به گزارش یزدرسا به نقل از صبح تفت، در شهر تفت نیز همه ساله در روز 13محرم(سومین روز شهادت حضرت اباعبدالله(ع) ویانش باوفایش)با حضور هیئت های عزاداری وهیئتی به همین نام (بنی اسد)که با چهره های پوشیده و ملبس به لباس عربی، قطعه حصیری برپشت بسته با بیل و کلنگ جهت دفن پیکرهای به خون آغشته و بر زمین ماندۀ شهدای کربلا، مراسمی برگزار می شود.

تشکیل این هیئت از دیرباز توسط افرادی از هیئت محلۀ باغ گلابدان(شهدا)و بازار و به همت و کوشش بزرگانی چون مرحوم «احمد حسین رضا»(حسین دهقانی)و «سیدرضا کبابی»(پورکبابی)صورت می گرفته است.

چگونگی بستن نعش به عنوان نشانه ای از بدن مطهر و بی سر امام حسین(ع)ابتدا توسط مرحوم «محمد سلیمان» از عشق آباد شوروی به سوغات آورده شد و با همراهی مرحوم «سید محمد بکاء»شکل می گرفت و به خوبی این نقش اجرا می شد به گونه ای که چشم هر بیننده ای را در واقعی بودن این پیکر بی سر (نعش) دچار تردید می ساخت.

نوحۀ هیئت بنی اسد، بیشتر به صورت عربی بوده و قبلاً توسط مرحوم «بقائی» زمزمه می شد و بعد از فوت بقائی، مرحوم علی حاجی(حاج علی مقنی زاده)این نوحه را می خواند و اکنون نیز افراد دیگرمی خوانند:

شیعتی مهما شربتم،ماءعذب فاذکرونی

اوسمعتم بغریب،اوشهید فاندوبونی

فسوقونی سهم بغی،عوضاًماء المعینی

وبجرد الخیل بعداًالقتل عمداًسحقونی

لیتکم فی یوم عاشورا جمیاً تنظرونی

کیف استثقی طفلی فأبواان یرحمونی

هم اکنون نیز عزاداران و اهالی محلات مختلف تفت برای راه اندازی این هیئت در روز13محرم هرسال اهتمام می ورزند و یاد و خاطره گذشتگان را زنده نگه داشته وشکوه و عظمت قیام عشورا را ارج می نهند.

«بنی اسد» طایفه ای که نزدیک کربلا ساکن بودند و فردای عاشورا، پس از رفتن سپاه عمرسعد، عده ای از آنان برای دفن اجساد مطهر شهدای اهل بیت به کربلا آمدند و چون اجساد را نمی شناختند، متحیر بودند.

در آن هنگام ، حضرت سجاد(ع)آمد پیکر اهل بیت و اصحاب را یک به یک به آنان شناساند و آنان در دفن شهدا، حضرت را یاری کردند و برای خویش، افتخار آفریدند. در«دایرة المعارف تشیع» آمده است:

«بنی اسد، نام تیره ای از قبایل عرب، از فرزندان اسد بن خزیمه بن مدرکه... این قبیله توفیق و افتخار دفن پیکر مطهر حضرت سیدالشهدا و انصار آن حضرت را پس از واقعۀ کربلا در سال 61 ه.ش داشتند. جمعی از اصحاب، علما، شعرا و زعمای امامیه از این قبیله برخاسته اند، برخی از همسران پیامبراکرم(ص) نیز از همین قبیله بوده اند. این قبیله در سال 19 هجری از بلاد حجاز به عراق رفته، در کوفه  و غاضریه از نواحی کربلا سکونت کردند. هنگام بنای کوفه، این قبیله محلۀ خاصی را در جنوب مسجد کوفه به خویش اختصاص دادند. در سال36 هجری در جنگ جمل، باعلی(ع)بیعت کردند و در کنار آن حضرت جنگیدند در قیام عاشورا در سال 61 هجری به سه دسته تقسیم شدند: موافق با حضرت و مخالف و بی طرف.

حبیب بن مظاهر، انس بن حرث، مسلم بن عوسجه، قیس بن مسهر، موقع بن مثمامه و عمرو بن خالد صیداوی از سران موافق بودند و حرمله بن کاهل اسدی، قاتل طفل شیرخوار، از سران مخالف بود.

گروهی از دستۀ سوم (بی طرفها)پس از شهادت حسین(ع)، زنانشان برمیدان جنگ گذرکرده و اجساد را دیدند و تحت تأثیر قرار گرفتند و به سرزمین خود رفته، مردان را جهت دفن اجساد،خبرکردند. ابتدا زنان بیل وکلنگ به دست گرفته به طرف کربلا روان شدند.پس از مدتی وجدان مردان بنی اسد بیدار گشت و به خود آمدند و به دنبال زنان راه افتاده و به دفن اجساد امام و یارانش پرداختند. این فداکاری سبب شهرت آنان شد و از آن پس شیعیان به نظر احترام و محبت به قبیله بنی اسد می نگرند».

انتهای پیام/م*