به گزارش یزد رسا به نقل از جوان آنلاین، اختلافات در محيط سياسي اصلاحات با جرقه‌هاي تازه‌اي در حال شعله ور شدن است. اصلاح‌طلبان پس از آنكه در روابط خود با دولت يازدهم دچار تضادهايي شده‌اند، اكنون در روابط دروني خود نيز گرفتار چالش‌هايي هستند و هر كدام سعي مي‌كنند جواب حرف‌هاي هم طيف خود را بدهند و به گونه‌اي هر يك، گوشه‌اي از گليم اصلاحات را در دست گرفته‌اند و به سمت خود مي‌كشند. جبهه اصلاحات در حال حاضر همچون قايقي در درياي سياست مي‌ماند كه مسافران داخل آن، هر يك به سمت دلخواه خود پارو مي‌زند و قصد هدايت قايق به سوي ساحل امن خود را دارد.
        
   پدرخواندگي كارگزاران براي اصلاحات از نظر مرعشي
حسين مرعشي از اعضاي حزب كارگزاران اخيراً مصاحبه‌اي با خبرگزاري اصلاح‌طلب ايسنا داشته است و در آن حرف‌هايي گفته كه با واكنش ساير اصلاح‌طلبان مواجه شده است. وي در بخشي از اين گفت و گو به تعريض به نقش پدرخواندگي كارگزاران براي اصلاحات اشاره كرده و گفته است: «نگاه گردانندگان حزب كارگزاران به جبهه اصلاحات، نگاه پررنگ‌تري شد و در تركيب شوراي مركزي به گونه‌اي عمل شد كه حزب بتواند در فعاليت رسمي خود به نوعي نمايندگي اكثريت جبهه اصلاحات را داشته باشد و نماينده جبهه اصلاحات در عرصه رسمي و فعاليت رسمي و سياسي تلقي شود. در اين راستا در تركيب اعضاي شوراي مركزي افرادي با تخصص‌هاي مختلف از قشرهاي مختلف و از مناطق مختلف كشور قرار داده شدند و اين مسئله در تعيين تركيب جديد شوراي مركزي مورد توجه بود.»
همين جملات و برخي سخنان ديگر مرعشي در اين گفت و گو باعث شد تا وي و حزب كارگزاران مورد حمله همراهان سياسي‌اش قرار گيرد.

    چيزي به اسم پدرخواندگي نداريم
محمدجواد حق‌شناس، عضو حزب اعتماد ملي در واكنش به اين سخنان، با بيان اينكه ممكن است اصلاح‌طلبان در آينده با كارگزاران به ائتلاف برسند يا با آن رقابت كنند، گفت: «پدرخواندگي كارگزاران براي جريان اصلاح‌طلب موضوعيت ندارد و ما چيزي به اسم پدرخواندگي نداريم.»

اين فعال اصلاح‌طلب كه با خبرگزاري فارس گفت‌و‌گو كرده در ادامه گفته است: «در فضاي جديدي كه پس از انتخابات 88 شكل گرفت حزب كارگزاران به خاطر فضاي سياسي كشور در بين خود نيز انسجام لازم را نداشت و در حالي كه دبيركل اين حزب از كروبي حمايت كرد و رئيس ستاد او بود، حزب كارگزاران از نامزد اصلاح‌طلبان به حمايت پرداخت و اين موجب شكل‌گيري عدم انسجام در درون كارگزاران شد.»
وي در پاسخ به سؤالي مبني بر اينكه با توجه به تفاوت خاستگاه كارگزاران با جريان چپ، شما پدرخواندگي اين جريان را قبول داريد يا خير، متذكر شد: به نظر من خاستگاه فكري در اين حوزه خيلي تعيين كننده نيست و من معتقدم كارگزاران يك حزب عملگراست. بنابراين چنين امري موضوعيت ندارد و ما چيزي به اسم پدرخواندگي نداريم.

