یزدرسا گزارش می‌دهد: یکی از اقدامات ارزشمند انقلاب اسلامی در چهار دهه اخیر خدماتی است که در مناطق روستایی انجام شده است.

در شرایطی که بسیاری از روستاها قبل از انقلاب از آب و برق هم برخوردار نبودند، بدیهی است که خبری از گاز هم در روستاها نبود، اما در حال حاضر بیش از 20 هزار روستا به سیستم گازرسانی متصل شده است.

طول راه‌های روستایی ساخته شده قبل از انقلاب 8200 کیلومتر بوده که این عدد در حال حاضر حدود 130000 کیلومتر شده است.

در ابتدای سال 58 تعداد آزمایشگاه‌های پزشکی روستایی تنها 47 مورد بوده که این تعداد در حال حاضر نزدیک به 2000 آزمایشگاه پزشکی روستایی افزایش یافته است.

قبل از انقلاب تعداد خانه‌های بهداشت روستایی 1340 مورد بوده این در حالی است که در حال حاضر در بیش از 18 هزار روستا خانه بهداشت فعالیت دارد. تعداد بهرورزان شاغل در خانه‌های بهداشت روستایی قبل از انقلاب اسلامی، فقط 58 نفر بوده که این تعداد به  بیش از 30 هزار نفر افزایش یافته است.

قبل از انقلاب، هیچ مامای شاغل در مراکز بهداشت و درمان روستایی وجود نداشت این در حالی است که تا سال 1393 حدود 5000 ماما در مراکز بهداشتی روستایی به کارگیری شده‌اند.

قبل از انقلاب اسلامی هیچ روستایی پایگاه آتش‌نشانی نداشت اما هم اکنون حدود 4000 روستای کشور، تحت پوشش پایگاه آتش نشانی قرار دارند.

تا قبل از انقلاب تنها در 12 روستا زمین‌های ورزشی وجود داشت، این در حالی است که تا کنون بیش از 2000 روستای کشور از زمین‌های ورزشی برخوردار شده‌اند. همچنین تعداد سالن‌های ورزشی روستایی تا زمان انقلاب، تنها 5 مورد بود، اما هم‌اکنون 360 روستای کشور دارای سالن ورزشی است.

طول راه‌های روستایی آسفالت شده کل کشور تا قبل از انقلاب 200 کیلومتر بوده و تا سال 93 این میزان به بیش از 100000 کیلومتر رسیده است.

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ روستایی از طرح بهسازی و آسفالت معابر برخوردار نبود که بعد از پیروزی انقلاب تاکنون 13000 کیلومتر از معابر روستاهایی آسفالت و بهسازی شده است.

قبل از انقلاب به 4350 آبادی برق‌رسانی شده بود که این تعداد در حال حاضر به حدود 60 هزار روستا افزایش یافته است.

آمار روستاهای برخوردار از خدمات ارتباطی مخابراتی در اول انقلاب 312 روستا بوده که اکنون و تا سال 93 به 53123 روستا رسیده است.

همه‌ی این موارد در حالی است که قبل از انقلاب حدود 70 درصد جمعیت کشور در روستاها زندگی می‌کردند و امروز حدود 25 درصد جمعیت کشور در روستاها زندگی می‌کنند. یعنی در شرایطی وضعیت روستاهای کشور قبل از انقلاب تا این حد اسفناک بود که بخش اعظم مردم در روستاها زندگی می‌کردند.

درآمدهای هنگفت نفتی و مردمی که هیچ سهمی از آن نداشتند

این در حالی است که از واقعیت‌های اقتصادی دوران پهلوی درآمدهای سرشار نفتی بود که عاید شاه و دربار ‌شد به‌طوری‌که در زمان محمد رضا شاه رکورد تولید و فروش نفت در تاریخ ایران قبل و بعد از انقلاب شکسته شد.

براساس آنچه در نمودارهای ذیل نیز مشخص است، رژیم پهلوی در دهه 50 شمسی با رشد هنگفت تولید نفت مواجه شد، به‌طوری‌که تولید نفت ایران از روزانه 635 هزار بشکه در سال 1328 به روزانه 6 میلیون بشکه در سال 1352 رسید. بر این اساس میزان درآمد حاصل از فروش نفت از روزانه هزار دلار در سال 1347 به روزانه 20 هزار و 700 دلار در سال 1355 رسید.

علیرغم آنکه در سال 1352 تولید روزانه نفت ایران به روزانه 6 میلیون بشکه رسید، اما طبق آمار، در سال 1355 سوخت مصرفی واحدهای مسکونی بیش از 39 درصد از جمعیت روستایی کشور هیزم و سوخت حیوانی بود.

این در حالی است که در این سال تنها 75 درصد از جمعیت شهری و 22 درصد از جمعیت روستایی به نفت دسترسی داشتند و در مجموع مصرف روزانه نفت در کشور کمتر از 10 درصد و صادرات آن بیش از 90 درصد بود.

تکیه شاه بر صادرات نفتی در حدی بود که نسبت صادرات غیرنفتی به نفتی، از 23 درصد در سال 1341 به دو درصد در سال 1356 رسید. با این وجود، از صادرات نفت نیز چیزی عاید مردم نمی‌شد.

در واقع بیشتر درآمدهای نفتی، هزینه صرف خرید تسلیحات نظامی ایران از آمریکا می‌شد به طوری که خرید تسلیحات نظامی از آمریکا از 113 میلیون دلار در سال 1348 (با افزایش 37 برابری) به 4213 میلیون دلار در سال 1355 رسید.

انتهای پیام/