به گزارش یزدرسا؛ مهدی فضائلی طی یادداشتی با عنوان "شرایط حساس کنونی حساس تر می شود" نوشت: "شرایط حساس کنونی" عبارتی است که هر چند زیاد تکرار شده و گاهی حالت طنزآلود به خود گرفته ولی واقعیت این است که در جهانی با مختصات جهان ما و انقلابی با ویژگی‌های انقلاب اسلامی ایران،ما همواره و بدرستی در شرایط حساس کنونی هستیم!

شرایط کنونی نه تنها واقعا حساس است بلکه به سمت حساس تر شدن هم می رود چرا که:

نخست؛ خرداد ۱۴۰۰ در پیش است و بیست و هشتمین روز آن، چشم انتظار انتخاباتی بسیار مهم و حساس یعنی سیزدهمین دوره ریاست‌جمهوری (و انتخابات شوراهای اسلامی شهر روستا) است.انتخاباتی که مدت هاست جریان های مختلف سیاسی کشور در حال تدارک و برنامه ریزی برای آن هستند و نتیجه آن نه فقط برای همه جریان های سیاسی از بعد منافع حزبی و جریانی بلکه بصورت واقعی و از منظر مصالح و منافع واقعی مردم و کشور تعیین کننده است.

انقلاب اسلامی بیش از چهار دهه از عمر با برکت خود را پشت سرگذاشته و در ابتدای چله دوم خود است؛ لذا دولت آینده که اولین دولت گام دوم انقلاب محسوب می‌شود برای ریل گذاری دهه های بعد نقشی تعیین کننده دارد.

دوم اینکه، دولت دوازدهم ماه های آخر دوره خود را پشت سر می‌گذارد و تلاش می کند پایان شیرینی داشته باشد تا هم کاستی های فراوان خود را تا حدی جبران کند و اعتبار خود را بازسازی نماید و هم بتواند در معادلات سیاسی آینده و بخصوص انتخابات ۱۴۰۰ نقش آفرین باشد.

واقعیت این است که دولت دوازدهم به رغم خدمات ارزشمندی که انجام داده نه فقط بدلایل مختلفی از جمله تحریم های بی سابقه و کرونا،بلکه بخاطر رویکرد ها و شیوه‌های رفتاری، سیاسی و اقتصادی اش جایگاهی نزد افکار عمومی ندارد و اکثریت جامعه برای پایان آن لحظه شماری می کنند!

در عین حال آقای روحانی تلاش می کند ماه های پایانی دولتش را با آنچه "دوره بازآفرینی" نامیده است، به پایانی خوش تبدیل کند.

تیم رسانه ای دولت نیز سخت می کوشند مشکلات و ضعف‌های سال های اخیر را تماما" به گردن خصم و بطور مشخص، شخص ترامپ حواله دهند و رفتن او را آغاز گشایش و رفع مشکلات معرفی نمایند؛ تلاشی که با رویکرد و مواضع دولت بایدن خیلی زود سراب بودنش آشکار شد.

 سومین نکته ای که شرایط کنونی را حساس تر کرده است، شروع بکار دولت جدید آمریکا و اهتمام این دولت اولا به تأثیرگذاری بر انتخابات ۱۴۰۰ ایران و ثانیا چیدن میوه فشار حداکثری دوره ترامپ است.

بدون کوچکترین تردیدی منطقه غرب آسیا برای آمریکا و غرب، منطقه ای حیاتی است و شکی نیست که ایران اسلامی تعیین کننده‌ ترین قدرت منطقه است لذا آمریکا نمی تواند ایران را نادیده بگیرد.

تشکیل دولتی ضعیف و متمایل به غرب بهترین گزینه ممکن برای آمریکا در شرایط حاضر است بنابراین کوشش می کند بستر و زمینه روی کار آمدن چنین دولتی را فراهم کند.

برنامه ریزی برای تأثیر گذاری در محیط عمومی ایران و کشورهای دیگر منطقه و ملتهب کردن این کشورها از دیگر برنامه‌های محتمل دولت جدید آمریکا خواهد بود.

به نکات دیگری در جهت اثبات حساس تر شدن شرایط کشور نیز می توان اشاره کرد اما از آنها صرف نظر می کنم.

در چنین شرایطی انسجام و همبستگی ملی، ندادن بهانه به دست بهانه جویان، به ثمن بخس نفروختن نتیجه مقاومت مردم و آماده شدن برای انتخاباتی با مشارکت حداکثری و انتخاب فردی پرتلاش، با انگیزه و امیدوار، باورمند به توانمندی ها و ظرفیت های داخلی، اهل تعامل با جهان به معنای واقعی کلمه و از موضع عزت،  خدمتگذار و مردمی و معتقد به آرمان‌های انقلاب و در یک کلمه توانمند برای تشکیل دولت جوان حزب اللهی از اهمیت بالایی برخوردار است.

اهمیت این مسأله موجب شد رهبر حکیم انقلاب اسلامی در دیدار تصویری با مردم قهرمان تبریز،انتخابات پرشور منتهی به انتخاب اصلح را علاج دردهای مزمن کشور معرفی کنند و چنین بفرمایند: «حقیقت قضیّه این است که انتخابات برای کشور یک افتخار است، یک فرصت است، یک امکان است، یک ذخیره است که اگر شرکت پُرشور مردم باشد، این یقیناً به آینده‌ی کشور کمک خواهد کرد. البتّه اگر این شرکت پُرشور مردم همراه بشود با یک انتخاب درست که حقیقتاً یک نیروی کارآمد و باایمان و پُرانگیزه و علاقه‌مند به کار انتخاب بشود به وسیله‌ی مردم، خب این نورٌعلیٰ‌نور است و آینده‌ی کشور را تضمین خواهد کرد... میخواهم بگویم علاج دردهای مزمن کشور در پُرشور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم و بعد، انتخاب اصلح، انتخاب شخصیّت مناسب در انتخابات ریاست جمهوری است.»