به گزارش یزدرسا به نقل از فارس، توافق هسته‌ای ایران در 24 نوامبر برابر با 3 آذر ماه 1392، تعهداتی به  دنبال داشت که قرار شد تا این تعهدات از 20 ژانویه برابر با 30 دی 1392 روند اجرایی خود را آغاز کند.

بر این اساس، ایران متعهد شد تا برخی فعالیت‌های هسته‌ای خود را کاهش دهد و در قبال این اقدامات برخی از تحریم‌های اقتصادی علیه ایران کاهش یابد و 4.2 میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده این کشور آزاد شده و در دسترس تهران قرار گیرد.

اینکه آیا کاهش تحریم‌های وعده داده شده عملی شده است مورد بحث این یادداشت نیست اما نکته قابل تامل، متعهد بودن ایران به تمام وعده‌های خود و اجرای تمامی این موارد در تاریخ و زمان مقرر است.

موردی که انتظار می‌رفت طرف غربی نیز در انجام آن کوشا باشد اما با نگاهی به واریز اقساط 8 گانه‌ای که گروه 1+5 برای اجرای گام به گام ایران به تعهدات خود مقرر کرده بود، نشان می‌دهد که طرف غربی هیچ اجباری برای عمل به تعهداتش برای خود قائل نیست.

نخستین نشانه این عدم تعهد در پرداخت اولین و دومین قسط به تاریخ اول فوریه و اول مارس بروز یافت و طرف غربی به بهانه تعطیل بودن این روز در کشورهای غربی قسط را با تاخیر واریز کرد.

همچنین دلارهایی که قرار بود وارد کشور شوند به علت ادامه تحریم‌ها، همانند پول‌های نفت ایران در کشورهای واردکننده نفت این کشور، وارد حساب خارجی بانک مرکزی ایران در کشورهای ثالث شده است. تاکنون 5 قسط از 8 قسط یاد شده به حساب‌های بانک مرکزی در کشورهای سوئیس، عمان و امارات واریز شده است.

برگ دیگری از این بدقولی در واریز ششمین قسط ورق خورده است که با گذشت 7 روز از موعد تعیین شده در توافق، تاکنون هیچ خبری از دریافت این مبلغ منتشر نشده است.

از زمان اجرایی شدن توافق ژنو، قرار بر این بود که دلارهای بلوکه شده ایران در 8 قسط به تاریخ‌ها و مبالغ زیر به حساب ایران واریز شود.

اول فوریه (مبلغ 550 میلیون دلار)، اول مارس (450 میلیون دلار)، هفتم مارس (550 میلیون دلار)، دهم آوریل (550 میلیون دلار )، پانزدهم آوریل (450 میلیون دلار)، چهاردهم می (550 میلیون دلار)، هفدهم ژوئن ( 550 میلیون دلار) و بیستم جولای (550میلیون دلار).