یزد رسا؛ جایگاه ولایت فقیه در جمهوری اسلامی ایران و نزد قاطبه ملت ایران، بی بدیل است و توفیق دولت‌ها و مسؤولان در رده‌های گوناگون به چگونگی و میزان پایبندی عملی‌شان به منویات ولی فقیه است؛ چه این‌که ولی فقیه آگاه به زمان، خِبره و دلسوزترین شخص نسبت به دولت‌ها به شمار می‌آید و می‌کوشد تا دولتمردان را در مسیر رضایت الهی و خدمت‌رسانی به ملت به پیش برد.

در همین راستا مقام معظم رهبری در دیدار اخیر رئیس جمهور و اعضای هیات دولت با ایشان، در کنار تقدیر از تلاش های رئیس جمهور و دولت یازدهم و برخی توصیه های راهبردی، با اشاره به موضوع فتنه 88، تاکید کردند: «مساله فتنه و فتنه گران، از مسائل مهم و از خطوط قرمز است که آقایان وزرا باید همان‌گونه که در جلسه رأی اعتماد خود بر فاصله گذاری با آن تأکید کردند، همچنان بر آن پایبند باشند.»

معظم له پیش از این نیز بارها و بارها در مذمت فتنه و فتنه گران سخن گفته بودند و البته تذکر اخیرشان پس از تلاش برخی عناصر در رده‌های گوناگون، مبنی بر فروکاهیدن خیانت 88 به اختلاف معمول سیاسی و ضرورت آشتی ملی و در نتیجه کمرنگ کردن جنایت فتنه‌گران، اهمیت ویژه ای دارد.

با این همه، آقای روحانی در کنفرانس خبری خود در پاسخ به سوال خبرنگاری که به این توصیه رهبری اشاره کرده بود، انتظار دلسوزان واقعی خود را چندان برآورده نکرد و در پاسخی کجدار و مریز گفت: «کسی اگر محکومیتی دارد و محکومیتش برای این است که طرف از حقوق اجتماعی محروم شود، یعنی دادگاه فردی را برای استفاده از حقوق اجتماعی محروم کرده، به قانون عمل می‌کنیم ولی تخیل این که آقایی در عکس بوده، حالا این که مال کی است؟ و به چه منظور بوده؟ و رفته تماشا کند یا چه جور شعاری بدهد را نمی‌پذیریم که کسی بخواهد بر مبنای توهمات، فردی را محکوم کرده یا به دولت بگوید این فرد از حقوق اجتماعی محروم است. محرومیت از حقوق اجتماعی حکم دادگاه می‌خواهد. ما هم طبق حکم دادگاه عمل می‌کنیم.»

​​
در این میان، اگرچه ظاهر سخن رئیس جمهور محترم ممکن است برای فاقدین تأمل، جذاب و  دلنشین به نظر آيد اما با اندکی ژرف نگری می توان سست بودن مبنای ایشان را دریافت؛ چه این که اصل حضور در فتنه و همسویی بی باکانه با فتنه گران، جزو جرایمی است که «تشخیص» آن نیازی به دادگاه های معمول ندارد و با اندکی تعهد و صداقت و پرهیز از سیاست زدگی های بی مبنا می توان به کنه آن پی برد.

به عبارت دیگر، تشکیل دادگاه در موارد این چنینی برای تعیین «میزان مجازات» مجرم است نه «اثبات اصل جرم»!  بنابراین عمل به توصیه مقام معظم رهبری درباره پای بندی به خط قرمز بودن فتنه، نیاز به برگزاری دادگاه و حکم قاضی ندارد که برخی می کوشند تا با تمسک به آن، خود را از موج انتقادهای بحق دلسوزان نظام برهانند.

به راستی چگونه می توان به کسانی اعتماد کرد که در دوران حساس فتنه 88 و به رغم اتمام حجت مقام معظم رهبری در نماز جمعه معروف تیرماه، نه تنها در تقبیح فتنه انگیزی فتنه گران سخنی بر زبان نیاوردند بلکه با تریبون های در اختیار خویش، به تقویت و حمایت از فتنه‌گران پرداختند و نظام جمهوری اسلامی را آماج توهین و افتراهای نابخردانه قرار دادند؟

فتنه ای که رهبر عالی قدر درباره آن فرمودند: «چند سالى که بگذرد، آن وقت قلم‌هاى بسته شده ‌آگاهان بین‌المللى روان خواهد شد، باز خواهد شد، خواهند نوشت.

ممکن است من آن روز نباشم، اما شماها هستید؛ خواهید شنید، خواهید خواند که چه توطئه بزرگى پشت فتنه‌ سال ۸۸ بود.» فتنه ای که قائد عظیم الشان درباره اش گفتند:«این عقلانیت است که دشمنان این ملت و دشمنان این کشور و دشمنان اسلام و دشمنان انقلاب، شما را از خود بدانند و براى شما کف و سوت بزنند، شما هم همین طور خوشتان بیاید، دل خوش کنید؛ این عقلانیت است؟! این نقطه مقابل عقل است.

عقل این است که به مجردى که دیدید برخلاف آن مبانى‌اى که شما ادعایش را می کنید، چیزى ظاهر شد، فوراً خودتان را بکشید کنار، بگویید نه نه نه، ما نیستیم؛ به مجردى که دیدید به عکس امام اهانت شد، به جاى این که اصل قضیه را انکار کنید، کار را محکوم کنید؛ بالاتر از محکوم کردنِ کار، حقیقت کار را بفهمید، عمق کار را بفهمید؛ بفهمید که دشمن چه جورى دارد برنامه‌ریزى می کند، چه می خواهد، دنبال چیست؛ این را باید این آقایان بفهمند.

من تعجب می کنم! کسانى که اسم و رسم خودشان را از انقلاب دارند – بعضى از این آقایان یک سیلى براى انقلاب نخوردند در دوران اختناق و طاغوت – و به برکت انقلاب اسم و رسمى پیدا کردند و همه چیزشان از انقلاب است، مى‌بینید که دشمنان انقلاب چطور بُراق شدند، آماده شدند، صف کشیدند، خوشحالند، می خندند؛ این ها را که مى‌بینید؟»

رئیس جمهور گرانقدر باید بداند- والبته نیک می داند- ‏که قرآن کریم افزون بر «اعتدال»، «واغلظ علیهم» را هم در خود دارد و شایسته است دولت محترم در برخورد با اصحاب فتنه فراتر از مصلحت اندیشی های سطحی و رودربایستی های متداول سیاسی، با قاطعیت عمل کند و اجازه ندهد برخی همسویان با فتنه و دلدادگان به فتنه گران، در تصمیم گیری های مربوط به ملت، دارای قدرت و اختیار باشند.

این، کم ترین انتظار از دکتر روحانی در مسیر پاسداشت شهدا و بسیجیان گمنامی است که در ماجرای فتنه 88، قربانی شعله‌های کینه فتنه گران شدند.

چه این که در دوران حساس کنونی، فرصت آزمون و خطا نیست و هرگونه اغماض در برابر عاملان یا همسویان با فتنه، پیامدهایی گاه جبران ناپذیر را به دنبال خواهد داشت.

بی گمان، مجلس محترم نیز پس از صراحت اخیر مقام معظم رهبری با قاطعیت بیش تری دربرابر هرگونه سهل انگاری در این زمینه خواهد ایستاد؛ همان گونه که در ماجرای استیضاح اخیر نشان داد میدان دادن به فتنه گران ولو با ترفندهای چند لایه را تحمل نخواهد کرد.