطمعنا این‌گونه حمایت نمی‌شدیم.
تالار فرهنگ همیشه فعال است و کلاس‌های بازیگری و جشنواره‌های مختلفی برگزار می‌کند و مردم هم واقعاً استقبال می‌کنند. این شهر زمینه کار و پیشرفت بسیاری دارد. اردکان شهری است که به جشنواره فجر رفته و خواهد رفت درحالی‌که بیشتر، استان‌ها وارد جشنواره فجر می‌شوند.
آیا تئاتر دیگری هم در حال نویسندگی و کارگردانی دارید؟
اجرای عمومی مشخص نیست چراکه واقعاً خسته شدیم ولی تئاتری به نام «انگشتر بی‌بی» در حال ساخت دارم که تئاتر رضوی هست و فقط به جشنواره ارسال خواهد شد.
انتظارتان از مسئولین چیست؟
مسئولین خیلی همراهی کردند که واقعاً انتظار این‌همه همکاری را نداشتم. ازجمله اداره ارشاد که تالار فرهنگ را برای تمرین و اجرا به ما دادند. انجمن هنرهای نمایشی که خیلی کمک کرد و شهرداری که تبلیغاتمان را رایگان انجام داد. ستاد امربه‌معروف و نهی از منکر و همچنین شورای شهر، همه مسئولین همکاری کردند و به‌نوعی با ما دوست بودند. من این‌جور چیزهایی را در اصفهان ندیدم. اینجا مسئولین دوست دارند پیشرفت صورت بگیرد؛ و همچنین مسئولین دانشگاه که در این تئاتر خیلی بیشتر از قبل همکاری کردند. البته تأثیر موضوع تئاتر را در همکاری‌ها نمی‌شود دست‌کم گرفت.
آیا ارادت و نگاه امام حسین هم در کارتان دیدید؟
بله خیلی جاها ما به درهای بسته می‌خوردیم ولی درها به روی ما گشوده می‌شد درصورتی‌که در کارهای قبلی این‌گونه نبود و مجبور بودیم از در پشتی برگردیم.
به‌عنوان کلام آخر حرفی دارید؟
اول تشکر می‌کنم از مردم اردکان که از تئاتر ما استقبال کردند و همچنین از تمام بازیگران چراکه برنامه‌ریزی یک کار کوچک و در حد دانشگاه را داشتیم ولی تبدیل به یک اجرای عمومی شد که حدود چهار ماه طول کشید. دو تشکر ویژه دارم اول از محمد فلاحی که برای تئاتر تلاش بسیاری کرد و همچنین خانم محتحسن که هم منشی صحنه بود هم دستیار کارگردان و همچنین طراح آرایه و لباس که متأسفانه آرایه آماده نشد و همچنین از پدر و مادرم که همیشه پشتیبان و مشوقم بودند.
انتهاي پيام/و.ز
عکاس: زهرا قانعي
