یزد رسا ؛  27 تیرماه سالروز پذیرش قطعنامه 598 است؛ قطعنامه‌ای که به جنگ تحمیلی میان ایران و عراق پایان داد و رژیم بعث حاکم بر این کشور را ناچار به پذیرش شروط ایران واداشت. اینک اما پس از گذشت قریب به سه دهه از پذیرش این قطعنامه می‌توان به بی‌طرف نبودن سازمان ملل و قدرت‌های مدعی بیش از پیش پی برد. بر اساس قطعنامه، می بایست با بررسی های دقیق، متجاوز تعیین و اعلام  و کشور متجاوز ملزم به پرداخت غرامت می‌شد.

چند سال بعد در آذر 1370 دبیر کل وقت سازمان ملل پس از بررسی‌های طولانی، عراق را مسئول آغاز جنگ بین دو کشور اعلام کرد و طبق توافق، عراق موظف بود خسارات سنگین وارده به ایران را جبران کند. اینک اما بیش از دو دهه از پذیرش قطعنامه و سپس اعلام متجاوز می‌گذرد در حالی که خسارتی به ایران پرداخت نشده است. این در حالی است که کویت که پس از ایران مورد تجاوز عراق قرار گرفت، خسارت‌های ناشی از تجاوز عراق را دریافت کرده است.

این روزها همچنین در  سالگرد پذیرش برجام قرار داریم؛ توافق‌نامه‌‌ای میان ایران و 5+1 در زمینه موضوع هسته‌ای. در ماجرای برجام علیرغم این‌که یک سال از پذیرش آن می‌گذرد و  دولت ایران گشاده‌دستانه همه تعهدات خود را یکطرفه و با عجله اجرا کرده است، طرف‌های مقابل بخصوص آمریکا نقض پیمان و به تعبیری دبه‌کردن را پیشه ساخته اند! اقدام و رویکردی که با توجه به ماهیت شیطان بزرگ و رفتارهای قبلی‌اش دور از انتظار نبوده است.

البته رهبر معظم انقلاب بارها و بارها درباره بدعهدی شیطان بزرگ به دولتمردان هشدار داده و حتی در پیوست موافقت مشروط خود، راهکارهایی برای به حداقل‌رساندن تبعات پیمان‌شکنی طرف مقابل گنجانده بودند اما متاسفانه دولت در اجرای تعهدات خود، به نوعی دستپاچگی دچار شد و به جای انجام متناظر تعهدات با طرف مقابل، یکسویه و شتابان به اجرای تعهدات خویش پرداخت و نتیجه آن شد که دولت آمریکا با مشاهده انجام جزء به جزء تعهدات ایران و خالی شدن نسبی دست کشورمان از برگ‌های برنده هسته‌ای، بر اساس همان ماهیت شیطانی و فریبکاری خود به نقض برجام مبادرت ورزیده است و اگر چه به اذعان برخی موافقان برجام، تعهدات خود ر اانجام داده اما واقعیت این است که  با اقدامات خصمانه، مانع بهره‌مندی ایران از دستاوردهای حداقلی برجام هم شده است؛ چه رسد به این که گشایش قابل توجه اقتصادی در داخل ایجاد شود. برجام امضا شد و ایران تعهداتش را اجرایی کرد اما همچنان امکان دسترسی ایران به ثروت‌های خود در بانک‌های خارجی فراهم نیست.

مقایسه برجام و قطعنامه 598 می‌تواند واقعیت‌های نظام سلطه را به خوبی برملا سازد؛ واقعیت‌هایی که در آن عبرت‌های فراوانی برای عبرت‌گیران نهفته است.

نویسنده: فاطمه فائزی