به گزارش یزد رسا، پدیده ای که در دنیای غرب، آسیا و بخصوص شرق آسیا ایجاد شده و متاسفانه در ایران هم در حال افزایش و  مد شدن شدن است؛ جشن بی معنی و نا بهنجار طلاق است.

کمتر کسی است که از مشکلات و پیامدهای طلاق در جوامع امروزی خبر نداشته باشد و همگان به اتفاق به بدی و ایجاد مشکلات بسیار فراوان برایی زوجین ، فرزندان و خانواده های طلاق ایمان دارند.

دین مبین اسلام نیز از طلاق به عنوان " منفور ترین حلال " یاد می کند.

دانشنامه ی ویکیپدیا ، جشن طلاق را " مراسمی که برای اعلام پایان یافتن یک ازدواج برپا می‌شود و بیان کننده مجرد شدن دوباره برگزار کننده مراسم است. این مراسم به طرق گوناگون برگزار می‌شود، یک یا هر دو طرف می‌توانند در مراسم حضور داشته باشند. در این مراسم کیک طلاق، تابوت حلقه ازدواج، و حلقه‌های طلاق بریده، یا شکسته شده وجود دارد " تعریف می کند .

و جالب اینجاست سی ان ان در گزارشی برپایی این چنین مراسماتی را به دلیل کاهش رنج ناشی از طلاق خوب ارزیابی می کند.

نکته ی اصلی اینجاست که خود این شبکه های رواج دهنده ی این مراسم نیز از پیامد های منفی طلاق نیز خبر دارند اما برای رواج آن نیز کمک می کنند.

در کشور های آسیای شرقی زوج ها برای پایان دادن به زندگی مشترکشان در حالی که یک چکش را بصورت مشترک در دست دارند بر روی حلقه های ازدواج خود می کوبند و با این کار زندگی مشترکشان را به اتمام می رسانند.

از دیدگاه روانشناسی همین که زوجها حلقه هایی را که روزی برای با عشق در دستان یکدیگر جا داده اند با ضربه مشترک نابود می کنند به اصطلاح له می کنند همزمان با این کار روح و روان خود را نیز نابود می کنند و در پس این شاهدی شدیداً ظاهری قلب هایشان مملوء از درد است.

متاسفانه در ایران این مراسم باطل همانند دیگر تهاجمات فرهنگی وارد شده و مورد توجه خانواده های مرفح به اصطلاح بی درد قرار گرفته است .

زوجها در ایران با برپایی جشنی همانند عروسی، در تالار های پذیرایی مجلل و سفارش کیک هایی با مضمون های طلاق و جدایی و پخش موزیک و پایکوبی جدایی خود را به همگان اعلام و از این بابت ابراز خوشحالی می کنند. که این شادی مطمئنن ظاهری بوده و برای نشان دادن مدرن شدن خود به فامیل و متجدد و اروپایی بر خورد کردنشان ، این مراسم زشت را برگزار می کنند. روزنامه خراسان در گزارشی درباره پدیده نوظهور "جشن طلاق" نوشته است: "در واقع این جشن، مراسم پایان یک زندگی مشترک است که فقط دو سال دوام آورده و امشب هر دو یعنی عروس و داماد سابق در یک ژست روشنفکرانه و متمدنانه، نه تنها غمگین نیستند که حتی سعی می کنند به همه لبخند بزنند و حتی با یکدیگر نیز شوخی و خنده می کنند. کل میهمانی بسیار تصنعی است. هیچ چیز واقعاً آن گونه که باید باشد، نیست. همه جا تظاهر موج می زند و شاید دروغ‌ترین لبخند‌ها را این جا می بینی. پیش از صرف شام داماد سابق میکروفن را در دست می گیرد و ضمن تشکر از مدعوین محترم و آرزوی خوشبختی برای همسر سابقش، می گوید: این جشن را بر پا کردیم تا دوستان و آشنایان بدانند که طلاق می تواند جشن پایان یک شکست و آغازی دیگر باشد! وی سپس بسته‌ای را باز می کند که در آن چندین ستون سکه طلا قرار دارد. آن را به مدعوین نشان می دهد و می گوید "با آرزوی خوشبختی برای همسر سابقم، ۱۰۰۰ سکه طلای مهریه‌اش را همین جا در حضور همه تقدیم می کنم. ضمن عذرخواهی به این دلیل که ۹۹۷ سکه کامل است و شش نیم سکه. امیدوارم که این قصور بنده را ببخشند" و جمعیت با کف و سوت، صحبت‌های شوهر دیروز و مرد مجرد امروز را همراهی می کنند.

اینجاست که مسئولان فرهنگی کشور باید دست به کار شوند و در این ضمینه با جدیدت بسیار فراوان وارد شوند و پیامد های مضر فراوان این موضوع را به تمامی جامعه بیان کنند و حتی می توان برای این موضوع قوانینی وضع کرد و برگزاری اینگونه جشن ها را ممنوع اعلام کرد.

نکته ی واضح اینجاست که اگر هرچه زودتر در برخود با این موضوع اقدامی صورت نگیرد به تندی در بین تمامی اقشار جامعه گسترش یافته و یک ناهنجاری دیگر همانند قبل ، تبدیل به فرهنگی در جامعه ی اسلامی خواهد شد که این خود بسیار تا بسیار درد آور است.