یزدرسا، مساله هیئت های عزاداری و قرابت آن با مسئله اسلام سیاسی که جوهره و وجود حرکت امام حسین (ع) را تشکیل می دهد، امری است که در این روزهای محرم باید به آن توجه ویژه ای شود. برگزاری صرف مراسمات عزاداری بدون کوچکترین بهره برداری از راه و هدف امام حسین (ع) در حقیت ظلم مضاعفی به ایشان است.

بزرگی و شان حرکت سید الشهدا و جان فشانی که ایشان در راه دین انجام دادند به مراتب گرامی تر و قابل تامل تر از آن است که بخواهیم تنها با برپا کردن هیئتی و قرائت روضه ای دین آن را ادا کنیم.

حرکت سید الشهدا، یک قیام در برابر ظلم زمانه بود، قیامی که به بهای دادن خون خود و عزیزانش تمام شد تا دین خدا حفظ شود، گمراهی در بین امت رسول الله ایجاد نشود و مردم نسبت به ظلم و ظالمین زمانه آگاهی پیدا کنند، عزتشان را حفظ کنند و راه درست را تشخیص دهند. پس بدون شک تبیین این اندیشه و هدف در هیئت های مذهبی و در بین عزادارن حسینی تنها راه ادای این دین بزرگ است. در غیر این صورت عزاداری اباعبدالله از یک حرکت روشنگرانه و تبیین گر به یک نمایش تبدیل می شود که صرفا از روی تنها -احترام- به سید الشهدا برگزار شده و این یک ظلم مضاعف در حق ایشان است.

ظلمی که در زمان حیاتشان جاهلان در حق ایشان روا داشتند و بجای فهمیدن راه و هدف حسین (ع) شمشیر بر وی کشیدند و خواستند به خیال خود صدای ایشان را ساکت کنند. این ظلم امروز به شکل دیگری و به دست عزداران وی در حال انجام است، وقتی صدای حسین (ع)، هدف قیام حسین (ع) خاموش شود و برداشت های سطحی و زودگذر از آن صورت گیرد، در حقیت خواسته و ناخواسته ظلمی به مراتب بزرگ تر از ظلم اول در حق ایشان روا می شود.

دشمن امروز این سبک عزاداری را می پسندد و دیکته نیز هم می کند، سبکی که در آن خبری از حماسه و عزت حسینی نبوده و صرفا مردم در یک مراسم مذهبی شرکت می کنند.امروز کم ترین کار فهمیدن این راه است، تبیین راه و هدف قیام و تعمیم آن به جامعه امروز اسلام. باید دید اگر امروز حسین (ع) بود در برابر ظالمین زمانه چه رفتاری داشت، چگونه موضع می گرفت و راهبردش چه بود.؟

امام خامنه ای رهبر فرزانه انقلاب در بیاناتی به ویژگی این حرکت عظیم اشاره کردنده اند، ایشان در جایی فرموند: " انزال کتابهای الهی و ارســال رسل برای این بوده است که قسط و عدل در میان جوامع حاکم شــود؛ یعنی نمادهــای ظلــم و زورگویی و فســاد از میان برخیزد. حرکت امام حسین(ع)، چنین حرکتی بود. فرمود: »انما خرجت لطلب االصالح فی امه جدی«. همچنین فرمود:... اگر کســی کانون فســاد و ظلــم را ببیند و بیتفاوت بنشیند، در نزد خدای متعال با او همسرنوشت است. فرمود: من برای گردنکشی و تفرعن حرکت نکردم. دعوت مردم عراق از امام حســین (ع) برای این بود که برود و حکومت کند؛ امام هم به همین دعوت پاســخ دادند. یعنی چنین نیست که امام حسین (ع) به فکر حکومت نبود، امام حسین(ع) به فکر سرکوب کردن قدرتهای طاغوتی بود؛ چه با گرفتن حکومت و چه با شــهادت و دادن خون. امام حسین (ع) میدانست که اگر این حرکت را نکند، این امضای او، این سکوت او، این سکون او، چه بر سر اسـلـام خواهد آورد. وقتی قدرتی همه ی امکانات جوامع و یا یک جامعه را در اختیار دارد و راه طغیان پیش میگیرد و جلو میرود، اگر مردان و داعیه داران حق در مقابل او اظهار وجود نکنند و حرکت او را تخطئه نکنند، با این عمل، کار او را امضا کرده اند؛ یعنی ظلم به امضای اهل حق میرســد، بدون اینکه خودشان خواسته باشند. این گناهی بود که آن روز بزرگان و آقازادگان بنی هاشم و فرزندان ســردمداران بــزرگ صدر اسـلـام مرتکب شــدند. امام حســین (ع) این را برنمی تافت؛ لذا قیام کرد." 27/12/80

" هیئتها نمیتوانند سکولار باشند؛ هیئتِ امام حسینِ سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیئت عزاداری مراقب باشد که نبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است. البتّه معنای این حرف این نیست که هر حادثه‌‌ی سیاسی در کشور اتّفاق میافتد، ما باید حتماً در مجلس روضه آن را با یک گرایش خاصّی - حالا یا این طرف، یا آن طرف - بیان کنیم و احیاناً با یک چیزهایی هم همراه باشد؛ نه، امّا فکر انقلاب، فکر اسلام، خطّ مبارکی که امام (رضوان الله علیه) در این مملکت ترسیم کردند و باقی گذاشتند، اینها بایستی در مجموعه‌‌ها و مانند اینها حضور داشته باشد. " 20/8/92

گنجاندن مضامین مضامین اسلامی، مضامین انقلابی، مضامین قرآنی در نوحه ها و همچنین منابر حداقل کاری است که می تواند حرکت حقیقی اباعبدالله را زنده نگه دارد و خط حسینی را پویا و شاداب حفظ کند. 

نویسنده: ابوالفضل دهقانی اشکذری