یزدرسا؛ هرچند دولت یازدهم تصور می‌کرد با تبعیض بین هنرمندان و سینماگران و دادن رانت به کسانی که در سال 92 از روحانی دفاع کردند، می‌تواند رضایت آن‌ها را جلب کند و مانع انتقادهای آن‌ها شود. اما آنچه در عمل اتفاق افتاد، این بود که حامیان خرداد 92 روحانی خیلی زود ناکارآمدی دولت در عرصه فرهنگ را لمس کردند و نتوانستند در قبال آن سکوت کنند. آقای روحانی که در نشست خبری اخیر خود در دفاع از عملکرد فرهنگی دولتش گفت: «باید از اصحاب فرهنگ پرسید چقدر از دولت یازدهم رضایت دارند». با شدیدترین نقدها از سوی همین اصحاب فرهنگ که اتفاقا در خرداد 92 از حامیان جدی او بودند، مواجه شده است.

مهدی کرم‌پور یکی از کارگردانان حامی روحانی است که انتقادهای اساسی به دولت و عملکرد فرهنگی آن وارد کرده. وی چندی پیش در نامه خطاب به حجت‌الله ایوبی آورده: «خیال می‌کردم گفتنی‌ها را برای‌تان در جلسات خصوصی و عمومی گفته‌ام. به دوستی. به تذکر. به قهر. به شوخی. آنچه وظیفه خود می‌دانستم که باید گفته شود را. چون دوست یا برادر کوچکی. اما حالا که خارج از تعارف‌ها، مسموع نیست، پس از ۲ سال چون رویه گذشته‌، کتبا و عمومی قلمی ‌کنم، تا اقل ثبت شود و بماند».

وی ادامه می‌دهد: «یادمان باشد در همان دولتی که حالا مانند لولو از آن یاد می‌شود همه در این سینما فیلم ساختند. یادمان باشد در همان دولت قبل نتیجه فجر و اسکار و برلین یک خروجی بود. در همان دولت، فرهادی به اسکار معرفی شد. من و معادی و کیایی و نعمت‌الله پروانه ساخت و نمایش گرفتیم. در همان جشنواره‌ها فیلم کاهانی رد نمی‌شد. از فیلمساز جوان خواسته نمی‌شد شب اختتامیه خودش از خیر جشنواره بگذرد. در دولت نهم، بیضایی هم فیلم ساخت… با شعر خواندن و لبخند مشکل سینمای ما حل نمی‌شود. حتی اگر حالا تنها علقه‌ مشترک من و شما شاعر محبوب‌مان باشد. امروز دیگر به چیزی بیش از زبان نرم نیاز است. مدیریت فرهنگی به گوش شنوای واقعی و پایمردی بر قول‌ها و حمایت از همه‌ هنرمندان نیاز دارد… نکند در پساتحریم در میان خیل بنجل‌های صف کشیده برای اخذ طلب‌های دلاری‌مان قرار است از چین و هند و اروپای ورشکسته، برای‌مان سوغات دیگری بیاورید؟»