اخیرا جمعی از بانوان دانشجو به بازنویسی سنگ‌های قبور مطهر شهدای یزد همت گماردند؛ اقدامی تحسین برانگیز که «اجر» و «ارج» آن بر کسی پوشیده نیست.

بازنویسی نوشته های قبور مطهر فرشتگان خفته در زیر آسمان نیلی شهرمان، اقدامی هرچند کوچک اما «پرمعنا» در پاسداشت حرمت لاله‌های به خون تپیده و ادای دینی ناچیز در برابر جانفشانی آن مردان مرد است.

در زیر این سنگ‌های مندرس، انسان‌هایی خفته‌اند که از هستی خود گذشتند تا هستی ما به خطر نیفتد؛ انسان‌هایی که «شرافت» را با عمل خویش مجسّم نمودند و در راه دفاع از دین و ناموس خویش سر از پا نشناختند.

بازنویسی قبور مطهر شهدا اقدامی ناچیز اما «آموزنده» بود تا فراموش نکنیم شیرمردانی در زیر این سنگ‌های سرد آرام گرفته‌اند که در هنگامه پیکار با دشمنان، رشادت و ایثار و تعهد را معنایی دوباره بخشیدند.

بازنویسی قبور مطهر شهدا «بیدارباش»ی بود تا دغدغه‌های روزمرّه زندگی، ما را از یاد اسوه‌های دیارمان غافل نسازد؛ اسوه‌هایی که زرق و برق دنیا و عشق فرزند و خانواده هم نتوانست در دلدادگی آنان به دین و ولایت ناب فقیه ذره‌ای خلل آفریند.

بازنویسی قبور مطهر شهدا اقدامی از سر «عشق» بود تا از یاد نبریم که در هنگامه تهاجم «داعش»پروران دیروز، بزرگ‌مردانی از جنس فرزندان دارالعباده، چگونه ندای رهبرشان را «عاشقانه» لبیک گفتند و دشمن خودخواه را به ذلت نشاندند.

بازنویسی قبور مطهر شهدا اقدامی از سر «درد» بود تا از یاد نبریم که چه پدران و مادران دل‌شکسته‌ای سال‌ها با «درد» بی‌خبری از پاره‌های تنشان سوختند و چه فرزندان بسیاری که هرگز رخسار پدران خویش را ندیدند و پیش از پای نهادن در این سرای رفتنی، «درد» یتیمی‌شان رقم خورده بود.

امید آن‌که بازنویسی قبور مطهر پاره‌های تن ملت در مرکز «دارالعباده»، آغازی دوباره باشد بر بازنویسی دیگر قبور مطهر شهدا و والدین گران‌سنگ آنان در جای‌جای «دارالعباده» یزد.

نویسنده : طاهره السادات علوی