همین چند روز قبل بود که خواجه شمس‌الدین محمدحافظ شیرازی، از درون منزل بدون اطلاع قبلی گوشی را برداشت و شماره مسئولان مربوطه را گرفت و شخصاً فرمود:

حافظ: الا پلیس معظم که اهل شیرازی

به داد بنده برس ای که چاره می‌سازی

مسئولان مربوطه: به‌به جناب حافظ. آقا سعادتیست برای ما که صدای شما رو می‌شنویم. خواهشمندم ضمن تلاش جهت تسلط بر اعصاب، لطفاً توضیح بدین ببینم دقیقاً چه اتفاقی افتاده؟

حافظ: ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

عیش بی‌یار مهیا نشود، یار کجاست؟

مسئولان مربوطه:  بله بله؟ چشممون روشن! خوشم باشه. هر چه بگنند نمکش می‌زنند، وای به روزی که جناب جافظ چشم شاخه نبات رو دور ببینه و زنگ بزنه رفقاش بیان و …. جسارتاً، خجالت هم خوب چیزیه آقا!

حافظ: خیر جناب. اصل موضوع چیز دیگریست.

ظاهراً حضرت همسایه چراغی دارد

ساز و آواز و نوا، محفل داغی دارد

مسئولان مربوطه: جداً سروصداشون اذیتتون می‌کنه؟ همین الساعه شکایت بفرمایین تا باهاشون برخورد قانونی بشه. معنی نداره کسی بغل گوش جناب حافظ از خودش صدای ناجور در بیاره! حالا داستان چی بوده؟

حافظ: پس بنگرید درد دلم را….

زان یار دلنوازم، شکریست با شکایت

گر نکته دان عشقی، بشنو تو این حکایت

تصاویر زیر متعلق است به برگزاری مراسم هفته فرهنگی ونزوئلا در شیراز، درست بغل گوش خواجه حافظ

مسئولان مربوطه:  جناب حافظ مراجعه شد به محل، گویا برای هفته فرهنگی ونزوئلا داشتن بغل گوشتون آواز می‌خوندن! مورد خاصی نبوده. همشون خودی بودن!

   باز جای بسی شکر است که دوستان در حال برگزاری هفته فرهنگی بودند که اگر دشمنان می‌خواستند هفته غیرفرهنگی برگزار کنند، چه‌ها که نمی‌شد! بله ه ه ه ه ه ه ه…

 حافظ: من از بیگانگان هرگز ننالم

که با من هر چه کرد آن آشنا کرد!

منبع: ایسنا ونمک نیوز