یزدرسا، مقام معظم رهبری در سال‌های اخیر به‌ویژه پس از شدت یافتن تحریم‌های دشمنان بر ضد نظام اسلامی، بارها اهمیت «مدیریت جهادی» و دستاوردهای معجزه‌گون آن را به مدیران و مسؤولان کشور گوشزد کرده‌اند؛ ازجمله در نخستین دیدار هیات دولت یازدهم فرمودند: «کارهای جهادی یعنی از موانع عبور کردن، موانع کوچک را بزرگ ندیدن، آرمان‌ها را فراموش نکردن، شوق به کار... .»

 طبیعی است در حالی که نظام سلطه می‌کوشد تا با تحمیل تنگناهای اقتصادی و سیاسی، به زعم خود، نظام اسلامی را به کنج عزلت و انزوا فروغلتاند و مردم را دلسرد کند، نمی‌توان به مدیریت‌های متعارف دل خوش‌ داشت؛ بلکه باید در سایه راهبرد «مدیریت جهادی» مدنظر مقام معظم رهبری و با پشتوانه «تعهد» و «تخصص»، برای مقابله با دشمنان کمر همت بست و اجازه نداد خواب بدخواهان تعبیر شود.

 در این میان،‌ ایستادگی مردانه در برابر با‌ج‌خواهان بین‌المللی در دوران هشت سال دفاع مقدس، تجربه گرانسنگی‌ است که باید آویزه گوش همه بخصوص سیاست‌گذاران و مسؤولان ارشد اجرایی قرار گیرد. در این صورت است که می‌توان با کم‌ترین امکانات و حتی شدیدترین فشارها، حماسه‌هایی کم‌نظیر از جنس رشادت‌های سپاهیان اسلام-همچون عبور محیّرالعقول از اروندرود، و موارد مشابه- آفرید و جلوه‌هایی ناب از خدمت رسانی به مردم را رقم زد.

در مدیریت جهادی، عمل به توصیه‌های رهبری با «عشق» و «ایمان» در هم ‌آمیخته می‌شود و ضرورتی پیش‌ نمی‌آید که رهبری تذکر دهد«رئیس‌جمهور محترم و برخی مسؤولان، کم و بیش در خصوص حمایت از سیاست‌های اقتصاد مقاومتی سخن گفته‌اند، اما نیاز اصلی، عمل است و نباید این‌گونه باشد که در سخن از اقتصاد مقاومتی حمایت کنیم، اما در عمل، حرکت ما کُند باشد».

 در مدیریت جهادی؛ راحت طلبی، اشرافی‌گری و اختصاص هزینه‌های چندمیلیاردی از بیت‌المال برای ساخت استخر وسونا و ... در محل کار، جایی ندارد. مدیر جهادی، تمام توان و وقت خود را به خدمت‌رسانی و به تعبیری «نوکری» ملت اختصاص می‌دهد و نه‌تنها از حجم سنگین کار و سرزدن به مناطق دور و نزدیک کشور خسته نمی‌شود، بلکه با بوسه‌زدن بر دستان پینه‌بسته مردمان محروم و نشاندن برق شادی در چشمانشان، جانی دوباره می‌گیرد و پرانرژی‌تر از گذشته در مسیر نوکری ملت گام برمی‌دارد.

 در مدیریت جهادی، مسؤولان به هنگام ضرورت، خود و نزدیکانشان را هم فدای انقلابِ برآمده از خون‌های مطهر شهدا می‌کنند و اجازه نمی‌دهند علاقه‌ بی‌مبنا به خانواده و فرزندان، به فاصله‌افتادن با انقلاب و نظام بینجامد. مدیر جهادی، شرع و قانون مبتنی بر شرع مقدس را معیار گفتار و کردار خود قرار می‌دهد و هیچ‌گاه به دفاع ناحق از مدیر متخلف‌، هرچند نزدیک‌ترین کسان خویش- برنمی‌خیزد و کابینه را خط قرمز معرفی نمی‌کند.

 مدیر جهادی همه دشواری‌ها را برای تحقق رهنمودهای رهبری به جان می‌خرد و لبخند رضایت رهبر و ولی‌نعمتانش را با لبخندهای تصنعی دیگر عوض نمی‌کند. او چنان شوق خدمت دارد که فرصت ثروت‌اندوزی‌های میلیاردی-هرچند قانونی و مشروع- را نمی‌یابد؛ چه این‌که تمام وقت و توان خود را وقف خدمت به ولی‌نعمتان کرده و فرصتی برای کسب ثروت‌های نجومی پیدا نمی‌کند.

 مدیر جهادی با نگاهی به جانفشانی‌های فرزندان این ملت در دوران دفاع مقدس و ایثارگری‌های مادران وپدران شهدا، خود را همواره مدیون آنان می‌داند و از هر رفتار و گفتاری که کم‌ترین شائبه کمرنگ شدن آرمان‌های شهدا را به همراه داشته باشد، اجتناب می‌کند.

در قاموس مدیریت جهادی، نه‌تنها «نمی‌شود» و «نمی‌توانیم»، محلّی از إعراب ندارد، بلکه مدیر جهادی با نگاهی به خلّاقیت‌‌‌های رزمندگان در دوران هشت سال جنگ‌ ناجوانمردانه با زورمداران نظام سلطه و شگفتی‌آفرینی‌های بسیجیان گمنام و فرماندهان بی‌ادعای آن‌روزها، می‌کوشد تا با کم‌ترین امکانات، بیش‌ترین دستاوردها را برای نظام و ملت به ارمغان آورد.‌ او راز موفقیت «مصطفی چمران»، «صیاد شیرازی»،«حسن تهرانی‌مقدم»، «عزیز جعفری» و «قاسم سلیمانی»‌ها را در تمسک ‌آن‌ها به «آموزه‌های اسلامی» و «ولایت»مداریشان یافته و به این حقیقت رسیده است که هراس دشمنان از سپاهیان اسلام و امثال «حاج قاسم سلیمانی»‌ها، در باور عمیق‌ اینان به اسلام ناب و تلاش «عاشقانه» برای تحقق‌ منویات‌ ولی‌فقیهی ریشه دارد که نائب امام زمان(عج) است و دغدغه‌ای جز اعتلای اسلام و مردم مسلمان ندارد.