به گزارش یزد رسا به نقل از «دانشجوی ایرانی» از دانشگاه یزد، عصر روز شنبه در پی برگزاری مراسم تجلیل از دکتر جلیل شاهی، اولین رئیس دانشگاه یزد، تالاری از مجموعه ی آمفی تئاتر مرکزی دانشگاه به نام وی نامگذاری شد.

این مراسم که در کمال ناباوری با عدم تبلیغات مناسب و در بی خبری کامل دانشجویان و بسیاری از اساتید برگزار شد حواشی جالب توجهی داشت.

عصر روز شنبه و پس از اتمام کلاس آخر، دانشجویان دانشگاه با اتفاقی عجیب رو به رو شدند و آن این بود که بعضی کارکنان دانشگاه آنها را به حضور در برنامه ای که در آمفی تئاتر در جریان بود دعوت می کردند و می گفتند: «آخرش شام می دهند!»

پس از ورود ما به سالن اولین نکته ای که به ذهن می رسید تعداد صندلی های خالی بود که بیش از تعداد حضار بود. نکته ی که بعداً دکتر شاهی هم به آن اشاره کرد و از آن انتقاد نمود.

در ردیف ابتدایی سالن آمفی تئاتر چهره هایی همچون طالبی، معاون سیاسی امنیتی استاندار یزد، دکتر برخورداری، سرپرست دانشگاه پس از شاهی، دکتر وحدت، ریاست دانشگاه در سالهای اصلاحات، دکتر مکیان، سرپرست دانشگاه پس از وحدت و دکتر اولیا ریاست کنونی دانشگاه دیده می شدند و صندلی ردیف های پشتی را روئسای دانشکده ها و معاونین آنها و بعضی از اساتید پر کرده بودند.

ریاست دانشگاه این مراسم را به پاس نکوداشت زحمات جلیل شاهی در «تاسیس» و «مدیریت» دانشگاه یزد عنوان کرد و از نام گذاری یکی از تالارهای مجموعه ی بزرگ آمفی تئاتر به نام وی خبر داد. حال آنکه دکتر شاهی پس از قرار گرفتن در محل سخنرانی، خود را «رئیس کلنگ زنی» و «تنها مدیر و رئیس پروازی دانشگاه در عمر جمهوری اسلامی» معرفی کرد و گفت: من فقط دو یا سه روز در هفته در یزد بودم و بیشتر زحمات به عهده ی دوستان و همکاران من بود!

دانشگاه جامعه ی دانشمندان است، نه تبیلغات سیاسی!!

قبل از سخنرانی شاهی، دکتر برخورداری، در سخنانی گفت: دانشگاه جامعه ی دانشمندان است نه دارالتاديب نه دانشگاه سياسي و تبليغات جناحي و نه باشگاه و لیگ.

وی پس از یادآوری زحمات و تلاش های دکتر شاهی در تاسیس دانشگاه، وی را تحقق بخش دانشگاه واقعی معرفی کرد و گفت: جمله ی قبلی از من نبود، بلکه از یکی از روئسای دانشگاه های مطرح کشور بود. در یک کلام هر آفتی که متوجه دانشگاه می شود در این حوزه هایی است که گفته شد و بعضا از درون و بیرون دانشگاه برای آن ایجاد می کنند. دانشجویان و اساتید نباید اجازه دهند که دانشگاه به این سمت برود.

گفتن این جملات علاوه بر اینکه در حضور دکتر وحدت، دکتر اولیا، دکتر مندگاری و علی الخصوص معاونت سیاسی امنیتی استاندار و سابقه ی ایشان جای تعجب داشت،معلوم شد که از زبان دکتر میلی منفرد، وزیر پیشنهادی دولت برای وزارت علوم به مجلس و در روز تأیید صلاحیت گفته شده است. وزیری که به دلیل فعالیت های خود در زمان فتنه 88 نتوانست اعتماد مجلس را جلب نماید.

برخورداری در ادامه افزود: شاید شما که دائم در دانشگاه هستید متوجه تغییرات آن نشوید ولی من که گاهی به دانشگاه می آیم متوجه رشد فیزیکی و کیفی و علمی آن می شوم و احساس انرژی و نشاط و افتخار می کنم.

وی بدون اشاره به اینکه عمده رشد کیفی و فیزیکی و علمی دانشگاه یزد و حتی ساخت و تکمیل همین تالار آمفی تئاتر مربوط به تلاشهای رئیس قبلی دانشگاه بود، عنوان کرد: دانشگاه یزد اصلاً قابل قیاس با دیگر دانشگاه های هم تراز خود نیست و بسیار بالاتر است.

البته برخورداری علت این دستاورد را توانایی مدیریت دکتر شاهی در «ترکیب همه ی فرصت های دانشگاه»، از جمله حمایت مسئولین وقت استانی، امام جمعه فقید یزد، حجت الاسلام صدوقی و خیرین و بخش خصوصی دانست.

