ID : 30127291

فرجام بی‌سرانجام وعده‌های رنگارنگ به کارگران


یکی از نکات تأسف بار در سال‌های اخیر این بوده که با تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی، بخش قابل توجهی از کارگران بیکار شدند و حتی از همان شرایط ابتدایی هم که برخوردار بوده‌اند، محروم شده‌اند.

یزدرسا؛ دادن وعده‌های متعدد از ویژگی‌های برجسته دولت‌ها به اقشار مختلف جامعه است و دولت یازدهم و دوازدهم نیز در این مسئله ید طولایی دارند. یکی از اقشاری که در شعارها و وعده‌های انتخاباتی مورد توجه حسن روحانی قرار گرفتند، کارگران بودند. حسن روحانی چه قبل از ریاست جمهوری و چه در طول مسئولیتش در دولت یازدهم و چه در جریان انتخابات اخیر، وعده‌های گوناگونی به کارگران و بهبود فضای کسب و کار و رفاه آن‌ها داد. وعده‌هایی که نگاهی به سرانجام آن‌ها نشان می‌دهد، همچنان فاصله زیادی تا عملیاتی شدن دارند. در ادامه به برخی از این وعده‌ها و میزان عملیاتی شدن‌شان اشاره می‌شود:

در اردیبهشت ماه سال 93 و به مناسبت هفته کارگر بود که حسن روحانی در جمع کارگران، وعده داد که دولت اقدامات لازم را برای مسکن کارگران در سال 93 انجام می‌دهد. این در حالی بود که وزارت کار هم اعلام کرده بود از طریق طرح مسکن اجتماعی در پی خانه‌دار کردن کارگران بدون مسکن است؛ اما در عمل نه خبری از طرح مسکن اجتماعی برای عموم مردم شد و نه این طرح برای کارگران کلید خورد!

در روز کارگر سال 94 حسن روحانی وعده دیگری به کارگران داد و در سخنرانی خود از وارت کار خواست تا کارگران ساختمانی و فصلی را تحت پوشش بیمه قرار دهد و و ارزش بیمه‌ای دیگر کارگران را هم افزایش دهد. علاوه بر این، رئیس‌جمهور خواستار ارتقاء بیمارستان‌های دولتی شد و گفت باید بیمارستان میلاد در دیگر شهرها هم ساخته شود. با این وجود، این وعده هم رنگ عمل نگرفت و کارگران هیچ تغییری در بیمه‌های خود شاهد نبودند و همچنان برخی از کارفرمایان از بیمه کردن کارگران خود سرباز می‌زنند.

روحانی در کنار این موارد وعده دیگری داده بود و گفته بود: «برای آن‌هایی که آماده به کار می‌‌شوند و در ماه‌های اولیه شغل فوری وجود ندارد بیمه‌ای را در نظر بگیریم تا به حداقل‌های زندگی‌شان برسند.»

اگرچه با افزایش یافتن نیروهای جویای کار درخواست کار نیز افزایش پیدا کرد اما همچنان با گذشت 4 سال از عمر دولت بیمه‌ای برای افراد جویای کار در نظر نگرفته شده و کارگرانی که بیمه هستند درصد محدودی از کارگران کل کشور را تشکیل می‌دهند.

دولت یازدهم در ابتدای روی کار آمدن خود اعلام کرد کشاورزان، صنعتگران، کسبه و همه افرادی که حقوق‌بگیر هستند از جمله کارگران و کارمندان که امروزه تحت فشار هستند، بتوانند با رفاه بیشتر و معیشت راحت‌تر زندگی کنند.

تحقق این امر مستلزم افزایش حقوق کارگران بود اما دولت هرساله با اعلام کاهش تورم بر روی نمودار و به صورت آمار تنها مقادیر اندکی تا حدود 15 درصد به حقوق کارگان اضافه کرد و در نهایت در سال جاری هم این افزایش حقوق به شکلی که دولت وعده داده بود محقق نشد.

دولت در سال آغازین با افزایش 25 درصدی حقوق کارگران تا حدی این وعده را عملیاتی کرد اما تورم بالای سال 93 مانع از بهبود وضع معیشت مردم شد؛ سال 94 هم کارگران افزایش 17 درصدی حقوق خود را شاهد بودند اما سال های 95 و 96 با افزایش 14 و 10 درصدی حقوق کارگران معیشت کارگران نه تنها بهبود پیدا نکرد بلکه سخت‌تر هم شد این موضوع در کنار رکود حاکم بر بازار ضربه زیادی به کارگران زد.

در روزهای آغازین روی کار آمدن دولت یازدهم، رئیس‌جمهور اعلام کرد که اولین قدم در دولت تدبیر و امید بهبود دائمی محیط کسب‌وکار خواهد بود و دولت یازدهم در کوتاه‌مدت بسته‌های تشویقی ویژه‌ای را برای حرکت اقتصادی در جامعه در نظر گرفته شده است. اما با وجود پایان دولت یازدهم، همچنان ناامنی شغلی کارگران را تهدید می‌کند همانگونه که با تعطیلی بسیاری از کارخانجات و واحدهای تولیدی کارگران زیادی شغل خود را از دست داده و علاوه بر بیکاری بیمه خود را نیز از دست دادند.

یکی از نکات تأسف بار در سال‌های اخیر این بوده که با تعطیلی تعدادی از کارخانه‌ها و بسیاری از واحدهای تولیدی، بخش قابل توجهی از کارگران در کشور بیکار شدند و حتی از همان شرایط ابتدایی هم که برخوردار بوده‌اند، محروم شده‌اند.

علیرغم اینکه دولت یازدهم به بسیاری از شعارهای خود پیرامون کارگران عمل نکرد، حسن روحانی در جریان انتخابات اخیر که به مناسبت روز کارگر در جمع کارگران در حرم امام خمینی سخنرانی می‌کرد، بار دیگر وعده‌هایی به این قشر داد. وی گفت: اولین کاری که در این کشور باید انجام شود، آن است که فضای کسب و کار بهبود یابد و مطالبه برای به کار گرفتن کارگر افزایش یابد.

روحانی همچنین گفت: وقتی آزادی برای کارگر و برای انتخاب شغل وجود ندارد، کارگر مجبور است کاری را با شرایط سخت و با حقوق کم بپذیرد. آزادی که از آن سخن می‌گوییم، اولین مرحله‌اش آزادی در انتخاب راه و مسیر و انتخاب نوع شغل متناسب با حقوق دریافتی و منصفانه بودن دستمزد با کاری است که کارگر انجام می دهد و این، حق او است. به کارگران می‌گویم تلاش و کوشش ما رفاه کارگران است و به وزیر رفاه که خود زندگی کارگری کرده است، گفته‌ام باید کاری کنیم حقوق کارگران و مستمری‌بگیران هر سال بالاتر از تورم باشد.




summary-address :
Your Rating
Average (0 Votes)
The average rating is 0.0 stars out of 5.