نقش نمایندگان مجلس شورای اسلامی و به تبع قوه مقننه، در ارتقای نظام و بهبود اوضاع ملت در ابعاد گوناگون از جمله معیشت و اقتصاد بر کسی پوشیده نیست.

 ورود نامزدهایی متعهد و متخصص و دلسوز واقعی ملت و نظام به مجلس شورای اسلامی می‌تواند برآیند توان و اختیارات این نهاد بی‌بدیل را در مسیر خدمت‌رسانی به مردم و کاهش آلام دین و دنیای آنان رهنمون شود؛ اما چنان‌چه نامزدهایی غرق در امکانات و با روحیات اشرافی و ثروت‌اندوزی و ناآشنا با دردهای جامعه-بخصوص دردهای معیشتی- بتوانند به مجلس شورای اسلامی راه یابند، به سهم خود حرکت این نهاد عالی را از مسیر خدمت‌رسانی به ناکجاآبادها تغییر خواهند داد.

 اینان البته ابتدا به ضرب هزینه‌کردهای محیرالعقول پیدا و پنهان و رویکردهای دوگانه در خلوت و جلوت با چاشنی ظاهرسازی و موجه‌نمایی برای ورود به مجلس می‌کوشند و پس از آن، خدمت به منافع گروه‌ها و طیف‌های خاص سرمایه‌سالار را پی می‌گیرند. از این روست که دلسوزان، به رای‌دهندگان تاکید می‌کنند بیش از ظواهر و شعارهای پر زرق و برق، به واقعیت‌ها توجه کنند و مبهوت شعارها و ظاهرسازی‌ها نشوند.

مردم باید این توصیه امام راحل(ره) را به یاد داشته باشند که فرموده بودند: «مردم شجاع ایران با دقت تمام به نمایندگانی رای دهند که متعبد به اسلام و وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسئولیت کنند، و طعم تلخ فقر را چشیده باشند.»

به راستی نامزدی که خود و خانواده‌اش غرق در ثروت و امکانات رؤیایی بوده و هستند، چگونه می‌تواند درد قشرهای محروم را «درک» کند و برای کاهش آن چاره‌ای درخور اندیشد؟!

نامزدی که میلیاردها تومان در حساب بانکی‌اش موجود است، چگونه می‌تواند دردهای کارگر زحمت‌کشیده‌ای را فهم کند که به دلیل رکود بی‌سابقه کنونی از کار اخراج شده و برای برآوردن ضروری‌ترین نیازهای زندگی خود، نیز مستاصل مانده است؟! چگونه می‌تواند برای جوانی چاره‌اندیشی کند که برای دریافت سه میلیون تومان وام ازدواج، ناگزیر از گذراندن هفت خان رستم است؟! چگونه می‌تواند نگران پدر زمین‌گیری باشد که تنها دل‌خوشی‌اش «یارانه‌» پایان ماه است؛ همان یارانه‌ای که برخی متصدیان، آن را مصیبت عظمی نامیده‌اند!

نامزدی با میلیاردها تومان موجودی اگر هم بخواهد، نمی‌تواند آن‌گونه که باید و شاید، درد و رنج کسانی را درک کند که برای تامین نیازهای اولیه معیشت هم در تنگنا قرار دارند.

نامزدی که ثروت‌های نجومی دارد، اگر هم بخواهد نمی‌تواند به گونه‌ای شایسته و بایسته مرهمی بر دردهای قشرهای محروم جامعه باشد؛ چه رسد به این‌که انگیزه‌ای برای خدمت به قشرهای متوسط و محروم جامعه نداشته باشد و در صورت ورود به مجلس نیز بیش از هرچیز، پیگیر ادای دین به گروه‌ها و احزاب اشراف‌گرای حامی و همسو با خود است.

برگه‌های رأیمان را قدر بدانیم و مبهوت های و هوی و شعارهای توخالی نشویم. ادعاها را با محک سوابق و عملکردها بسنجیم. حامیان نامزدها را ارزیابی کنیم و ببینیم نامزدها و حامیانشان چه نسبتی با رانت‌خواران و سوءاستفاده‌کنندگان اقتصادی دارند.

به راستی ثروت‌اندوزان، رانت‌خواران و برخی «زندان‌رفتگان مشهور به جرم مفاسد اقتصادی» از چه افراد و کدامین لیست‌ها حمایت می‌کنند؟! رادیو بی.بی.سی و آمریکا برای پیروزی کدام طیف، خود را به آب و آتش می‌زنند؟! افسوس فردا، چاره‌ساز نخواهد بود. تفکر امروز بهتر از حسرت فرداست. پس آرایمان را قدر بدانیم و به نفع نامزد و جریانی در صندوق بیندازیم که تعهد و دلسوزی‌شان برایمان روشن باشد.

نویسنده: حامد اردکانی