دکتر برخورداری در قسمت دیگری از سخنان خود، دانشگاه یزد را تنها دانشگاه دارنده «طرح جامع» دانست و آن را از خدمات دکتر شاهی عنوان کرد. البته شاید دکتر برخورداری از تصمیم جدید ریاست دانشگاه برای ساخت سلف سرویس ویژه ی خواهران کنار بوستان معرفت و رو به روی سلف سرویس مرکزی دانشگاه بی خبر بوده است، چراکه این تصمیم کاملا «مخالف آنچه در طرح جامع» آمده است، گرفته شده است.

آن برترین جوانمرد، در اوج معرفت فرد / کس نیست غیر استاد، دکتر جلیل شاهی

پس از وی دکتر الهام بخش، از اساتید دانشگاه اشعاری را در وصف دکتر شاهی سروده بود که در جمع خواند و از دیدار دوباره دکتر شاهی ابراز خوشحالی نمود و گفت: من در دوران ایشان استخدام شدم.

شاهی آمد!

در آخر دکتر جلیل شاهی برای ایراد سخنرانی به جایگاه آمد. وی در ابتدا از خالی بودن سالن و دعوت نشدن یا نیامدن اساتید و دانشجویان انتقاد کرد و گفت: این باعث غم من شد!

از جمله غایبین بزرگ این جلسه دکتر میر محمدی میبدی، ریاست قبلی دانشگاه بود.

اولین رئیس دانشگاه یزد  با ذکر خاطراتی از کلنگ زنی و تأسیس دانشگاه از اقدامات خود گفت و به طور مکرر، بنا شدن دانشگاه یزد را متوجه تلاش های دیگر همکاران خود دانست.

دکتر شاهی که به همراه خود چندین عکس از سالهای ابتدایی دانشگاه آورده بود، از ریاست دانشگاه خواست تا در دانشگاه «مرکز اسناد» و «موزه» تاسیس شود. نکته جالب توجه در مرور این عکس ها توضیحات شاهی بود که گاهی صدای خنده ی حضار را بلند می کرد. از جمله در توضیح تصویری که اولین نماینده ی ولی فقیه در دانشگاه حضور داشت، گفت: یکی از شانس های من در مدیریت دانشگاه آن بود که کسی در کار من دخالت نمی کرد حتی نماینده ولی فقیه در دانشگاه؛

ذکر این نکته لازم است که دکتر شاهی در مصاحبه ای با نشریه ای دانشجویی نسبت به نهاد رهبری دانشگاه انتقاداتی را وارد کرده بود.

ریاست دانشگاه متوجه باشد!

نامگذاری این تالار به نام شاهی، اولین رئیس دانشگاه از جانب دکتر اولیا حرف و حدیث های متفاوتی را در بین اساتید و دانشجویان به راه انداخته بود و همه، این اقدام رئیس دانشگاه را در راستای تقدیر و تشکر های نمادین و با نیّات خاص دانستند.

خارج از انصاف نیست اگر خطاب به رئیس دانشگاه پیشنهاد شود که در «نام گذاری» ها و «نام برداری» های ساختمان ها و خیابان ها و ورودی های دانشگاه به دو نکته مهم توجه کنند:

اولاً اینکه در نامگذاری ها و نامبرداری ها از دستاوردها و زحمات خود و نتایج مدیریتی خود مایه بگذارند و دست از به نام این و آن زدن ساختمان ها و خیابان های دانشگاه که عمدتاً در دوره ی ریاست قبلی دانشگاه ساخته شده اند بردارند. چراکه این کار مستلزم تغییر نام بعضی از این مکان ها و نذر کردن روغن های ریخته است. ثانیاً با نگاه به روند نام گذاری های دانشگاه این نکته مورد توجه بوده و هست که اگر نام فردی قرار است روی مکانی گذاشته شود، باید به ویژگی هایی همچون مقبولیت عام، عاقبت به خیری و الگو بودن  توجه شود.

تنها ساختمانی که اختصاصا به نام یکی از کارکنان دانشگاه خورده است، کارگاهی است که به نام جانباز سرافراز، مرحوم ابراهیمی مزین شده است و باقی ساختمان های دانشگاه فقط با ذکر اینکه به یادبود یا به خاطر مشارکت در ساخت نام گذاری شده است.

البته روند «نامبرداری» ها از دانشگاه فقط مختص نام های انقلابی همچون «آزادی»، «بصیرت» و یا «لؤلؤ» بوده است.

برگ برنده دکتر شاهی در نامگذاری تالاری از آمفی تئاتر:

شاهی در پایان سخنان خود مصوبه ای را به حضار نشان داد که حتی دکتر اولیا را از آن بی خبر دانست. طبق این مصوبه که در سال 74 و همزمان با استعفای شاهی از ریاست دانشگاه یزد تصویب شده بود، بنا بر آن شده است که یکی از ساختمان های دانشگاه به پاس خدمات دکتر شاهی به نام وی نامگذاری بشود.

وی گفت: وقتی دکتر اولیا تصمیم به این کار گرفت، من این مصوبه را برای ایشان فکس کردم تا مطلع شود!

در پایان این برنامه پس از تقدیر و معرفی اساتید نمونه دانشگاه، حضار به ضیافت شام دعوت شدند.

انتهای پیام/ع