به گزارش یزدرسا ، یکی از وعده های دولت یازدهم در حوزه اقتصادی، بهبود فضای کسب و کار و خروج از رکود بود. وعده ای که دولت اعلام کرد در صد روز نخست می تواند نشانه های آن را برای مردم قبل لمس کند.

گرچه بیشتر از صد روز، اما به هر حال دیری نپایید که رئیس دولت در یکی از سخنرانی های عمومی خود اعلام کرد که ما از رکود عبور کرده ایم و از فضای بی تحرکی در اقتصاد خارج شدیم. موضوعی که در همان ابندا بسیاری از روزنامه ها و خبرگزاری ها آن را با یک علامت تعجب! تیتر کردند.

بر اساس این گزارش، اپیدمی تناقض آمارهای دولتی با آنچکه در جامعه برای مردم قابل درک است در چند دولت گذشته همواره وجود داشته است به گونه ایی که جیب مردم و کسب و کار جامعه با آنچکه در وبسایهای رسمی روی نمودار می رود متفاوت است.
روحانی در مبارزات انتخاباتی خود جمله ای گفت که شاید یکی دلایل قابل توجه برای اقبال مردم به وی بود. رئیس جمهور در آنروزها گفت که نیازی نیست ما برای اثبات پایین آمد تورم یا بهبود فضای کسب و کار آمارهای خود را اثبات کنیم. چرا که مردم با جیب خود این شاخص ها را به خوبی درک می کنند.

اما جای این سوال وجود دارد که چرا آمارهای دولت چندان برای عموم جامعه قابل قبول نیست؟ و چرا مردم هنوز در تورم و رکود به سر می برند اما نمودار های دولتی چیز دیگری را می گوید؟

شاید بررسی چند دلیل برای این موضوع قابل توجه باشد.
دلیل اول
دولت یازدهم با رشد خوبی در حوزه صنعت نفت مواجه بوده است اما واقعیت این است که در اقتصاد ایران ارتباط رشد صنعت نفت با رشد سایر بخش های اقتصادی قطع است.

دولت با احساس بهبود وضعیت در حوزه اقتصاد نفتی در حرکتی شتاب زده خروج از رکود را اعلام کرده است در حالی که این موضوع کمک چندانی برای بهبود وضعیت اقتصادی در سایر بخش ها نیست.

دلیل دوم:
یکی از شاخص های بهبود وضعیت اقتصادی و خروج از رکود، بهبود وضعیت تولیدات متکی به بخش خصوصی و توجه به سرمایه گذاران بخش خصوصی است. بخشی که با توجه به وضعیت موجود سرمایه گذاری های خصوصی و صاحبان این سرمایه ها نشان می دهد همچنان مغفول مانده است.

استفاده از ظرفیت های مردمی و هدفمند کردن سرمایه های پراکنده در راستای تولید موضوعی است که دولت کمتر به آن توجه داشته است.

تغییر نگاه مطلق دولت از بهبود روابط با قدرت های بیرونی و پرداختن به استفاده از ظرفیت های مردمی برای هدایت سرمایه های سرگردان به بخش تولید می تواد راهکاری سریع تر و پایدار تر برای خروج از رکود باشد. با شیوه فعلی حتی در صورت بهبود روابط و لبخد قدرتها، می توان نسبت به بهبود وضعیت اقتصادی برای برهه های کوتاه زمانی امیدوار بود.

دلیل سوم
همواره دولت ها گمان می کنند که باید خیلی سریع و فوری به خواست عمومی پاسخ دهند و اعلام کنند که وضعیت نسبت به گذشته بهتر شده است. به همین دلیل معمولا به جای اینکه اعلام شود برنامه ها برای خروج از رکود کلید خورده است، اعلام می کنیم که از رکود خارج شده ایم. شاید مدتها بعد این وعده یا وعده های مشابه عملیاتی شود اما واقعیت این است که در این مدت بخش زیادی از اعتماد مردم خدشه دار می شود.

بهترین راه این است که مردم در جریان اقدامات و برنامه ریزی های پایدار و بلند مدت قرار گیرند تا اینکه به سرعت خبری به آنها داده شود که برایشان قابل لمس نیست. قطعا این موضوع روابط میان دولت و مردم و اعتماد متقابل را بیش از پیش تقویت می کند.

دلیل چهارم:

باید پذیرفت برخلاف آنچکه اعلام می شود ساختار تحریم های ظالمانه نشکسته است و همچنان خصومت ها علیه ایران ادامه داد. در چنین شرایطی طبیعی است که حل سریع و با سرعت مشکلات آن هم بدون توجه به سرمایه های مردمی و بخش خصوصی (که تا کنون دیده نشده است) امکان پذیر نیست.

این موضوع بدان معناست که سخن دولت مردان به صورت سلسله وار به هم متصل است. یعنی اعلام شکستن ساختارهای تحریم موجوب اعلام زودهنگام خروج از رکود می شود و این باز هم بر نگاه مردم نسبت به دولت اثرگذار خواهد بود.

دلیل پنجم
نگاه افراطی دولت های قبل به طرح های کلان و عدم توجه به تجمیع سرمایه های خرد میراثی است که به اقتصاد فعلی کشور رسیده است و بر همین اساس دولت فعلی نیز به دنبال گرفتن پاسخ های عجولانه از داشته هایی است که علی رغم کلان بودنشان عایدی کمی دارند.

به گزارش مرصاد، با تحلیل چرایی عدم خروج کشور از رکود علی رغم اعلام رسمی دولت و مواردی مشابه آن می توان این موضوع را تحلیل کرد که چرا توده های مردم و بنگاه های تولیدی طی دولت های گذشته تا کنون چندان به نمودارهای دولتی اعتماد ندارند.
انتهای پیام/ص