   ناراحتي زيباكلام از يك پدرخواندگي
صادق زيباكلام، يكي ديگر از فعالان اصلاح‌طلب نيز با بيان اينكه كارگزاران پدرخوانده جريان اصلاحات نيست، در اين باره گفت: «كارگزاران بر اقتصاد و آزادي‌هاي اقتصادي تأكيد دارد در حالي كه احزابي مانند مشاركت ـ منحله ـ به دنبال آزادي‌هاي سياسي هستند.»
اين فعال اصلاح‌طلب درباره اينكه چه تفاوت‌هايي براي خاستگاه اين احزاب قائل هستيد، تصريح كرد: «خاستگاه بعضي از آنها از درون جناح راست بوده كه به تدريج تحول يافته و اصلاح‌طلب شده است اما در حال حاضر از نظر دموكراسي‌خواهي مشترك هستند.»
اين فعال اصلاح‌طلب در پاسخ به اين سؤال كه آيا شما كارگزاران را پدرخوانده جريان اصلاحات مي‌دانيد يا خير گفت: «نه اصلاً اينطور نيست و خوشبختانه رهبري اصلاح‌طلبان از قالب فردي به سمت و سوي يك حركت جمعي مي‌روند و در حال حاضر آقايان هاشمي، خاتمي و سيدحسن خميني به عنوان رهبران اصلاحات مطرح هستند.»

   تلاش كارگزاراني‌ها براي تصرف خانه ملت
روزنامه اصلاح‌طلب آرمان هم در گزارشي با عنوان «پدرخواندگي با كدام پشتوانه؟» با انتقاد از تلاش حزب كارگزاران براي پدرخواندگي جريان اصلاحات و ايفاگري نقش اصلي در انتخابات مجلس دهم، اين حزب را «اصلاح‌طلب كامل» ندانست.
اين روزنامه كه به عقيده برخي، نزديكي كاملاً مشهودي با خانواده هاشمي رفسنجاني دارد، با تأكيد بر اينكه كارگزاران در مقاطع مختلف با اصلاح‌طلبان تفاوت نگاه داشته‌اند، تفاوت ديدگاه اعضاي اين حزب با يكديگر در انتخابات رياست جمهوري سال 88 را نيز مورد اشاره قرار داده و تأكيد كرده است كه «پربيراه نيست كه كارگزاران بخواهد ايفاگر نقش اصلي براي اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم باشد و كرسي‌هاي بهارستان را براي خود كند اما اين موضع كارگزاران به طور قطع مورد انتقاد برخي اصلاح‌طلبان قرار خواهد گرفت و در گام اول اين سؤال از آنها خواهد شد كه در سال‌هاي گذشته چه فعاليتي داشتند كه اكنون در فضاي اعتدال مترصد پدرخواندگي جريان اصلاحات شده‌اند؟ آيا اعضاي حزب كارگزاران كه در انتخابات رياست‌جمهوري88 نشان دادند موضعي متفاوت با هم دارند اكنون مي‌توانند در ميان چندين حزب اصلاح‌طلب ديگر موضع يكسان ايجاد كنند؟»

اين روزنامه در بخشي ديگر از مطلب خود آورده است: «حزب كارگزاران در مدتي كه دولت محمود احمدي‌نژاد و به ويژه دولت دومش بر سر كار بود، موضع سكوت اختيار كرد و كمتر ظهوري در جريان اصلاحات داشت البته از سال88 برخي اعضاي آن با مشكلاتي مواجه شدند به نحوي كه برخي حزب كارگزاران را پايان يافته تلقي مي‌كردند اما اين حزب در انتخابات رياست‌جمهوري يازدهم بار ديگر حيات يافت چون مي‌دانست احزاب اصلاح‌طلب قدرتي مانند سال 76 يا 80 ندارند پس بهترين فرصت براي پررنگ كردن كارگزاران است.»

   آينده جبهه اصلاحات در هاله‌اي از ابهام
اختلافات امروز ميان اصلاح‌طلبان و كارگزاران كه البته هر يك به نوعي خود را در پيوند با هم مي‌بينند در حالي رو به تشديد است كه اين جماعت طي يك سال گذشته نيز با دكتر روحاني كه قبل از اين تصورشان بر تعامل صد درصدي با دولت يازدهم و رئيس آن بود، به اختلافاتي رسيده‌اند. چنانكه اخيراً محمدعلي ابطحي عضو مجمع روحانيون مبارز و رئيس دفتر سيد محمد خاتمي (در ايام رياست جمهوري وي)، گفته است: «اي كاش آن روزي كه بحث كناره‌گيري عارف به نفع روحاني مطرح بود، اين امر بر اساس حوزه‌هايي همچون معاون اولي و بعضي وزارتخانه‌ها صورت مي‌گرفت.»
مجموعه اين اختلافات، آينده جبهه اصلاحات را در هاله‌اي از ابهام فرو برده است و هيچ بعيد نيست كه با وجود چنين وضعيتي آنان قبل از رقابت با اصولگرايان در انتخابات‌هاي بعدي، در رقابت‌هاي درون جناحي، توان سياسي خود را به صفر برسانند!