به گزارش یزدرسا، سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شاهد رقابت 6 کاندیدای احراز صلاحیت شده از سوی شورای نگهبان است.

رقابت کاندیداها در مناظره ها، سخنرانی ها و پخش مستندات به طور فشرده ادامه دارد این در حالی است که کاندیداهای نزدیک به دولت و جریان اصلاحات در تلاش هستند تا به جامعه القا کنند که همه کاندیداهای جبهه انقلاب به جز سید ابراهیم رئیسی کاندیدای پوششی هستند.

این ادعا در حالی در رسانه های نزدیک به جریان اصلاحات و دولت در حال مطرح شدن است که کاندیداهایی همچون زاکانی، قاضی زاده هاشمی، سعید جلیلی و محسن رضایی در طول روزهای اخیر بارها خبر کناره گیری خود از ادامه رقابت ها را تکذیب کردند.

البته این کاندیداها در جریان مناظره ها نیز در مواردی به نقد مواضع یکدیگر پرداختند تا اثبات شود که پوششی نیستند اقدامی که خلاف آن در جریان انتخابات سال 96 از سوی اسحاق جهانگیری و حسن روحانی رخ داد.

جهانگیری در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 96 در رسما اعلام کرد که مکمل روحانی است.

بیشتر رسانه‌ها البته قبل از ثبت نام نامزدهای انتخابات 96 ورود جهانگیری به رقابت های انتخاباتی را پیش بینی کرده و گفته بودند و گفته بودند که جهانگیری کاندیدای ضربه‌گیر یا حمایتی برای حمایت از روحانی در انتخابات خواهد بود.

این ادعا را محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت نیز بعدها تایید کرد. وی پس از ثبت نام جهانگیری در وزارت کشور صراحتاً گفت که جهانگیری برای دفاع از دولت در انتخابات نام‌نویسی نمود، و او مکمل روحانی است.

این سناریوی که طراحی آن با جریان اصلاحات بود با این هدف انجام شد که از دولتی ها در بین نامزدهای انتخاباتی سال 96 فرصت بیشتری در جریان مناظره ها و تبلیغات برای دفاع از یک دولت داشته باشند.

پس از ماه‌ها کش و قوس و نشست و برخاست اصلاح‌طلبان برای چگونگی ورود به انتخابات 96 از آنجا که کارنامه دولت مورد حمایتشان خالی و عملکردش ناموفق بود، تصمیم گرفتند جهانگیری سایه به سایه روحانی وارد رقابت های انتخاباتی کنند.

نقش جهانگیری در این انتخابات «نامزد ضربه گیر»،«نامزد پوششی»،«نامزد در سایه» و «نامزد مکمل» تعریف شد نقشی که حتی برخی چهره‌های دست چندم و نه چندان مطرح جریان اصلاحات هم حاضر به ایفای آن نشدند.

کاندیداتوری جهانگیری در انتخابات عیار اصلاح‌طلبان را اینگونه عیان کرد که سیاست ورزی این جریان در عرصه انتخابات ریاست جمهوری از معرفی نامزد بالقوه به کاندیدای ضربه‌گیری تبدیل شد.

جهانگیری آنقدر در نقش پوششی بودن خود فرو رفته و این سناریو را علنی بازی می کرد که حتی به عنوان نامزد انتخابات در سال 96 ستاد انتخاباتی تشکیل نداد زیرا می دانست که حضورش تا پایان زمان تبلیغات و روزهای منتهی به انتخابات تنها یک حضور تشریفاتی خواهد بود تا به جای روحانی پاسخ انتقادات به عملکرد دولت را داده و مدافع عملکرد دولت باشد.

در نهایت جهانگیری طبق دستورالعمل از پیش طراحی شده چند روز مانده به انتخابات با صدور بیانیه ای به نفع حسن روحانی از کاندیداتوری کنار کشید.

وی در بیانیه خود رسما اعلام کرد که با صلاحدید بزرگان اصلاحات و رایزنی با جناب آقای دکتر روحانی در آخرین لحظه‌های ثبت نام، نامزد ریاست جمهوری شدم!

جهانگیری که به اذعان خود برای بعد از اتمام زمان تبلیغات توانسته بود روحانی را از پیچ و خم های انتقادات و مناظره ها عبور دهد اعلام کرد باکناره گیری از کاندیداتوری تمام توان خود را در خدمت حمایت از روحانی و پیشبرد برنامه‌های آینده وی قرار خواهد داد.

در انتخابات 1400 هم اردوگاه اصلاحات با بی مهری نسبت به محسن مهرعلیزاده وی را به اجبار به یک گزینه پوششی تبدیل کردند تا دو روز مانده به انتخابات از ادامه رقابت ها کناره گیری کند.

اگرچه حضور کاندیداها از یک جناح هیچ گاه مضموم نموده و حتی گاهی از یک جناح چندین کاندیدا وارد رقابت های انتخاباتی شده اما در پایان کار به نفع کسی که رای بیشتری دارد کنار می کشند اما سیاست دو دوزه بازی اصلاح طلبان در جریان انتخابات 96 در همان روزهای تبلغات انتخاباتی برای همه روشن شد که برای پیروزی روحانی جهانگیری را به مسلخ بفرستند.

انتهای پیام/