یزدرسا؛ لهجه شیرین یزدی، از نادرترین لهجه هایی است که از دوران باستان به یادگار مانده که برخی از شاعران اهل کویر به سرودن شعر با لهجه خود می کنند که خواندنش خالی از لطف نیست.

شعر زیبای " اوضا پسکی شد " از جمله شعرهایی است که دکتر عبدالحسین جلالیان یزدی، طنزگونه با لهجه خاص یزدی سروده است که تقدیم مخاطبین می شود.

          " اوضا پسکی شد"

زن رفت و بچا رفتَن و خوب مامِله جور شد

ای دل چه نشستی که یَه سنگ و دو چوغُور شد

مرغ و چوریام تارت شُدَن رفتنو گفتم

یا الله دِبِجُم پَسّای اَلدَنگی و سور شد

دَس ور دلِ مَن نزار که اوضا پَسَکی شد

رفتم بکشم وَسمه به اَبرو چَشَه کور شد

چاشتوم خو نونِ توس زَده و اَردَهِ تلخه

شوموم همه شو اِشکِنَه با روغن اُور شد

دیک و اُجاغ و پختنی از بیخ گَلِ میخ رَف

هر بار چیزی پختم مِثِّ کِریا شد و شور شد

یا دولَخ و تیفون خونه بونجَم را پَچُل کِرد

یا هِی کَرَه تِین توند و مَگَز، بَن گَلِ تور شد

کُلفَت اگه خویش چَغمالَه بود شَخ نِگَرِش دار

تا تَسّ سَرِ زانو نَزَنی یعنی قصُور شد

خدمتکار فِرزُم نَمیدونم کی غُرِش زَد

نیم چاش بیخودی لُندَه زد و از خونه دور شُد

دیروز که یَهّو با دو تا جُلبَندی پس اومد

جفتِ چَشِ بی حالِ  «جلالی» پُرِ نور شُد

                                                                            دکتر جلالیان یزدی