به گزارش یزدرسا به نقل از تسنیم، تحریم، جزئی اساسی از سیاست خارجی آمریکا از جمله در ارتباط با مسئله هسته‌ای ایران است و نه‌تنها اقدام جدید، تنها مصداق در این زمینه نخواهد بود بلکه در 5 و نیم ماه باقی‌مانده از دوره تمدید نیز باز هم شاهد ادامه آن خواهیم بود.

آمریکا 9 شخص ایرانی و خارجی را به‌بهانه نقض تحریم‌های هسته‌ای ایران، در لیست تحریم‌ها وارد کرد. در این خصوص به‌دلیل نوع بهانه‌ای که وزارت خزانه داری مطرح کرده است، یعنی تهیه دلار برای ایران برای رفع مشکلات ارزی داخلی، عمدتاً روی اشخاص حقیقی تمرکز شده و 6 فرد ایرانی و خارجی شامل افراد زیر تحت تحریم قرار گرفته‌اند:

ــ حسین زیدی
ــ سید کمال یاسینی
ــ عزیزالله اسدالله قلندری، تبعه افغان با ادعای انتقال دلار به ایران
ــ اسدالله سیفی
ــ تیمور عامری
ــ آناهیتا نصیر بیک، عضو بانک آسیا.
شرکت‌هایی که در این دور از تحریم‌ها در تصمیم وزارت خزانه داری ذکر شده‌اند عبارتند از:
شرکت بلفاست جنرال تریدینگ (دوبی)،
شرکت فناوری‌های نرم‌افزاری دوران (ایران)،
و شرکت ابیسک (Abyssec).

وزارت خزانه داری آمریکا، در حالی که حدود یک ماه و نیم از تمدید 7ماهه توافق ژنو گذشته است، باز هم دست به تحریم اشخاص ایرانی و خارجی به‌نام «تنفیذ تحریم‌ها علیه ایران» زد. این نخستین بار بعد از تمدید توافق ژنو در 3 آذر 1393 است که آمریکایی‌ها چنین تصمیمی را اتخاذ کرده‌اند. اما در کل، تا کنون 109 شخص اعم از حقیقی و حقوقی به‌بهانه دور زدن تحریم‌های ایران، در لیست تحریم‌های آمریکا قرار گرفته‌اند.

اینکه تحریم‌های مذکور «چندمین دور» می‌باشد، به‌معنای فرایندی بودن این اقدامات است؛ فرایندی که به‌صورت تدریجی و استمراری ادامه داشته و حتی توافق ژنو نیز نتوانسته آمریکا را در این زمینه متوقف یا متعهد به رعایت حد و حدودی کند.

معاون مبارزه با تروریسم وزارت خزانه داری آمریکا که در ارتباط نزدیک با وزارت امور خارجه این کشور عمل می‌کند، مبتکر این تحریم‌ها بوده است. برخی عقیده دارند که خزانه داری آمریکا همه‌ماهه چندین فقره از لیست‌های تحریمی اشخاص ایرانی یا خارجی مرتبط با ایران را تدوین و آماده ابلاغ می‌کند و پس از آنکه موقعیت زمانی مناسب فراهم شد، دست به ابلاغ و اقدام در مورد آنها می‌زند، اینکه چه‌زمانی برای این کار مناسب است را وزارت امور خارجه تشخیص می‌دهد و تعیین می‌کند.

از این رو، همچنان سیاست تحریم و استمرار آن، بخشی از خط‌مشی دیپلماسی هسته‌ای آمریکا است و دولت اوباما به‌شدت این اهرم را در جعبه ابزارهای خود در رابطه با مسئله هسته‌ای ایران حفظ کرده و خواهد کرد، به‌طوری که مذاکرات هسته‌ای و توافقات حاصله در هر مرحله‌ای از پیشرفت یا پسرفت که باشند، این ابزار مورد استفاده قرار می‌گیرد و در نتیجه، تجدید تحریم‌ها به‌معنای گسترش لیست سیاه تحریم شوندگان، به یک مسئله عادی در سیاست خارجی آمریکا علیه ایران تبدیل شده است.

این در حالی است که ایران قبل از تمدید در واکنش به دور قبلی تحریم اشخاص ایرانی و خارجی، این اقدامات را «غیرقانونی» اعلام کرده بود، ولی دولت آمریکا همچنان اصرار دارد که این اقدام را به‌عنوان «تنفیذ تحریم‌های موجود و تعلیق نشده» به عمل می‌آورد که بنا به تفسیر این کشور، مغایرتی با توافق ژنو ندارد.

دولت اوباما با اتخاذ این تصمیم که در آستانه آغاز سال جدید میلادی به عمل آورده است، به درخواست وزیر خارجه ایران برای «لغو همه تحریم‌ها» واکنش عملی نشان داد و به‌صورت مسلم و برجسته ثابت کرد که آمریکایی‌ها تا آخرین مقطع زمانی ممکن، تحریم‌ها را کنار نخواهند گذاشت. علت این امر نیز مسلم است: «برآورد راهبردی آمریکا از دیپلماسی هسته‌ای فعلی ایران این است که «تحریم‌ها کارساز بوده» و ایران را به آمدن به میز مذاکره واداشته است».

مادامی که چنین ارزیابی و برآوردی مبنای سیاست‌گذاری آمریکا در قبال ایران و مسئله هسته‌ای باشد، انتظار اینکه منافع برجسته و راهبردی از جانب مذاکرات هسته‌ای برای ایران حاصل شود یا اینکه آمریکا برخی از خواسته‌های راهبردی ایران را در این زمینه بپذیرد به‌ویژه اینکه لغو تحریم‌ها را در اولویت قرار دهد، انتظاری غیرواقعی به نظر می‌رسد که جز در حرف و خیال، تحقق نخواهد یافت.

انتهای پیام/ص