یزد رسا ؛ خیّرین شهرستان ابرکوه به رسم پیشوا و مقتدای خود، کریم اهل بیت(ع) در شب میلاد ایشان گرد هم می آیند تا در قالب برپایی جشن گلریزان، از زندانیان جرائم مالی غیر عمد و خانواده های آنان حمایت کرده و حیات را در شریان های زندگی شان جاری کنند.

در همین راستا خبرنگار سرو ابرکوه، گفتگویی با یکی از زندانیان آزاد شده به واسطه جشن گلریزان ترتیب داده است تا از زبان وی تلخی های حبس و شیرینی های آزادی را بشنویم. ع.م یکی از افرادی است که دارای شغل آزاد بوده و به علت مسائل اقتصادی در سال 93 دچار ورشکستگی و راهی زندان می شود و با برپایی جشن گلریزان دوباره به زندگی عادی بر می گردد.

ع.م در این رابطه اظهار کرد: مشغول کار آزاد و گذران زندگی بودم که رفته رفته به علت نوسانات بازار و مشکلات اقتصادی که بوجود آمد، نتوانستم وام های بانکی را به موقع تسویه کرده و بدهی طلبکاران را بپردازم. طلبکاران هم از طریق مراجع قانونی اقدام کرده و در نهایت حکم جلب مرا از دادگاه گرفتند.

وی تصریح کرد: حدود 6 ماه در زندان بودم و تنها راه آزادی من یا جلب رضایت شاکیان و یا پرداخت بدهی هایم بود که به علت نداشتن منبع درآمد و سرمایه، هیچ کدام از این راهکارها برای پرداخت حدود 7 میلیارد ریال بدهی، امکان پذیر نبود.

خیّر یزدی زمینه آزادی 20 زندانی را فراهم کرد
این شهروند ابرکوهی افزود: در این میان خانواده ام بیشتر از هر کسی مجبور به تحمل سختی ها بودند. من در زندان بودم و کسی نبود که مخارج زندگی همسر و 4 فرزندم را تأمین کند، تنها حمایتی که از ایشان می شد از طرف اقوام نزدیک بود که آن هم برای مخارج 5 نفر کافی نبود.

ع.م خاطرنشان کرد: مدتی گذشت تا در ماه رمضان جشن گلریزان زندانیان برگزار شد و نام من نیز به عنوان یکی از زندانیان جرائم مالی غیر عمد در لیست ستاد دیه قرار گرفت و قرار بر این بود که مبلغی ما بین 350 تا 400 میلیون ریال وام به شرط اینکه خودم ضامن معرفی کنم، به من تعلق گیرد.

وی ادامه داد: به خواست خدا و با حمایت یکی از خیّرین در استان یزد که بیش از 10 میلیارد ریال به جشن گلریزان کمک کرده بود، تعداد 20 زندانی بدهکار آزاد شدند که نام من هم در میان لیست آنان بود. در نهایت مبلغ 420 میلیون ریال از بدهی هایم پرداخت شد و از زندان آزاد شدم.

بعضی روزها پول خرید نان هم نداشتیم
در ادامه خانم ز.ص از روزهای سخت زندانی بودن همسرش گفت: وقتی چنین مشکل بزرگی در زندگی به وجود می آید، علاوه بر مردِ خانواده که ناخواسته و غیر عمد دچار مشکل مالی شده است، بیشترین فشار بر روی زن و فرزندان است که به معنای واقعی از این وضعیت بحرانی، عذاب می کشند.

وی تأکید کرد: آن روزها من واقعاً در اوج ناامیدی بودم و همیشه با خودم می گفتم، چگونه می توانیم حتی یک ریال از این بدهی را پرداخت کنم در حالی که هیچ منبع درآمد و سرمایه ای نداریم. تلخ ترین روزهای زندگی را می گذراندم تا جایی که بعضی روزها حتی پول خرید نان هم نداشتیم.

در اوج ناامیدی روزنه بهشت به زندگی ما گشوده شد
ز.ص با بیان اینکه در مدت زندانی بودن همسرم، مادر و خانواده شوهرم ما را حمایت می کردند، اذعان کرد: برای هر انسانی سخت است و غرورش خُرد می شود وقتی مجبور باشد در مقابل دیگران سرافکنده باشد و از آنان کمک بگیرد. در همان روزهای ناامیدی خداوند روزنه ای از بهشت در زندگی ما گشود که کمتر از معجزه هم نبود.

وی یاوآور شد: پس از مراجعات مکرر به ستاد دیه استان، یک روز تلفنی من و خانواده ام را به حضور در جشن گلریزانی که در تالار زندان یزد برگزار میشد، دعوت کردند. در مراسم جشن اعلام شد که یکی از خیّران با کمک به ستاد دیه استان زمینه آزادی 20 زندانی را فراهم کرده است. وقتی نام همسرم را از میان اسامی آزادشدگان شنیدم مثل این بود که زندگی را از سر گرفته ایم و خدا جان تازه به ما بخشیده است.

بعضی از خیّران به خاطر شهرت کمک می کنند

این بانوی ابرکوهی افزود: از لحظه آزادی همسرم تا امروز و تا زمانی که زنده باشم برای سلامتی آن خیّر که انسانیت را به اوج خود رساند، دعا می کنم، چرا که افرادی مثل او بسیار کم پیدا می شود. زیرا برخی از خیّران که در شهر خودمان هم هستند، تنها زمانی دست نیازمندان را می گیرند که قرار باشد اسم و رسمی از آنان برده شود و مطرح شوند.

انتهای پیام/م.ف